روح جحيمى

الفصل الرابع

- ا.. انت و... واحد زباله ل... لو فكرت تلمسنى اقسم بالله مهسكتلك سمعت
دمعت عيناها قالت بحزن
- اسفه لانى انا الى سمحتلك بكده
كان يحيي مش مهتم بالى قالته الى ان عينه احمرت من الغضب والقلم الى خده والشتيمه الى اتعرضلها
مشيت روح عشان تخرج بس لقيت من يجذبها ويصدمها بالحائط بقوه ويلتصق بها يقبلها بعنف
انصدمت روح وحاولت أن تبعده عنها بس كان قوى جدا وبيزنقها اكتر وكأن أجسادهم ملتحمه ويزيد قبلته قوه
وهى عاوزه تصرخ مش عارفه بتنزل دموعها بحرقه وعلى وشك أن تفقد وعيها لانها مش عارفه تاخد نفسها
سمع يحيي صوت فتوقف عن تقبيلهابعد شويه وبث لورا بيشوف ان كان فى حد
استغلت روح ذلك ودفعته بعيدا عنها على الفور وجريت لبرا وهى مرعوبه
بس وقفت وتصنمت قدماها لما لقيت احمد قدامها
بصلها بصدمه من هالتها وحجابها وملابسها المبهدله ودموعها وشفتاها الحمراء بشده كان مخضوض من منظرها
لقاها جريت من امامه ودموعها بتسبقها
بص احمد على المطبخ وراح هناك لقى يحي استغرب من وجوده هنا
بصله يحي قال
- هو أنت
قال أحمد - إى الى بيحصل هنا
بصله يحي بإستغراب من نبرته
قال أحمد - روح كانت خارج بتعيط لى وشكلها الغريب
- مفيش عادى زعقتلها فعيطت
بصله احمد بشك قال
- بس
- ايوه بس هكون كلتها يعنى ، هى إلى حساسه زياده عن اللزوم
قرب أحمد وهو ينظر فى عين صديقه قال
- اوعى تكون قربت منها يحي
- اى ياعم هقرب منها لى وبعدين مالك متحمأ لها كده لى هى تخصك
بصله احمد شويه وسكت فمشي يحي من قدامه وخرج وهو بيفتكرها حط صباعه على شفته بقذاره
- ده انتى طلعتى حلوه ياروح بس القلم الىةخدته ده اي كلام كتير
ابتسم بشر وهو بيتوعد ليهل ومشي فى طريقه

اتمنى أحمد أن يكون صحبه مكدبش عليه بس لما بيفتكر منظر روح بيقلق
بس ممكن فعلا يكون يحي زعقلها عشان كده عيطت وشفتها كانت حمرا دعى ربه أنه يكون هذا صحيح
قرر يبقى فى القصر وميمشيش ويسبها لوحدها معاه لان مبيثقش فى صحابه سعات

قعدت روح تعيط فى غرفتها قفله الباب لحد اما تتأكد من رجوعهم ومتبقاش لوحدها فى البيت
كانت خايفه ومرعوبه مش مصدقه انه باسها وطلع البنأدم الى بتحبه بيبصلها بقذاره كده
بتحمد ربنا ان احمد جه والا مكنتش هتقدر تدافع عن نفسها كانت ممكن تضيع لو مجاش فى الوقت المناسب
كانت مضايقه من نفسها كل ما تفتكر لمساته ليها الى
قال انه مكنش يقصد بس طلع يقصد وكان بيستغلها كل شويه
كانت بتعيط بحزن وبتسغفر ربها لأنها كانت السبب فى الى حصلها انها محطوش عند حده من المره الاولى
انها حطتله أعذار فى دماغها من حبها لى ، بتتمنى لو عرفت تبعده عنها بس هو كان قوى ومكنتش حاجه قدامه

فى المساء دخلت نوال اوضتها بعد اما رجعت من برا كان فى ايديها اكياس بس سمعت صوت عياط وشهقات كانت روح اتفزعت لما لقتها قاعده على السرير بتعيط
- رووح
بصت روح لوالدتها الى سابت الاكياس وقربت منها بصت على وشها ودموعها الى مغرقاها قالت
- انتى بتعيط بجد ، ف اى
مسحت وشها وهى بتقول
- مفيش حاجه يماما
- انتى هتضحكى عليا ، كل ده ومفيش حاجه
سكتت روح بعدين عطيت تانى وحضنت امها بصتلها بإستغراب عيطت اقوى اتخضت نوال قالت
- فى اى يا روح مالك حصل اى
- مكنش بإيدى والله يماما، انا مقدرتش
- الى مكنش بإيدك مقدرتيش عليه
عطيته روح ومرشد ابعدتها نوال وقالت
- اتكلمى يا روح حصل اى متغوشيش قلبى عليكى مالك اهدى وفهمينى
- اناا..
بصتلها نوال مستنيه كلامها
- انا مجبتش درجه حلوه فى الامتحان
استبدلت ملامحها قالت - امتحان!!
اومأت روح بحزن وهى تحاول ان تتوقف عن البكاء ، نكزتها نوال فى كتفها قالت
- مش عارفه ادعى عليك بس يا شيخه روحى منك لله خضتيتى
مردتش روح قربت نوال اوضتها بزراعيه وقالت بمزاح
- فيها اى يعنى لما متجيش درجه حلوه بقا امتحان يعمل فيكى كده
ابتسمت قالت
- انتى عيله نكديه مش شبه امك حلوه وفرفوشه
بصت لبنتها كانت لسا فى صمتها
- عارفه انك مهتميه بدراستك ومش مقصره عشان كده متزعليش
هزته بمرح وهى تقول
- خلاص بقا يابت اضحكى يلا
ابتسمت روح عشان بس متزعلش امها وداخلها حزينه
- تعالى بصي جبتلك اى
مشيت راحت جابت الشنطه وخرجت جيبه بيضاء وبلوزه زرقاء سمائيه وطرحه ابتسمت روح ومسحت وشها ببرائه قربت منها نوال وبتفرجها قالت
- ها حلو مكنتش عارف اختار بس البنت بتاعت المحل ساعدتني
ابتسمت روح وقالت
- أنا بحب زوقك يماما دايما عشان رقيق ، عجبونى جدا قربت وحضنتها بحب وحزن بتحاول تخبيه قالت
- ربنا يخليكى ليا يا حبيبتى وميحرمنيش منك ، اوعدك هشتغل أو ما الشهرينول يعدو والنتيجه تطلع ، هشتغل ونبعد عن هنا ناخد شقه صغننه كده ونعيش سوى ومش هخليكى محتاجه منى حاجه بس انتى ادعيلى
- ربنا يكرمك يا حبيبتى ويوفقك دائما ، أما مش عايزه حاجه غير انى اشوفك مبسوطه