Kendi kumarhanemde gördüğüm o gri gözler hem de o kadar grilerki, sanki bulutlar; gibi ama bir saniye bulutlar gri mi? Yoksa beyaz mı? Onun gözleri de bulutların ki gibi griydi, ne beyaz ne gri.
peki o saçları simdiyah kömür gibi kara saçları, bir a...
Sabah uyandığımda telefonumu hâlâ elimde tuttuğumu fark ettim. Yataktan doğrulup esnedim ve yavaş adımlarla lavaboya gittim. Lavabonun kapısını açıp içeri girdim ve ihtiyaçlarımı giderip lavabodan çıktım, saçlarımı da ellerimle olabilecek en düzgün şekle soktum. Ama aklım da dönen tek bir şey vardı o da hediyeydi, insanın aklına o eşyayı ilk gördüğünde ben gelecektim.
Yüksek ihtimalle resim ile ilgili bir şeylerdi çünkü benim hakkımda bildiği sadece buydu. Telefonumu ve çantamı da alıp odadan çıktık, aşağı indiğimde kimsenin olmadığını gördüm. Bu aslında bir nevi işime gelmişti çünkü kimseyle inatlaşmadan evden çıkabilecek ve hediyeyi daha erken öğrenecektim.
bahçeye çıktım ve orada da güvenlik dışında kimse yoktu, hızlı adımlarla motosikletime yürüdüm ve hiç vakit kaybetmeden motosikletime binip hızlıca evden ayrıldım -çok şükür kimse beni durdurmaya çalışmadı- sabah eve varmam gece yaptığım yolculuktan daha kısa sürdü ve eve ulaştım. Tam evin içine hayvan gibi dalacakken güvenlik beni durdurdu.
"Laila Hanım bu paket dün gece size geldi, teslim etmek istedim." dedi gülümseyerek, ona başımı salladım ve elindeki kutuyu aldım "Teşekkürler ve günaydın," dedim ben de gülümseyerek. "Günaydın," dedi ve geri yerine döndü. Kutuyla eve girdim, yatak odama çıktım ve paketi yatağa bıraktım. Paket siyah, aşırı derecede zarif ve güzeldi. Üstünde de sim detaylı siyah bir kurdele vardı; tam açacakken telefonum çaldı. Telefonu elime aldım ve arayan kişiye baktım ne tesadüf abimdi. Telefonu açtım.
"Bir tarafıma güvenlik kamerası mı taktırttın yoksa müneccim misin?!" dedim hafiften sinirli bir sesle.
"Sabah sabah nereye defolup gittin!" dedi.
"O bilgi size ulaştırılmadı mı müneccim bey!" dedim.
"Laila benimle dalga geçmeyi kes!" dedi
"Her şeyimden haberin olmazsa ölmezsin!" dedim.
"Ben ölmem ama senin gibi bir asalak ölür!" dedi.
"Sensin asalak!" dedim.
"Neredesin?" dedi sesi bir anda daha sakin çıkmıştı.
"Evdeyim! Oldu mu?" dedim.
"Oldu," dedi.
"Kapatıyorum," dedim ve dememle birlikte o telefonu kapattı.
"Umarım neden sevgilim yok diye üzülüp, düşünmüyordur." dedim geveleyerek. Sonra pakete tekrar baktım, kurdeleyi tekrar elimle tuttum ve çektim. Kurdele hiç zorluk çıkartmadan açıldı ve yatağa düştü.
Siyah paketin kapağını da kaldırdım ve içinden ne beklediğim gibi bir tuval, fırça veya boya çıktı. İçinde çok güzel bir elbise vardı elbiseyi dikkatle kutusundan çıkardım ve şok içinde baktım. Elbise o kadar güzeldi ki! Daha güzelini önceden görmüş müydüm? Sanırım hayır.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
