Bilinmeyen Numara | BxB [+18] (Slow Update)

15 ⋄ Yanan Gemiler ve Leventleri

Bölüm ithafı Hayalmiyim_01

İyi Okumalar!

Günün ikinci bölümü.

Emirhan'dan;

Elimdeki küçük plastik poşeti odamdaki cılız lambaya doğrultup tek gözümle içinde sallanan eşyaları inceledim. Faturaları ödeyemediğim için elektrik kesilmişti. Suyu da gelecek ay keseceklerini tahmin ediyordum. Telefonumu iş yerinde şarj ettiğim için sorun olmuyordu. Karanlığa alışmıştım.

Karanlık dostum olmuştu.

Pencereden sızan ay ışığı küçük dünyamı aydınlatmaya yeterdi de artardı. Keşke tek problemim ışık olsaydı. Kendi ışığımı kendim yaratırdım o zaman ama buna gücüm yoktu.

İstediğiniz kadar enerji üretin, patlak bir ampul yanmazdı.

Poşetin içindeki küçük bijuteri ürünleri çarpışıyor, incik boncuk sesleri kulağıma ilişiyordu. Bugün Cumartesi akşamıydı ve Ceylin beni dükkandan süpürge ile kovalamıştı, sonra yanıma gelip bir haftalık maaşımı tek seferde verip sokağın sonuna kadar tekrar kovalamıştı.

"Yüzün gözün şişmiş ağlamaktan, hâlâ işe geliyorsun. İzin istesene it oğlu it!" tarzı azarlamalar ile bir haftalık bir izni zorla vermişti.

Haksız sayılmazdı, eve gelince normalde mosmor olmuş göz altlarımın al al olduğunu, soluk dudağıma renk geldiğini görmüştüm.

Yara izlerim olmasa kendime ilk defa güzel diyebileceğim bir görüntüydü.

Tabii aynaya bakıp dayak yemiş halime imrenmeden önce telefon faturamı ödemek için bir dükkana da uğramıştım. Artık internetim vardı. Yine de telefonu açmaya cesaret edemedim.

Birincisi, hala daha işe başlayalı bir buçuk hafta olduğu halde sürekli bir izin almak zorunda kalıyordum ve çok mahçup olmuştum.

İkincisi, Ceylin'e nasıl bu kadar anlayış gösterebildiğini sormuştum. Cem ve Ceylin de zengin çıkmıştı. Kendimi etrafına zenginleri çeken bir mıknatıs gibi hissediyordum. Parası olanı değil parayı çekme imkanım olsa tabii ki bunu tercih ederdim ama işte...

Cem'in benim meslek lisesine gitme sebebi ise çok tembel birisi olması ve babasının ona ayrımcılık yapmasından kaynaklıymış. Cem'in okul hayatı iç açıcı olmayınca lisesi için para harcamaktan vazgeçmiş ve özel üniversiteyi de reddetmişti. Cem düzgün bir akademik kariyer yapamazsa tüm parasını Ceylin'e bırakacakmış, şu an zaten ailenin finansal kaynağı Ceylin'in bir parmak hareketine bağlıymış.

Cem'e biraz üzüldüm tabii, o kadar zengin olacaksın ama baban zırnık koklatmayacak he...

Aynı kaderi paylaştığımızdan yine bi' haberdim amına koyayım. Neyi zamanında öğreniyordum ki zaten?

Üçüncüsü, dosya şaşırtıcı bir şekilde hâlâ bendeydi.

Birisi dosyayı benden almadığı için bir ila bir buçuk aydır toparladığım aklî dengemi yitirmek üzereydim.

Dördüncüsü, bu elimdeki torba. Annemden kalan her şeyi bu poşete doldurup bağlamıştım.

Gömmek için.

Yüzünü sadece küçük bir vesikalık fotoğrafı sayesinde bildiğim, beni bu adamın ellerine bırakıp kaçan annem. Neden beni de almamıştı ki?

Taştan hallice yatağımdan kalkıp usulca penceremi açtım. Yerden pek yüksek olmayan yerden atlayarak karanlığa gözümü alıştırdım. Duvarın kenarına dayanmış küçük küreği alıp yavaş yavaş poşetin boyutuna uygun bir çukuru arka bahçede bulunan, otlarla bir bütün olmuş yaşlı ağacın dibine açtım. Poşeti içine yumuşakça bırakıp üstüne toprağı geri atmaya başladım.