Bilinmeyen Numara | BxB [+18] (Slow Update)

22 ⋄ Düşüncesiz Hareketlerin Sonuçları

Bölüm ithafı PelinAksu353

İyi okumalar!!

Emirhan'dan;

Çatılı kaşlarımla kapıdan çıkan bedenin arkasından baktım. İlaç vereceğini söylememiş miydi bu? Gözlerimi tavana geri çevirdim. Gün boyunca tavanı izlemekten her detayı ezberlemiştim resmen. Gözüm çıkıntılar arasında gezinmeye başladı.

Yaklaşık üç dakika sonra kapı aniden açıldı.

Gözüm kapıya giderken sağ elindeki kutunun arkasını okuyan, bir yandan sol eliyle tişörtünü kaldırmış ve karnını kaşıyarak içeri giren yapılı bedene baktım. Gözlerim tişörtün açık bıraktığı karnındaki kaslarda gezindi yanıma gelene kadar, bir tık fazla mı şekilliydi acaba?

Tamamen yanıma geldiğinde öncesinde komodine koyduğu kutunun yanına elindekini koydu ve elini karnından çekti. Tepeden yüzüme döndü bakışları.

"İlacı içtikten sonra gözüne damla sıkacağım, doktor uyumadan önce ikişer damla dökmemi söyledi." dedi yanıma otururken.

"Kutay..." dedim gözlerimi yavaşça kapatırken. Biraz sonra soracağım şey kirpiklerimi titretti.

"Hm?"

"Tekrar yürüyebilecek miyim ben? Veya eskisi gibi görebilecek miyim?"

Bir süre sessizlik oldu. Yatakta yanıma kaydığını hissettim odada çarşafın kayma sesi yayılırken.

"Emir, gözlerini neden açmıyorsun?"

Açarsam ağlamaktan korkuyorum.

"Gözlerini aç bi'."

Çenemde parmaklarını hissettim, eli yüzümde yavaşça elmacık kemiklerime çıktı. Gözümün altını baş parmağı ile okşamaya başladı.

"Aç gözlerini." dediğinde kulağımın dibinde hissettiğim sesle gözüm hızla açıldı. Lacivert hareleri tam gözlerimin içine bakıyordu. Gözlerimin dolduğunu hissetmiştim.

"Niye ağlıyorsun oğlum? Bir şey demedim ki. Kafanda bir şeyler kurup kendini üzmesene."

Burnumu çekince çıkan sesle yüzüm buruştu. Acıdan patlamak üzere olan gözlerimden serbest bıraktım gözyaşlarımı. Zaten doluydum ve ağlamak istiyordum. Bu da bahanem olmuştu işte.

"Ne bileyim Kutay. En kötüye hazırlıyorum kendimi. Hiç ümidim yok ki. Onca şeyden sonra hâlâ nefes aldığıma bile inanamıyorum-" dedim hıçkırarak "-ölmüş olmam gerekiyordu. Niye bırakmadın ki ben-"

"Sarılayım mı sana?"

"Ne?"

"İstiyorsan sarılacağım. Cidden ihtiyacın var gibi şu an."

Bir şey demeden yüzüne baktım. Sonra dudaklarımı ısırarak başımı salladım yavaşça. Yanaklarım iyice ıslanmıştı ve gözlerim ağrıyordu. Kollarımı hafifçe kaldırınca bedenimi hızla kavradı ve kollarını belime doladı. Bir kolu omzuma, oradan enseme çıkarken ben de boynuna sarıldım. Ensemdeki eli başımı göğsüne yasladı ve yüzümü göğsüne dayayınca kendimi tutamadım. Artık sarsıla sarsıla ağlıyordum.

"K-kutay yemin ederim ç-çok kötüydü. Aklıma geldikçe nefes alamıyorum, o evde sıcak bir şey olsaydı bedenimi yakacaklardı Kutay!" dedim bağıra bağıra, yüzüm göğsüne   yapıştığı için sesim boğuk çıkıyordu. Hızlı hızlı nefes alıp veriyordum.

"Her yutkunduğumda canım acıyor Kutay, her nefes aldığımda boğazımı bıçakla kesiyorlar gibi bir şey bu! Konuşmak istemiyorum ama kendi kendimi yiyip bitirmek üzereyim artık. Gözüme çubuk sokmaya çalıştılar çubuk! Kör edeceklerdi beni a-"