အပြင်မှ ဒေါ်လေးရဲ့ ခေါ်သံ နီးသထပ်နီးလာသည့်အပြင် ယံ့အဖုတ်လေးထဲက လီးမဲကြီးကလည်း မြန်သထက်မြန်လာတော့သည်။
ယံ့မှာ သူ့စောက်ပက်လေးနှစ်ခြမ်းကွဲထွက်တော့မည်လို့တောင်ခံစားနေရသည်။
"ကိုယ် ရေးချိုးခန်းထဲမှာ"
ဦးရဲ့ပြန်ဖြေသံကြောင့် ယံခေါင်းခါရင်း ဆောင့်လိုးခံနေရသည်မှ အတင်းရုန်းတော့သည်။ ဒါကိုဦးက ဂရုမစိုက်ဘဲ သူ့ကို ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲချကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အတင်းဆွဲကားပြီး သူ့လီးကို ယံ့သားအိမ်ဆီရောက်သည်အထိ အတင်းထိုးသွင်းပြန်၏။
ယံ၏ခေါင်းသည် ရေချိုးခန်းတံခါးရှိရာဘက်တွင်မို့ တံခါးတစ်ချက်သာခြားသော ဒေါ်လေးနှင့် ဦး၏ကြားတွင် အဖုတ်ပြဲအောင်အလိုးခံနေရသည်။ မညှာမတာဆောင့်ထိုးနေသည်မို့ သူ့ပါးစပ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပိတ်အုပ်ထားရပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ အပေါ်၊အောက် တုန်ခါနေတော့၏။
"ဪ နိုးနေပြီလား။ ဒါဆို ရေချိုးပြီးထွက်ခဲ့နော်။ မနက်စာပြင်လိုက်ဦးမယ်"
"ကိုယ်လာခဲ့မယ်"
ထို့နောက် ထွက်ခွာသွားသော ခြေသံနှင့်အတူ ထိုးသွင်းလာသော စည်းချက်ညီညီဆောင့်ချက်များသည် ပိုမြန်လာပြီး လီး၏တုန်ခါမှုနှင့်အတူ ယံ့ သားအိမ်နားတွင် လွှတ်ထုတ်လိုက်တော့၏။
"အွန်း.."
ဦးက သူ့လီးကို ချင်ချင်းမထုတ်သေးဘဲ သုတ်ရည်တွေကုန်သည်အထိ ယံ့ဗိုက်ထဲကို လီးဖြင့်တွန်းထည့်နေလေသည်။
"ရှီးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ အဖုတ်လေး"
"အင့် ဟင့်! ဦးမကောင်းဘူး။ ယံ့ရဲ့ အခုမှပထမဆုံး လိုးခံဖူးနဲ့အဖုတ်လေးကို ပြဲအောင်လိုးတယ်"
ယံက နှုတ်ခမ်းကိုက်ရင်း ညုတုတုလေသံလေးဖြင့် ဖာဆန်ဆန်ပြောလာလေသည်။
"အဟက်။ ညကျ ထပ်လာခဲ့မယ်နော်။ အဖုတ်လေးကို သေချာပြင်ဆင်ထား။ မင်းရဲ့ စဖုတ်နံ့လေး ကိုယ်အရမ်းကြိုက်တယ်"
"အာ့ အာ့"
ပြောရင်း မထုတ်ရသေးသည့်လီးကို နှစ်ချက်လောက် ဆောင့်လိုက်သေးသည်မို့ ယံညည်းမိသွားသည်။
