ညစ္ညမ္းေသာညည္းသံမ်ားႏွင့္ စဖုတ္ကိုယက္ေနေသာအသံ တျပက္ျပက္သည္ ထမင္းစားခန္းထဲမွ ပလုံစီေအာင္ထြက္လာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ယံသည္ ထမင္းစားပြဲေပၚတြင္တက္ထိုင္ကာ အေနာက္သို႔လက္ေထာက္၍ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုၿဖဲေပးထားၿပီး ထိုၾကားထဲတြင္ သူ႕ဦးရဲ႕ေခါင္းက႐ွိေနေလသည္။
ေန႔လယ္ထမင္းစားခ်ိန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထမင္းစားပြဲေပၚတြင္ အစားအေသာက္နဲ႔တူတာ ဘာတစ္ခုမွမ႐ွိပါဘဲ ယံအဖုတ္ေလးကသာ ဦးရဲ႕လွ်ာနဲ႔အလိုးခံေနရသည္။
ေဒၚေလးသည္ သူ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းေမြးေန႔အတြက္ သြားသည္မို႔ မိုးခ်ဳပ္ေပလိမ့္မည္။ ဤသည္ကိုအခြင့္ေကာင္းယူကာ ဦးကယံ့အဖုတ္ေလးကို စိတ္ႀကိဳက္သုံးေဆာင္ရန္ ေခ်ာင္းေနေတာ့တာျဖစ္သည္။
ထိုအရာကိုသိသည့္ယံကလည္း အေပၚပင္မတက္ေတာ့ဘဲ ဦးအခန္းထဲမွာပင္ ေရခ်ိဳးေနစဥ္ အေနာက္မွ ဖင္ကိုအတင္းဆြဲယူကာ ဖင္ၾကားထဲနမ္း႐ိႈက္လာၿပီး အဖုတ္ေလးထဲကိုပါလက္ထိုးထည့္ကာ ေမႊလာေတာ့သည္။ ယံ့မွာ ညည္းညဴေနတုန္းပင္႐ွိေသး ခ်က္ခ်င္းေပြ႕ခ်ီလာကာ ထမင္းစားခန္းထဲေခၚလာၿပီး ယံ့ကို စားပြဲေပၚတင္ကာ သူကခုံနဲ႔ထိုင္ၿပီး ယံ့အဖုတ္ေလးကိုယက္ေနေတာ့တာျဖစ္သည္။ ယံ့မွာ အဝတ္ပင္မ႐ွိ တစ္ကိုယ္လုံးဗလာပင္။
'ႁပြတ္ ႁပြတ္'
စဖုတ္ေဘးသားေလးေတြကိုပါဆြဲကာ စုပ္လာေလသည္။
"ဟင္းး ဦး ယံ မရေတာ့ဘူး ဟင့္"
"ဦးလည္းမရေတာ့ဘူးကြာ။ ဒါမယ့္မင္းစဖုတ္ေလးကအရမ္းအရသာ႐ွိေတာ့ စုပ္ခ်င္ေနေသးတယ္"
"ဟင့္ မသိဘူး လီးႀကီး ထည့္ေပးေတာ့ အဟင့္ ဟင့္ အဖုတ္ယားလာၿပီး လိုးေပး ဟင့္"
အဖုတ္ကိုအသည္းသန္းယက္ေနသည့္ဦးမ်က္ႏွာကို ေျခေထာက္ေတြျဖင့္ပါ တြန္းကန္ၿပီး အဖုတ္ေလးကို လက္ျဖင့္ႏိႈက္ေနေတာ့သည္။
"ငါလိုးမေလး ေစာက္ရမ္းအလိုးခံခ်င္ေနတယ္ေပါ့"
"ဟင့္"
"ထြီ! ဖြီးး!"
ဖက္ ဖက္
တြန္းကန္ခံလိုက္ရသည့္ဦးက ခ်က္ခ်င္းထလာကာ စဖုတ္ေပၚ ဆေထြးေတြေထြးခ်ၿပီး အဖုတ္ကိုလည္း ႏွစ္ခ်က္ေလာက္႐ိုက္လိုက္ေသးသည္။ ၿပီးမွ သူ႕လီးကို စဖုတ္သားေလးနဲ႔ပြတ္ဆြဲကာ ေစာက္ေပါက္ေလးထဲ မေျပာမဆိုနဲ႔ထိုးသြင္းေတာ့၏။
