Nie Zamykaj Oczu [ZAKOŃCZONE]

Rozdział 66

Witajcie! Miałam w planie rozdział dodać dopiero jutro (miałam spory problem z Wattpad), ale zobaczyłam to:

Kochani! Dziękuję za cudowny prezent na Dzień Mojego Wewnętrznego Dziecka, jakim jest 10 tysięcy wyświetleń pod Nie Zamykaj Oczu! Do tego 1,4 tysiąca gwiazdek i blisko 4 tysiące komentarzy.

Dziękuję jeszcze raz! I zapraszam do czytania. ❤️❤️❤️
_______________________________

Pojawili się dokładnie w tym samym miejscu, w którym teleportowała się Hermiona, gdy ostatni raz przyjechała do rodziców przed wojną. Hermiona sięgnęła do swojej torebki i wyciągnęła zapasowy klucz do domu, który zabrała ze sobą przed wyjazdem rodziców do Australii. Teraz dziękowała sobie w duchu za to, że zostawiła sobie taką furtkę w postaci ich domu. Gdy usuwała im pamięć kusiło ją, by dla pewności zasugerować im sprzedaż nieruchomości. To mogłoby jednak wydłużyć ich pobyt w Anglii.

- Zostaniesz na kawę? - Zapytała Harry'ego, gdy otwierała drzwi wejściowe.

- No jasne. Jeszcze nie skończyliśmy rozmawiać - przypomniał jej przyjaciel.

Hermiona nie dała po sobie poznać, że pytanie zadała całkowicie grzecznościowo. Jedyny temat, którego jeszcze nie przegadali, to jej relacja z Severusem Snapem. Nie wiedziała, jakiej reakcji może się spodziewać po przyjacielu. Jak na razie wydawał się przyjmować świadomość, że była między nimi jakaś relacja ze spokojem.

- Gdzie są twoi rodzice? - Zapytał Harry wchodząc za nią do domu. Wszędzie było dużo kurzu.

- W Australii - mruknęła pod nosem, odkładając klucze na komodę w przedpokoju. Nie była pewna, czy alarm jest wciąż opłacamy, ale dla bezpieczeństwa sprawdziła skrzynkę. Była rozłączona.

- Co oni tam robią? - Zdziwił się.

- Mieszkają - ucięła temat. - Chodź do kuchni.

Podążył za nią i zajął jedno z miejsc przy kuchennej wyspie, wcześniej ściągając z krzesła i blatu białe prześcieradło. W milczeniu obserwował, jak przegląda szafki w poszukiwaniu kawy. W międzyczasie wypłukała czajnik i wstawiła świeżą wodę. Z jednej z szafek wyciągnęła czarną puszkę, otworzyła ją i powąchała zawartość.

- Kawa się nie nadaje już do niczego. Zwietrzała - powiedziała w jego stronę z przepraszającym uśmiechem.

- Może być nawet zwykła woda - zapewnił.

- Mam czarną herbatę - powiedziała przeglądając zawartość szafki. Stanęła na palcach i z samej góry wyciągnęła kartonowe pudełeczko. - Jest nieotworzona, więc będzie dobra.

- Może być - zgodził się, wciąż obserwując jej poczynania. - Jak długo nie ma twoich rodziców?

Nie odpowiedziała od razu. Najpierw wylała świeżo zagotowaną wodę i kolejny raz zalała czajnik. Później przygotowała dwa kubki, do których wsypała po łyżeczce herbacianych fusów. Woda zagotowała się, a Hermiona zalałą nią kubki. Wzięła je w dłonie, odwróciła się w stronę wyspy i podskoczyła z zaskoczenia. Harry cały czas wpatrywał się w nią z uwagą.