Sonsuz ve Fantastik

Sonsuzluğun Kokusu

Sonsuzluğun Kokusu

Yavuz, uzay gemisinin kokpitinde ter içinde kalmıştı. Gözleri önündeki ekrana sabitlenmişti. Ekranda, karanlık bir boşlukta parlayan kırmızı bir nokta vardı. Bu nokta, Karadelik Marş gezegeniydi. Yavuz ve arkadaşları, bu gezegenin sırrını çözmek için uzun zamandır uğraşıyorlardı. Bu gezegen, uzayda bilinen en eski ve en gizemli gezegendi. Bazıları, bu gezegenin sonsuzluğun anahtarı olduğunu söylüyordu. Bazıları ise, bu gezegenin bir lanet olduğunu iddia ediyordu.

Yavuz, bu gezegene yaklaştıkça kalbi daha hızlı atıyordu. Yanında oturan Katre'ye baktı. Katre, Yavuz'un gizli aşkıydı. Ama bunu kimseye söyleyememişti. Çünkü Katre, Robert'le nişanlıydı. Robert ise, Yavuz'un en yakın arkadaşıydı. Robert, uzay gemisinin arkasında, silah sisteminin başındaydı. Onlarla birlikte gelen tek kişi de Yulia'ydı. Yulia, uzay araştırmalarının en ünlü bilim insanlarından biriydi. Bu gezegeni keşfetmek için onlara katılmıştı.

Yavuz, Katre'ye baktıkça içi titriyordu. Katre'nin kokusu onu büyülüyordu. Katre'nin kokusu sonsuzluğun kokusuydu. Yavuz bunu nasıl bildiğini bilmiyordu. Ama her seferinde Katre'yi kokladığında kendini daha genç ve daha güçlü hissediyordu. Katre de bunun farkındaydı. Ama ikisi de bunu birbirlerine söyleyememişlerdi.

Yavuz, ekrana geri döndü. Karadelik Marş gezegeni artık çok yakındaydı. Ama birden ekranda bir uyarı belirdi.

"Dikkat! Dikkat! Karadelik algılandı! Karadelik algılandı!"

Yavuz şaşırdı. Karadelik mi? Bu imkansızdı. Bu gezegende hiçbir karadelik yoktu.

"Robert! Robert! Ne oluyor?" diye bağırdı.

Robert cevap vermedi.

"Robert! Neredesin?"

Yavuz arkasına döndüğünde gördüğü manzara karşısında dondu kaldı. Robert yoktu. Silah sisteminin yerinde sadece bir delik vardı.

"Robert!" diye tekrar bağırdı.

Ama cevap yoktu.

"Yulia! Yulia! Ne oluyor?" diye sordu.

Yulia da cevap vermedi.

"Yulia!"

Yavuz başını çevirdiğinde Yulia'nın da yok olduğunu gördü. Onun yerinde de bir delik vardı.

"Ne... Ne oluyor?" diye mırıldandı.

Katre ona sarıldı.

"Yavuz... Yavuz... Karadelik bizi yutuyor. Karadelik bizi yutuyor."

Yavuz, Katre'yi sıktı.

"Korkma... Korkma... Belki kurtulabiliriz. Belki..."

Ama sözünü bitiremedi. Çünkü o anda uzay gemisi sarsıldı. Yavuz ve Katre, koltuklarından fırladılar. Etraflarında her şey karardı. Sadece birbirlerinin kokusunu alabiliyorlardı.

"Yavuz... Yavuz... Seni seviyorum. Seni seviyorum."

"Katre... Katre... Ben de seni seviyorum. Ben de seni seviyorum."

Sonra her şey sessizliğe gömüldü.

Karadelik Marş gezegeni, onları yutmuştu.

Ama bu, onların sonu değildi.

Bu, onların başlangıcıydı.

Çünkü Karadelik Marş gezegeni, sadece bir gezegen değildi.

Karadelik Marş gezegeni, sonsuzluğun kapısıydı.

Ve Yavuz ile Katre, sonsuzluğun kokusunu taşıyanlardı.

Onlar, sonsuzluğun seçilmişleriydi.

Onlar, sonsuzluğun sonuydu.