Love Yourself Series 1: Secretly Falling In Love With You (Book 1)

Chapter 18

Chapter 18

Warning: Sensitive Language

Ashanna Pov
(After the Prologue)

Dumating na ang araw na aalis na ako, hindi ko parin sinasabi kay Dave ang tungkol sa pag alis ko rito. We're now okay, yan ang mahalaga.

Okay man kami pero dahil sa ginawa ko sa kanya, di ko na maiibalik ang dating pag kakaibigan naming dalwa. Kasi sinira ko na.

Pagod na pagod narin akong mag mahal, sobrang sakit nyang mahalin, oo nga di nya ako mahal pero alam mo yung pakiramdam na tuwing nangiti sya sa akin para bang gusto nya akong mafall, yung mga galaw nya na para bang may meaning pero wala sa huli nag assume lang ako.

Nasaktan ako e, dahil sa paging assumera ko nasaktan ko ang sarili ko, nagtangka ako mag pakamatay dahil sa punyetang pag mamahal na yan.

Ayoko ko na ulit masaktan, ayoko na ulit makitang nasasaktan ang sarili ko dahil lang sa pag mamahal na yaan.

Alam ko namang kasama sa love ang masaktan pero tangina naman oh, di na kaya ng puso oo at ng katawan ko mag mahal sa ngayon.

Tanggapin natin na may mga bagay talaga na kahit gusto mo ang isang bagay di ibig sabihin nun na magiging sayo yun.Tanggapin natin na di lahat ng gusto mo magiging sayo na magiging iyo.

Oo mahal ko sya, pero di ibig sabihin nun babalewalain ko na yung sakit na nararamdaman ko na alam ko naman na di na tama na sobra na yung sakit na nararamdaman mo.

Hindi naman kasi ibig sabihin na mahal mo yung tao ipapababoy mo na yung nararamdaman mo para sa kanya na hahayaan mong saktan ka nang saktan ng taong mahal mo. Hindi sapat ang pag mamahal mo sa isang tao para lang hayaan mong saktan ka nito.

"Handa na ba ang mga gamit mo? Wala ka na bang naiwan?" tanong sa akin nina Yesha at Irish.

"Yeah, parang pinapaalis nyo na talaga ako eh" biro kong sambit sa kanila. "Gaga, hindi naman sa ganun" natatawa nilang sambit sa akin.

"I will miss you" sambit nila sa akin at napapaluha na sila , ganun narin ako, ang sakit isipin na need ko malayo sa mga kaibigan ko dahil lang sa kanya dahil lang sa love na tinatawag nila.

"Me too, I will miss you, all of you" naiiyak kong sambit sa kanila, at niyakap sila ng mahigpit na para bang wala nang bukas.

"Ano ba yan, makakausap ninyo naman pa rin naman ako e" natatawa at naiiyak kong sambit sa kanila.

"May Skype naman at messenger, pwede tayo dun mag usap, don't be sad" I said, I would be lying if I will not miss then because to be honest part of me I don't want to go but other part is I need it for myself to love it more than anything else and anyone.

Kahit nalulungkot ako na umalis sa lugar na ito, na kung saan ako lumaki kung saan ko nakilala ang mga kaibigan ko na alam kong totoo sa akin. At ang lalaking una kong minahal na lubos.

Kahit masakit, kailangan ko iwan ang mga memories naming dalwa sa lugar na ito, para sa aking sarili, para di na ulit ako masaktan sa kanya.

"Pero iba pa din kapag personal ka naming kasama at nakakausap" sambit ni Shia sa akin at lalo akong niyakap na mahigpit ganun din naman ako.

"Sa true, mas maganda kung kasama ka namin ng personal" nalulungkot na sambit ni Bea sa akin.

"Don't worry guys, babalik din ako, promise ko yan sa Inyo" sambit ko sa kanila at niyakap ulit sila ng mahigpit na mahigpit.

Ilang minuto kaming nag yakapan hanggang sa binitawan na namin ang isa't isa.

"Tama na nga ang drama, baka malate pa si Ashanna sa byahe nya" natatawang sambit ni Irish sa amin pero nandun parin yung lungkot nya sa pag alis ko.

I know it's hurt that I need to leave them, I also hurting for leaving them but I don't have choice but to go at Laguna.

"So let's go na?" sambit ko sa kanila, tumango naman sila sa akin, ihahatid nila ako sa bus na papunta sa Laguna. Kasama din namin ang mga boys.

Sumakay na kami Van papunta sa Station ng bus, Sa unahan ako katabi ko si Yle na Driver ulit namin, As always sya na ata ang naging driver namin tuwing aalis kami.

Pumalit na nga ata sya kay Zyrose eh, anyway tahimik lang kaming dalwa sa unahan habang yung mga kasama namin ay maiingay.

Napailing nalang kaming dalwa sa kanila, napatingin tuloy kaming dalwa sa isa't isa dahil sabay kaming napailing sa isa't isa, pagkatagpo nang aming mga mata sa isa't isa ay napatawa nalang kami.

"Mga baliw talaga sila" sambit ko sa kanya at napailing.

"Yeah, you right it's look like they escaped from mental hospital" he said and chuckled.

"That's true" I agree said. Lalo tuloy kami napatawa sa isa't isa.

Nakarating na kami sa station ng train, bumaba na kaming lahat. 12:30 nang tanghali na kami nakarating sa station. Mamaya pang 1:20 nang tanghali ang dating ng train papunta sa Laguna.

Umupo muna kami dun sa may upuan, habang nag hihintay kami ay may bigla akong napatingin sa lalaking tumatakbo sa pwesto namin.

Si Dave, hinihingal syang pumunta sa harapan ko, "Why you didn't tell me that you're going to leave?" tanong nya sa akin.

"Ano pang punto na sabihin ko sayo?" mahina kong sambit sa kanya dahilan upang sya ay mapatigil. May luha nang tumutulo sa kanyang mga pisnge nang sabihin ko Yun. Kitang kita ko ang sakit nya sa mga mata nya.

"We're Bestfriend!" inis nyang sambit sa akin, sa puntong yun napaluha na sya at di na mapigilan umiyak . Ang sakit nyang makita na nasasaktan nang dahil sa akin.

"We cannot go back the old us, I destroy our friendship" nakayuko kong sambit pero may diiin na sambit sa kanya.

"Ashanna.." pangalan ko nalang ang nasabi nya dahil sa aking sinabi. Umiiyak sya, ngayon ko lang sya nakitang umiiyak dahil sa sakit.

"Let's accept it, we can't longer back the old us, I want you to be happy without me" naiiyak kong sambit sa kanya. Sa puntong yun, di na iyak ang kanyang naisagawa kundi napahagulgul na sya.

"I love you not as a friend but as a man" sabi ko at napaiyak na, "But I know, you couldn't love me back the way I love you," dagdag ko pang sambit. Napahagulgul na ako. Tangina ang sakit sakit parin para sa akin.

Naramdaman ko ang kanyang yakap, "I'm so sorry" he whispered and he hug me tight.

"No. I'm sorry, I'm the one who should feel sorry about us" sambit ko habang walang tigil sa pag iyak.

"Don't worry Dave, I will move on for you, and when I already move on I will come back to continue the friendship that we failed to protect" sambit ko sa kanya. Binitawan na nya ako nang marinig namin ang busina ng bus.

"I'm promise" sambit ko sa kanya at ningingitian sya ng totoo.

"I will wait you" saad nya sa akin.

Niyakap ko narin yung mga kaibigan ko, I will miss them. I will always love them.

"Ingat ka" saad nila sa akin at kinawayan ako. Ganun din naman ako sa kanila.

Pumasok na ako sa train, napalingon ako sa kanila, This isn't the goodbye that we know. Take a rest when you feel tired but don't forget to start again.

Yes maybe I'm stupid to love him but I didn't regret loving him, if not because of him, I wouldn't realize that if you really love that person you will let him be happy but not with you but with someone else. Accepting is the key.

I'am the girl who secretly loving my boy bestfriend and now, I'm leave him to be happy with the one he loves. That I know she will love him like how I love him but more than that.

This is the last that I will turned around for them, I will remember the day I started loved him and the moment when he every smile at me.