(18+ cinsellik ve şiddet içerir.)
Başımızın üstünde ki elçilik binasının içinde bir ses yankılandı. "Şuandan itibaren; Onun tek bir saç teline zarar gelirse, sizden başlayarak tüm ülkenizi kana boğarım." Kalın erkeksi sert ses, kaya kadar keskin bir...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-21.BÖLÜM-
Ölüm gibi bir gece.
Gördüğüm tek bir resimle, hafızamda kara delik açılmış ve içinden yüzlerce anı dökülmüştü, korkunç bir hissin doruğundaydım. Bölük pörçük anıların arasından çıkan küçük oğlan çocuğu, gamzeli, çekik gözlü... Boğuluyor gibiydim, elimi kalbime koydum ve art arda nefeslendim. Göğsüm acıyla inip kalkıyordu, aradan yıllar geçmiş, hep beklemiş, ben gitmişim ama hiç gelmemişim.
Her şey...Her şey o kadar gözümün önündeydi ki, belki de bir kez hatırlamak için çabalasam onu hiç unutmayacaktım. Dili dönmeyen bir çocuktum, ona Atlantis demek zor gelirdi, bu yüzden hep Ate derdim, kızardı her seferinde, bana adımla seslen diye bastırırdı. Yıllar sonra o nefret ettiği hitabı imparatorluğunun adı haline getirmişti. Künyesini hep isterdim, onu da hiç vermezdi, ağlar, zırlar, kavga çıkartırdım, ne yaparsan yap vermem derdi. Bak, gördün mü bak Atlantis, seni unutursam veriyormuşsun.
Çünkü ben seni hep unuttum, sen beni hep hatırladın.
"Ate, ben büyüyünce seninle evleneceğim. O zamana kadar bana aşık olursun, değil mi?" demiştim meşe ağacının altında onu çekiştirirken, dibine girip sevimli olduğunu düşünerek kirpiklerimi kıpıştırmıştım. "Değil mi?"
Her zamanki gibi kitabını okuyordu, bana bakmadan kafamı uzaklaştırmıştı. "Sana aşık falan olmayacağım, defol kulağımın dibinden."
O siyah saçlarına sokmuştum ellerimi sıkıca çekmek için, göğsüm öfkeyle kabarmıştı o gün, deli gibi kıskanıyordum onu, okulda başka birine aşık olma ihtimali beni çıldırtıyordu. "İyi o zaman bende seni unuturum," demiştim ayaklarımı yere vururken ama sadece benimle ilgilensin istiyordum. "Hem hatırlamıyor musun, sen okudun bana. Zeze insanları unutarak öldürüyormuş, ben senin o taş kafanı kırarım sonra da böyle öldürürüm işte."
Çocukken dilden dökülen birkaç kelime, gelecekte kalbi parçalayan bir gerçeğe dönüşürse eğer, ölüm, unutanlar için değil, hatırlayan için olur. Keşke bana hiç aşık olmasaydın, buna kabuldüm ama seni unutmak, bunu kaldıramıyorum.
