YEMİN

1.BÖLÜM : HER ŞEY DEĞİŞTİ

Merhaba sevgili okuyucularım

Bu kitabı büyük bir tutku ve hayal gücü ile yazdım. Umarım sizler okuyup beğenirsiniz. Uzun bir yola çıkıyoruz. Hazır mısınız?

-------------

    Kendi yoluna bak! Ya Sıddık gibi doğruluğa ayak bas, yahut Faruk gibi adaleti seç, adalette bulun! Ya Osman gibi haya ve hailim sahibi ol, yahut Haydar gibi cömertlik ve ilim denizi kesil dur!

     Günler içimdeki boşluğu, acıyı doldurmadan geçerken, büyük bir ıstırapla yatağımda yatıyordum . Günlerdir yaptığım tek şey buydu! Yüreğim bu kadar şeye nasıl dayanır, gözlerim bir daha güneşe ,gökyüzüne nasıl bakardı acı iliklerime işlemişken. Beş gün önce beraber yemek yediğim, güldüğüm,her şeyimi paylaştığım ailem yoktu artık. İnsan nasıl dayanır! Ben nasıl dayanacağım..

Zaman durmuş, kalbim var orada hissediyorum acım orada en derinlerinde ama kalbimi mutlulukla, huzurla heyecanlandıran ailem nerede?

Cenin pozisyonunda yatarken ardı arkası kesilmeyen gözyaşlarım yastığa bir bir dökülüyordu. Dökülsündü zira silecek gücüm yoktu. Perdem çekili, odam karanlık, ruhum karanlıkta ,bedenim boşlukta.

Evde kuzenlerim ,arkadaşlarım, akrabalarım vardı. Beni bir gün bile yalnız bırakmadılar. İlk günler odamda beni yalnız bırakmıyorlardı ancak şimdi biliyorlar ben bir karanlık yola girdim ve oradan beni isteseler de çıkaramayacaklardı. Bunun farkına vardıkları günden itibaren beni zorlamadan acımla baş başa kalmama izin vermişlerdi. Onlar için iyi bir fikir değildi ama benim için acımın köklerini bir bir bulmak ve ağlaya ağlaya koparmak için bu yalnızlık şarttı.

Odamın kapısı yavaşça açılırken kapattığım gözlerimi açtım. Aynı yavaşlıkla geri kapanırken karşımdaki aile fotoğrafına acımı büyütürcesine ,beslercesine baktım.

Yavaş ve temkinli adımlar yatağımın kenarını buldu;

" Güzelim, Duru'm. Bir şeyler yesen ya! Sensiz olmuyor güzel arkadaşım."

Esra'nın yumuşak ve hüzünlü sesi gözlerimden bir yaşın daha akmasını sağladı. Biliyordum onlarda çok üzgünlerdi. Ancak elimde değildi bu öyle bir acıydı ki kayıtsızdım her şeye . Açlık duygusu yok! Temel ihtiyacım olan hiçbir duygu yoktu. Ruhum nasıl karanlığa girdiyse bedenimde öyleydi sanki.

Elini omzumda hissettim acıyla gülümsedim . Bir daha eskisi gibi olamayacak mıyız arkadaşım? diye düşündüm.

" Hadi ne olur gel. Bir şeyler atıştır . Kendine bunu yapma!"

" Bir daha eskisi gibi olamayacak mıyız esra? " diye sordum az önce düşündüğümü ona söyledim. Yanıma uzanıp sıkıca arkamdan sarıldı.

" Olucaz güzelim olucaz! Her şey güzel olacak yeniden. İnan bana!

Acıyla gülümsedim.

" Onlarsız ne yapıcam?"

" Neden ? Neden bunu bize yaptılar ne istediler?"

"Bilmiyorum Duru'm bilmiyorum"

Bir hıçkırık koptu esradan ,acıyla yüzümü buruşturdum.

" Sana söz bunu yapanlar cezasız kalmayacak!"

Esra'nın sesi öfkeyle titrerken yerimden doğruldum. Ellerimle ıslanan yüzümü sildim , ağlamaktan kızaran gözlerimi Esra'ya diktim.

" Nasıl olacak bu? Daha elimizde kamera kaydı bile yok."