Aşka Tövbekar Mezopotamya

İlk Aşk.

Can okurlarım yeni bölüm ile sizlerleyim.

Oylama ve bol yorum yapmayı unutmayın.

Keyifli okumalar.

Yazarın anlatımıyla:

Herkes için yeni başlangıçlar vardı.
Kimen mutlu kimine hüzünlü başlangıçlar.

(Sekiz yıl sonra)

Sekiz yıl olmuştu Helen Mardin'den kaçalı. Tam sekiz yıl dır arıyordu Halil Helen'i ama en ufacık bir iz dahi bulamamıştı.

Bir çok kez Kadir takip ettirmişti ama ondanda bir sonuç alamamıştı.

Firza ağa ise ilk bir kaç yıl Helen aramıştı her yerde ama bulamayınca benim kızım öldü diyerek taziyesini bile yaptırmıştı.

Sadece cenazesi yoktu Helen'in.

Helen ise bütün bu olanları duysada kendince sen benim cenazemiz sekiz yıl önce beni hastane köşelerinde sürükleyerek bekaret testi yaptırırken kaldırdın diyordu.

Firza ağaya göre Helen suçluydu kaçarak başların öne eğmişti Halil ile evlen miyerek onları tüm dogu ve güney doğuya rezil etmişti.

Suçlanan hep Helen ölmüştü hiç bir suçu yok ken.

Hevzem hanım kız gittiğinden beri yastaydı kızını yası. Pişmanlığı çok büyüktü kızına arka çıkmadığı için.

Ama artık bir kızı yoktu Hevzem hanımın. Helen giderken annesine bir mektup bırakmıştı.

(Mektup)

Sen benim annemdin koruyucu meleğimdin. Ama artık ne annemsin ne de koruyucu meleğimsin biz artık iki yabancıyız.
Sen Mardin halkının hanım ağası Hevzem hanım her kese derman olan sen bir bana çaresiz kaldın belkide kalmak istedin bilmiyor.
Tek bildiğim şey isteseydin beni o cehennem çukurunda kurtara bilirdin.
Ama kurtarmadın sende herkesle birlik olup benim cehennem ateşimi harladın.
Onca kızı kurtarmış Hevzem hanım bir kendi kızını kurtaramadı.
Ben sizi öldü sayıyorum artık sizde beni öldü sayın.
Ben sizin bana reva gördüğünüz kaderi değil ben kendi yazdığım kaderi yaşayacağım.

Hocakalın.

Yazarın anlatımıyla:

Aynı mektuptan Firza ağayada bırakmıştı ama Firza ağa mektubu okumamıştı saklamıştı biliyordu o mektubu okursa beyaz gülününe dayanmaz af ederdi. Onun için okumamıştı mektubu.

Hevzem hanım biliyordu kızı tarafından asla af edilmeyeceğini kızına arka çıkmadığı için çok pişmandi.

Ama son pişmanlık faydasızdı.

Herkes hayatına devam ediyordu hiç birşey olmamış gibi onca acı yaşanılmamiş gibi.

Lerzan sekiz yıldır hiç Kadir'in yüzün görmemişti ne kadar duysada Kadir'in Mardin'e geldiğin ama görmemişti Kadir kendini Lerzan'a göster memişti hiç bir şekilde.

Herkesin dilindeydi Lerzan kardeşinin sevdası ile evlendi diye ismi kocası sevdalı gelin olmuştu ona göre ise kocası sevdalı gelin kendisi sevdalı gelindi.

Birde kurak toprak deniyordu çocuğu olmadığı için. Çocuğu nasıl ola bilirdi ki Welat sekiz yıl boyunca dokunmak değil yüzüne dahi bakmıyordu.

Lezan da bakmasını istemiyordu zaten ama ağrınada gidiyordu öyle denmesi.

Kaynanası Dilşad hanım gerçekleri bilmesine rağmen hep Lerzan'ı suçluyorudu sen kocanı elinde tutamıyorsun kadınlık görevin yapamıyorsun diye.