KAYBET-ME

BÖLÜM 3

YENİ BÖLÜM SİZLERLE 😎💕
İYİ OKUMALAR 💙

Sabah uyandığımda birşeylerin sesi geliyordu. Böyle sanki müzik gibi ama bağıran müzik tarzı birşey anlayamıyorum. Susar mısın artık? Lütfen. Bu arada gözlerim açılmıyor yine. Genellikle her sabah böyleyim. O ses her neyse sustu. Şükürler olsun ki. Tam tekrar uyuyacaktım ki yine o ses ne bu.

Gözlerim yavaşça araladı. Neler olduğunu çözümleyebilmek için bir süre bekledim. Benim telefonummuş çalan. Susmak bilmedi zaten. Ekrana baktığımda 'Ayça'm =❤️' yazıyordu. Bu ne şimdi bu saatte. Harbiden saat kaç. Saate baktığımda şok oldum. Saat 12.47 idi. Ben bu saate kadar nasıl uyudum ya. Kesin sabah uyanıp eter koklayıp geri uyudum.

Telefonu açtım ve hanımefendinin o güzel sesini duydum.

"Günaydın. Nasılsınız hanımefendi?"

"Günaydın Ayça hanım. İyiyim siz nasılsınız acaba?"

"Ben çok kötüyüm. Çünkü benim biricik arkadaşım bizi havaalanından almıyor. Ağaç olduk burda." Bir an ne dediğini kavrayamamıştım.

Bir anda ;"Neeee."diye bağırdım. "Sen şimdi buraya mı geldin? Beni bekle hemen geliyorum."deyip telefonu kapattım. Bir dakika Ayça az önce 'geldik' mi dedi? Eee ben kim olduğunu bile sormamıştım. Gerçi idrak edememiştim ki.

Hemen kalkıp yüzümü yıkadım. Üstüme de birşeyler geçirip kendime de çeki düzen verdikten sonra evden çıktım. Arabaya bindim ve çalıştırıp yola çıktım. Havaalanına az bir süre kala karnımdan garip bir ses çıktı. Acıkmış ya ben kendime kıyamam ki. Hemen gidip Ayça ve yanındaki her kimse alıp kahvaltıya gitmeliyiz.

Havaalanına ulaştığımda hemen arabadan indim ve Ayça'yı aradım.

"Senoşum biz şu an nerdeyiz biliyormusun? Tabi nereden bileceksin değil mi? Benimki de soru işte. Biz şu anda senin evinin önündeyiz. Hadi çabuk gel."deyip telefonu üstüme kapattı. Bu şaka mıydı şimdi? Ya birazcık insaf ya ben o kadar yol geldim. Şimdi boşuna mı gelmiş oldum. Yine bunca yolu döneceğim bide bu aç karınla. Hey Allah'ım ya. Arkamı döndüğüm an sanki bir ayıya çarptım. Çarptığım kişiye baktığımda o kişinin Ayça olduğunu gördüm. Gel de delirme. Ben delilerde bir suç bulmuyorum. Kesinlikle onların hayatında da Ayça gibi biri vardır. O yüzden bu haldelerdir.

Ayça bir anda değişik sesler çıkararak bana sarıldı. Ona karşılık vermedim. Çünkü onu her an öldürebilirim. Benden ayrıldığında yanındaki kişiye baktım. O an bastım çığlığı ve ona sarıldım.

"Tamam Sena boğuluyorum."deyince hemen ondan ayrıldım.

"Sena sen zaten hep yengene öncelik ver tamam mı? Yok yani ben burda değilim gibi takılın siz öyle tamam mı?" Ayça'nın trip atması benim ona da sıkıca sarılmama neden olmuştu. Dua etsin biricik Buse'mi de yanında getirmişti. Yoksa o sinirle onu burda bırakıp gidebilirdim.

Buse abimin nişanlısıydı. Abime haber vermeden gelmiş olmalılar. Buse'yi çok severim. Çok tatlıdır. Biz üçümüz hep birlik olup abimi çıldırtıyoruz. İşte tam da bu yüzden seviyorum şu kızı var ya.

"Ay kızlar ben size birşey söyleyeyim mi? Ben çok açım lütfen bir kahvaltı yapalım. Ölücem yoksa."dedi Buse bende hemen onları arabaya ittim. Çünkü bende çok açım. Arabaya bindiğimizde Ayça;