FIVE
"Hate"
Hindi ko parin inaalis ang tingin sakanya. Nagpapalitan lang kami rito ng masasakit na salita, at mukhang hindi na magandang ipagpatuloy pa ang ganito.
"If that's what you want, then fine!" sumuko na ako. I guess I need to let him win this time. His words keep running in my mind. "Don't bring up the pass. napakalayo non para banggitin mo pa."
Masama ang loob ko ng umalis sa harapan niya, I know that I've moved on!, But damn.. why I even affected to the word that he says?.. it felt like a knife that stab me in five times. It's hurts—nagising ang utak at buong Sistema ko doon.
Bumalik ako ng hotel para ayusin ang mga gamit. But I remember my driver and assistant, sayang at minsan na nga lang sila narito aalis pa kami agad. Maybe he would let me stay until tomorrow?.. I will just treat my driver and assistant.. they deserve it.
Ibinaba ko ang bag at naupo sa kama. Nakaharap ako sa malaking veranda at nakikita roon ang papalubog na araw nakalimutan ko Kasi na isara ang kurtina.
Bumaba ako para bayaran ang ilang mga kailangan ng assistant at driver ko at sakto ay naroon si Collueva. He stop talking on the guy his with and look at me intently. I rolled my eyes on him.
"Enjoy your stay here. Bukas ng hapon ay aalis na tayo." I said. Mukhang nalungkot naman ang assistant at driver ko sa sinabi. Pinagmasdan ko silang umalis na at lumapit sa lalaki.
"I will let them enjoy their stay here. And we will leave tomorrow." I simply said, and turn my back on him, and started walking away.
Ayoko na ng away, it will make my head hurt more. Bumalik ako ng room ko at nagpalipas sa veranda ng buong oras, madaling araw na ata ako nakatulog dahil nalibang ako panoorin ang dalampasigan. Kinabukasan ay nag impake na ako ng gamit at binuksan narin ang cellphone ko. puro iyong missedcalls na galing sa tatay ko, kaya nang matapos ako sa pag ligpit ay tinawagan ko na siya.
"Where are you!" I can tell that he is mad right now.
"Vacation—"
"Vacation?! Hindi ka nagpaalam sa akin!"
"Oh, come on. I am old enough to decide on my own. don't treat me like a child."
"What did you say?!"
"Stop treating me like a child! did you hear me, Dad?.."
"Mag-usap tayo rito, Stop being a stubborn! nakakahiya ka!" ibinaba na niya ang tawag at halos mabato ko na ang cellphone ko sa mga sinabi niya.
Marahas kong isinara ang zipper ng bag at isinabit iyon sa balikat ko. Masama ang timpla ko ngayong umaga at kaunti nalang ay may ibubuga na akong apoy sa bunganga. Agad akong inalalayan ng ilang mga staff nang maupo sa isang lamesa, they handed me the menu. Mariin ang pagkakahawak ko doon habang tinitignan ang bawat pagkain na nakalagay roon. Nang makapili na ay sinabi ko na iyon sa lalaki na nasa harapan.
Wala pang tao dahil umaga pa lang, ako pa lang ang narito.. napuyat ba ang ilang mga tao?.. sabagay hindi lang naman ito ang maari nilang kainan. Nahagip ng mata ko ang kakapasok lang na lalaki. He's wearing a black short sleeve polo partnered with a khaki shorts. napairap ako ng bigla niya akong mahanap. Hindi naman malabo na makita niya ako, ako nga lang ang nandito 'diba?
"Why are you still here?" sabi niya matapos lumapit sa'kin. marahan akong natawa at nang-aasar na tumingin.
"Bingi ka ata o ulyanin, alin sa dalawa?" mariin naman niya akong tinignan.
