CRUSH AGENT

CRUSH AGENT - 25 ☆EN BAŞTAN ☆

               ☆Bölüm - 25☆

"Luhan.." dedi ismini bile söylerken titreyen kalbini tutarak. "Sana tekrar güvenebilir miyim..?"

.
.

Yaşları kuruyup yanağında sert bir katman oluştuğunda saat on ikiye vuruyordu.

İçerideki antika saatin altın renkli sarkaçı sallanırken boş evin her yanını korkunç bir ses sarmıştı.

Korkunçtu çünkü sona yaklaştığını hissettiriyordu Sehun'a.

Gözleri şişmiş çocuk yavaşça kaldırdı başını. Kafası dik durmak için derman ararken saatin zıngırtısı acı bir çığlık gibi Sehun'u köşeye sıkıştırmıştı.

İlk öpüşmelerini hatırladı.

"Lanet olsun.."

İlk öpüşmelerinin özel olmasını dilerdi. Lakin farkındaydı ki uykusunda gizlice çaldığı öpücükten aylar önce, peruğunun altında saklananla öpüşmüştü o.

Belki de hatırlamazdı onları. Hafızasına tembihleyip silerdi o zamanları?

Masumluğu yüzünden dolup taşan çocuğun uykusunda yapıştığı dudaklar ve kaçamak öpücük olurdu ilkleri..?

Fazla mı uzaktı?

"Hayır." kararlılıkla belinin uyuşmasına neden olan yerden kalkıp odanın diğer ucuna geldi.

Buruşturup atmış olduğu kağıt parçasını aradı eğilerek.

"Nerde bu?" eğilerek yatağın altına baktı ama yoktu.

Saatin sesi durduğunda kafasını kaldırdı eğildiği yerden.

"LANET OLSUN NERDESİN?!"

Alnındaki damarların şişmeye başlamasıyla, sinir katsayısı tavan yapıyordu.

Yatağın üstündeki pikeyi kaldırıp altına baktı ama yoktu. Vakit kaybetmeden elindekini yatağın başına fırlatırken dolabının köşesinde duran yuvarlağımsı şeyle durdu.

Hızla aldı yerden. Kağıdı açmasıyla gözlerinin büyümesi bir oldu.

Tam bir saat vardı uçağın kalkmasına.

"Ne olursa olsun yetişemem.." dedi çaresizce.

Ama vazgeçmeyide göze alamazdı.

Ani bir kararla kapının arkasında asılı olan hırkasını geçirdi üstüne. Kapıyı hızla çarpıp odasından çıktı.

Kağıdı arka cebine sıkıştırıp ayakkabılarını geçirdi süratle ayağına. Evden nasıl çıktığını hatırlamıyordu bile.

Apartmanın kapısı üstüne çarparken yanından alaycı gözlerle geçip giden komşularını umursamadı bile.

Hırkasının cebindeki anahtarı çıkarıp rastgele düğmelerine bastı. Sokaktaki arabaların içinden kendine ait olanı seçemeyecek kadar telaşla koşuşturuyordu. Neyseki cuk sesiyle birlikte yanan farları görüp arabasına koştu.

●•●•●•●•●

Luhan eline tutuşturulan çantalarla kalakaldı.

"Ya! Nereye gidiyorsun? Yardım etsene biraz! Heyy? Kime diyorum!"

Luna kol çantasını takıp tuvalete doğru yürüyorken arkasına bakmadan bağırdı.

"Kadınlar ve özel günleriii."

Luhan gözlerini devirip gülerken kalabalığa rağmen utanmadan söyleyen kardeşine hayali bir fiske attı.

Yaşlı teyzelerin oturduğu sandalyelerin yanında boş olan iki tanesini gözüne kestirip,birine oturacak diğerine çantalarını koyacak şekilde yer ayırıp yerleşti.