Prologue

169 2 1
                                    

While admiring the garden's flowers, my friend Amanda arrived with her books and raised her eyebrows at me.

"Amanda-"

"Are you gonna come or not? Putik, kanina pa ako naghintay sayo sa labas nandito kalang pala ngumingiti ngiti!" naiinis niyang sabi.

I laughed.

"Chill, ito na pupunta nanga." I pick my books at the bench and walk first. Walang lingon lingon at nagmamadaling naglakad.

"Nakakairita kana ha. May gana kapa talagang iwan ako dito! "

Siya si Amanda, kaibigan ko. She is beautiful and ambitious friend who never leaves anyone behind. We are alike in many ways, but she is braver and more independent. Once inside the classroom, She informed me that my crush, Damien, was being bothered by Aubrey, nanaman.

"By the way, pumasok na si  Damien mo kanina nakita ko ginugulo nanaman ni Aubrey."

I rolled my eyes. "Paki ko."

I brushed it off and quickly took my seat. She teased me about my crush, but I paid no attention.

"Akala ko ba gusto mo siya? May plano pa naman akong ipagkalat." wika niya at tumabi sa akin.

Sinulyapan ko siya. "Subukan mo lang, mababali talaga bungo mo."

She laughed. "Joke lang, di ma biro. Akala mo kung sinong matapang-" I cut her off.

"Oo na. Your brave, I not. Nag papractice nga lang eh."

We talked. Laughed. Listen.

After the two subject, we headed to the cafeteria. There, I saw him talking with his friend Ezekiel.

"Yung crush mo Amanda." I teased her.

Tinapunan niya ako ng masamang tingin at sumigaw. What worst is I didn't expect what she shout.

"Hoy Damien, crush ka daw nitong si Sepharina !"

Agad nanglaki ang mata ko. Pahamak ka talaga Amanda!

"Hindi ah! Joke lang yun, dare lang--"

Gossip cut what I'm saying.

I glirred at Amanda. Tanginang kaibigan.

I was led by her to the counter where we picked out our food. While glancing towards Damien , we made eye contact which sent shivers down my spine. Kaya bumaling ako ng tingin kay Ezekiel na nakangiti na pala sa akin, to which I awkwardly smiled back.

"Anong nginingiti ngiti mo diyan?" Amanda asked. Sinulyapan niya kung saan ako nakatingin. "Talagang ngumiti kapa sa kaniya. Huwag mong sabihing si Ezekiel na nanaman ang gusto mo?!" medyo napalakas ang boses niya kaya nagbubulong bulungan nanaman yung mga bumibiling estudyante.

"Paanong siya kung binuking mo na ako kay Damien ." I said and order what I want.

"So kung hindi, maaring siya nga?"

"Hindi. Mas gwapo parin talaga si Damien kay Ezekiel." sabi ko at binitbit ang order. Nilibot ko ang tingin sa buong cafeteria and again, our eyes meet. Sandali lang iyon dahil niyaya na siyang umalis ni Ezekiel.

"Seph, dito."

We enjoyed our break and returned to our classroom for two more subjects before the half-day ended. After class, my phone rang. Tumatawag si mama.

"Hello ma?"

"Anak umuwi ka agad pagkatapos mo diyan ha. May mga bisita tayo mamayang gabi kaya dapat kang maghanda. Understood?"

Love Amidst The Chaos Where stories live. Discover now