Love Amidst The Chaos

Chapter 2

LMDC: Marraige

-

HINDI maintindihan ay tinaasan ko siya ng kilay. He only smirked and excused himself.

Matagal akong bumalik. I took a deep breath. Is he using some foreign language?

Ofcourse, Sepharina. Hindi mo nga naintindihan diba?

Pagkabalik ay saktong pagtayo nila. Their leaving now.

"Paalis na po kayo?" tanong ko. Ngumiti ang mag-asawa.

"Yes hija. Nice to finally met you. Hindi ko inakalang ang dyosa ng anak ni Ethel." ani nito. They all laugh merrily.

Hinatid namin sila palabas ng bahay. Their car already park infront, ready to whisk them away.

Binuksan ng kasama nila kanina ang pinto ng kotse ngunit bago pumasok ang magasawang Morgan ay bumaling si Mrs. Maria sa akin.

"Oh, I forgot! For our next encounter, hija, call us your tita and tito. Understood?"

"Yes po." slightly puzzled by the request.

Ngumiti ang mag-asawa at nagpaalam na bago tuluyang pumasok sa loob.

Naiwan na lamang si Damien.

Nagmano siya sa aking mga magulang. May ibinulong si papa rito na nagpatawa sa kaniya.

I cleared my throat, trying to gather my thoughts, and smiled at him as he looked at me. He did not come closer to me, instead, he nodded and said, "My pleasure to met you miss." aniya bago sumunod sa kaniyang mga magulang. Sinundan ko siya ng tingin, mukhang siya ang magmamaneho.

Hinintay naming makalabas ng gate ang kotse bago kami nagpasya na pumasok sa bahay.

Hindi na ako nagpaligoy ligoy pa. Diritso kong tinanong ang aking mga magulang tungkol sa arrangement na patuloy gumagabag sa aking isipan.

"Ano po itong arrangement na sinsabi niyo?" tanong ko. Tila nag-aalinlangan ang aking ina ng tumingin siya kay papa.

"Anak, we won't forced you about this. Lahat manggagaling sayo, rerespituhin namin." ani ni mama.

Mas lalong gumulo ang aking isipan. Nakita ni papa iyon.

"Our company will fall if we won't merged with the Morgan. They have the power to rise our company. Titulungan nila tayo upang hindi tuluyan bumagsak ang ating kumpanya ngunit sa isang kondisyon."

"What condition pa?"

"Marraige... You need to marry their one and only son, Damien Atticus Morgan. Walang ibang paraan dahil yun ang gusto ng mga Morgan."

Tila humigil ang aking mundo sa sinabi ng aking ama. Seriously?

"Seryoso po kayo?" hindi makapaniwalang tanong ko.

"Hindi kaylan man ako hindi nag seryoso." sagot ni papa.

"Ibebenta niyo ako sa kanila, parang ganon?!" hindi ko napansing napalakas ang aking boses.

"No, we won't sell you sweetheart. We will let you marry their son. Iyun ang gusto nila, ngunit hindi pa sa ngayon. If you will agree, bibigyan namin kayo ng panahon na mas kilalanin ang isa't isa. 2 years I hope will be enough. Sooner or later, our company might collapse or file bankruptcy kaya kinkailangan nating makipag merged sa kanila, anak. "

Hindi makapaniwalng tiningnan ko sila. Talaga lang! Wala na bang ibang pwedeng gawin?

"Mama there's a lot of way. Hindi lamang pagpapakasal ang tanging solusyon."

Napailing ang aking ama tila dismayado at inaasahanan nang mangyayari ito.

Napabuntong hininga ang aking ina. "We won't force you but I hope you'll agree. Pag nakabangon na ang ating kumpanya, pwede na kayong maghiwalay. You can file an annulment paper anak if you decide to stop the marraige. Gagawin niyo lang ito sa maikling panahon." pagpapaintindi ni mama.

"Bakit pagpapakasal pa? Hindi ako maniniwala na yun ang gusto nila dahil alam kung may plano kayo sa'kin. You are forced right? And what, you wanted me to settle in a relationship, agad agad!? I'm still in grade 12 at nag-aaral pa po ako kung iisipin niyo ng maayos!" I angrily said.

Nagpupuyos ang aking galit at iniwan sila roon. Pumanhik ako sa aking kwarto at nagkulong.

Anong akala nila sa'kin? Oo hindi na ako minor de edad ngunit gusto ko pang mag-aral. Wala sa isip ko na pagpakasal agad.

At kung magpapakasal man ako hindi sa lalaking yun. Oo gwapo siya, ngunit pakasuplado nun!

I go to the bathroom and take a bath. After, I change to pajama, do my skincare and a few minutes I lay in my bed. Ngunit kahit anong baling ko ng higa ay hindi ako makatulog.

The scenario that happen this night replaced in ny head. The Morgans, the marriage, and Damien. His words echoed in my mind, "Te ves hermosa".  I didn't know what it meant, but the way he said it, with such intensity, made my heart flutter.

Bumangon ako, tumayo at tiningnan at naglakad sa babasaging bintana. Nakatayo duon at tinatanaw ang kalangitan. Mga nag-kikislapang mga bituin, dagdagan pa ng maliwanag na buwan.

Ako'y napangiti.

Parang mararamdaman mo ang kalayaan.

It feels like escaping from something and hiding into it.

Ngunit kung ihahambing mo sa realidad, ang gabi ay hindi kaylan man magiging malaya tulad ng ating iniisip.