Love Amidst The Chaos

Chapter 1

LATC: Arrangement

_

TININGNAN ko ng maayos ang mga nagtawanang bisita. Pinisil ni mama ang kanang kamay ko. Tatlo lamang sila.

"Good evening Mr. and Mrs. Morgan!" pormal na pagbati ni mama sabay biso sa dalawa na ikinataka ko dahil sa pamilyar na apelyido.

"Is this your daughter Sepharina, Ethel?" the woman ask mama, her gaze peircing through me.

"Yes Maria, she is what I'm talking about." mama answered her.

"So pretty lady." the woman Maria compliment me. Her voice was soft, almost melodic, but there was an underlying tone that I couldn't quite place. It was as is she was appraising me, sizing me for something.

Ang ganda niya. Mama told me a while ago that they are in 50's na but its seems its in their genes to still look young. Unang tingin mo palang sa kanilang dalawa ng asawa niya malalaman mo na sobrang yaman nila based in their looks, kilos at pananamit.

I sweetly smiled. "Thank you po."

Iginaya sila nila papa at mama papasok sa bahay at ako naman ay nakasunod sa kanilang likod. Ang matangkad at makisig na lalaki ay bumulong ito kay Mr. Morgan at umalis. I don't know where he will go, probably roaming outside.

Sa dining area kami dumiretso.
Ng makaupo ay agad nagtanong si papa.

"Where's your son Christopher?" papa asked. So Christopher pala ang pangalan. He seems arrogant and bossy based in his muscular posture that similar to someone I know.

"Papunta na iyon Alejandro. Sadyang may inasikaso pa siya sa negosyo." sagot ng lalaki.

"Oh yan na pala!" mama look at my back where the dining entrance is.

Tumayo si Mr. Morgan at tinuro at tabi niya. Curious of it, I also look at my back.

I think my heartbeat stop on who I saw. Is this for real? Paano siya napunta dito?

Tumayo sila lahat kaya gumaya ako. Our eyes meet that make me shiver. Oo, gusto ko siya ngunit hindi ako ready na ipakilala ako sa kaniya. I do really look shocked but him, he is not even surprise that he see me. Kahit man lang suot ko yung tingnan niya wala. Parang inaasahan niya na to  tsaka nakakalunod ang tingin niya.

Hindi ako makakilos sa kinauupuan. Sinundan ko siya ng tingin.

"Good evening po tita, tito. Sorry if I'm late." He said at nagmano. Mukhang magkakilala na sila.

"It's ok hijo."

Nilipat niya ang tingin sa akin at naglahad ng kamay. A smile never touched his lips tila walang pakialam at pinipilit lamang ang sarili na makipagkilala.

"Evening. " ang cold.

"M-magandang gabi din." I tried to sound lively ngunit hindi ko naiwasan na mautal. Kahit dito pala parang papatayin ako sa presensiya niya.

Nagsiupuan na ang kahat kasama din yung bodyguard. Are they allowed?
Maybe his not a bodyguard so.

Nagsimula kaming kumain pagkatapos manalangin. Nag usap usap sila. Hindi ko maiugnay ng masyado dahil sa negosyo ang kanilang pinag-uusapan ngunit batay sa narinig ko ay may problemang kinakaharap ang aming kumpanya.

Sinubukan kong huwag sumulyap sa kanya ngunit hindi ko napigilan. Ang gwapo niya at ang linis niyang tingnan. He's wearing a white polo shirt and black trouser that exuded an old-money vibes.

Ang kaniyang malalim na mga mata at makapal na kilay tila nakakatakot at nakapagbibigay ng kaba kapag galit. He had a narrow nose and thin rose lip. His outfit almost clung to his well-built physique.

Unbeknownst to me, he caught me staring at him. He cleared his throat and raised an eyebrow at me.

"Does Sepharina already know about the arrangement Andro?" tanong ng ama ni Damien.

Nagtaka ako. "Arrangement?"

Nag-aalinlangang tumingin si mama sa akin.

"Hindi ko pa sinasabi sa kaniya Topher. I'll talk to her privately." sagot ni papa. Tumango ang mag-asawa.

Madami pa silang pinag-usapan na hindi ko na gaanong pinansin dahil iniisip ko ang arrangement na tinanong. I have a hint ngunit hindi ko gusto ito kung ito talaga ang ibig sanihin.

Pagkatapos kumain ay may kaunting inuman sa outdoor living room namin. Hindi ako umiinom kaya na sa tabi lamang ako ni mama nakaupo.

Nauuhaw ay tumayo ako and excused myself.

"Sa loob lang po muna ako."

Tumango sila papa.

"Excuse me po." sabi ko sa mag-asawa sa harapan namin at pumasok sa loob.

Sa wakas, makakahinga na ako. Inayos ko ang sarili at tinungo at kusina. Kinuha ko ang baso at nagsalin ng malamig na tubig galing sa ref.

Habang umiinom hindi ko namalayan na may sumunod pala sa akin. Naiilang na tiningnan ko siya.

Ngumiti ako. "M-may kailangan ka?" shit, wag kang mauutal please lang.

"Where's your comfort room here?" coldly, he asked.

Tinuro ko ang pinto sa kanan na hindi kalayuan sa kinatatayuan ko.

"Nandiyan, "

"Thanks, " sabi niya at pinagmasdan ko siya.

As he walked inside the comfort room, I couldn't help but feel a mix of emotions. Habang hinihintay ko siyang matapos, nagsimula akong mag-isip trying to make sence of everything that had happened so far. Ano ang kasunduang pinag-uusapan nila kanina? Bakit kasama ako?

Ilang minuto, lumabas si Damien at nagkatinginan kami. Mas nakakatakot pala siya sa malapitan, tila ang kaniyang malamig na tingin ay tumatagos sa akin.

Dahan dahan akong lumapit sa kaniya. Nakakunot ang kaniyang noo, nagtataka.

I smiled awkwardly. "M-may itatanong sana ako sayo kung p-pwede?"

Bakit ka ba nauutal ha!?

Hindi siya sumagot kaya nagpatuloy ako.

"Damien, my parents mentioned an arrangement earlier. Do you know anything about it?" I ask without hesitation.

His expression turned serious, and for a moment, I saw a flicker of hesitation in his eyes. "Sepharina, there are things that are better discussed in private,"he replied cryptically.

"But this is private"

"We're in your parents house."he said, his voice cold and devoid in any emotion.

I nodded, I understand but I wanted to be sure.

"It won't affect my life right? Sabihin mo, kahit anong resulta hindi makakaepekto-"

"Discuss it with your parents Sepharina. At the end, the answer will come from you."

Nagtaka ako. "What answer?"

"It seems your parents haven't told you yet. Typical."

"That's why I'm asking!" napataas ang boses ko.

I locked eyes with Damien, his gaze never faltering.

"I'm sorry, " paumanhin ko sabay yuko.

"Look at me, " he ordered.

Nag-aalinlangan inangat ko ang aking nakayukong ulo at tiningnan siya ng maigi.

"Te ves hermosa."