𝐈𝐜𝐞 𝐏𝐫𝐢𝐧𝐜𝐞| 𝐇𝐎𝐎𝐍𝐊𝐈̇

³²« 泣くこと

{150623-120723}
__________________

"Riki!"

Riki kafasını parkın girişine çevirir çevirmez, dolu gözlerine tezat bir tebessüm belirmişti yüzünde.

Kendisi daha ayağa kalkmadan, büyük olan ona koşarak yaklaşmış ve yanına ulaştığı an kolları arasına almıştı onu.

"Ne oldu? Kim yaptı bunu?"

Elleri titriyordu Sunghoon'un. Evden nasıl çıktığını, ne ara buraya geldiğini bile hatırlamıyordu.

"Hyung, şimdilik konuşmasak?"

"Tamam, tamam konuşmayalım. Ama bakayım bir yüzüne, hm?"

Sunghoon Riki'yi kendinden uzaklaştırmış, yüzünü elleri arasına alıp incelemeye başlamıştı.

Kenarı patlamış olan dudağında, morarmaya yüz tutmuş yanağında gezdirdi bir süre bakışlarını. Canını yakmamaya özen göstererek yanağında gezdirdi parmağını.

"Acıyor mu çok?"

"Hayır."

"Peki."

Elbette inanmamıştı Sunghoon. Onunla banka oturmuş, Heeseung'a gelip kendilerini alması gerektiğini söyleyen bir mesaj atıp, tekrar kolları arasına almıştı Riki'yi.

Sessizce göz yaşlarını döktü Sunghoon'un göğsüne. Rahatlamış sayılmazdı. Ama güvende hissettiği kesindi. Sanki her an bir şey olacakmış gibi, daha sıkı sarmaladılar birbirlerini.

Ara sıra saçlarının arasına konulan ufak öpücükler, onu mayıştırmaya başlamış, çok geçmeden kapamıştı gözlerini.

Bir kaç dakika sonra duyduğu araba sesiyle bakışlarını parkın girişine çevirdi Sunghoon. Heeseung arabadan inmiş, kapıyı kapattıktan sonra koşturarak onlara gelmişti.

"Ne oluyor?"

"Bilmiyorum. Eve gidelim. Yolda annesini ararım."

"Tamam."

Heeseung, Riki'yi kucağına alacakken, nedenini bilemediği bir his peyda etti Sunghoon'un içinde.

Neydi bu?

İçindeki dürtüye engel olamadan, "Gerek yok hyung, ben taşırım," dedi.

"Pekâlâ," demiş, sırıtarak arabaya doğru gitmişti Heeseung.

Arka kapıyı açmış, kendisi de şoför koltuğuna geçmişti.

Sunghoon kucağında Riki ile gelmiş, onu arka koltuklara yatırdıktan sonra, yanına oturup küçüğünün başını dizine koymuştu.

Heeseung arabayı sürmeye başladığında, aynadan ikiliye bakmayı da es geçmemişti.

Çift gibi görünüyorlardı.

"Hyung?"

"Hm?"

"Riki'nin evi nerede?"

"Bu parka çokta uzak sayılmaz aslında. Ne oldu ki?"

"Yüzünün hâlini görmüyor musun hyung? Kavga etmiş olsaydı, eve giderdi. Çünkü evi çokta uzakta değildi diyorsun. Ama eve gitmedi, benim gelmemi istedi. Bir şey olmuş olabilir mi?"

"Emin değilim Sunghoon. Eve gidelim, Riki dinlensin. Uyandığında konuşuruz."

"Peki."