Geheime problemen ~ Matthyas het Lam

Ziekenhuis /42

Een vel licht drong mijn ogen binnen. Ik hield mijn hand voor mijn ogen en opende rustig mijn ogen. "Fay! Ben je wakker?" Vroeg een bekende stem. Matthy. Langzaam haalde ik mijn hand weg van mijn ogen maar het licht was te vel. Ik kreeg een pijnscheut in mijn hoofd en sloot mijn ogen weer. "Zien jullie dat niet? Doe dat licht weg!" Zei Matthy boos. Ik weet niet tegen wie hij het had, en waar ik uberhaupt was. Ik zag opeens een veel minder vel licht en deed nog een poging om mijn ogen te openen met mijn hand voor mijn ogen. Ik deed ze langzaam open en haalde langzaam mijn handen voor mijn ogen weg. Ik zag nog een beetje wazig. Ik zag heel veel witte kleuren, en een paar andere mensen. "Matt" Zei ik zachtjes. "Ja! Fay! Ik ben het lieverd, ik ben bij je" Hoorde ik Matthy zeggen. Mijn ogen konden van de vermoeidheid elk moment dichtvallen. Ik voelde opeens dat er wat in mijn neus zat. Ik voelde met mijn hand een soort draadje. "Matt waar ben ik?" Matthy zuchtte. "Je was flauwgevallen, met je hoofd op de stenen, je hebt waarschijnlijk een lichte hersenschudding maar je moet goed herstellen. En ze zijn er door een paar kleine onderzoekjes ook achter gekomen waarom je was flauwgevallen." Ik dacht na. Opeens herinnerde ik het me weer. Ik was naar de tuin in de jongens hun huis, ik ging zitten, stond even later weer op en toen viel ik flauw! "Matt het spijt me zo erg ik wist niet hoe ik het moest vertellen" ik kreeg tranen in mijn ogen. Matthy kwam op de rand van mijn ziekehuisbed zitten en legde zachtjes zijn hand op mijn hoofd. "Rustig Fay, het is al goed, maar waarom ging het weer slechter? Komt het door Jesley?" Ik begon nu echt te huilen. "Faylin je hoeft het niet te zeggen he, je hebt nu genoeg aan je hoofd, als je het later erover wilt hebben is dat ook goed hé?" Zei Matthy lief. Ik knikte. Matthy gaf me een kus op mijn voorhoofd. "slaap nog maar even verder, je hebt het nodig" Hij haalde een pluk haar uit mijn gezicht. Ik knikte opnieuw. Matthy ging op een stoel naast mijn bed zitten. "Waar zijn de andere jongens?" Vroeg ik aan Matthy. "Die zijn al naar huis gegaan, ik weigerde om naar huis te gaan tot jij wakker werd" Ik zette een kleine glimlach op mijn gezicht. "Heel lief Matt, dankje. Hoe laat is het?" Ik keek zoekend om me heen naar mijnn telefoon. Hij lag op het kastje tegenover mijn bed. "Half 2 in de nacht" Zei Matthy. Mijn ogen werden groot. "Zo laat! Wanneer mag ik weer naar huis?" Ik ging weer rechtop in bed zitten. "Als je deze nacht genoeg slaapt dan mag je morgen middag naar huis als je je goed voelt." Ik zuchtte. "Wacht! Weet mijn moeder het al?" Vroeg ik gestresst. "Ja die weet het al, ze kan alleen niet langskomen, ze zei dat ze het te druk had met haar werk." Matthy keek naar de grond. Ik ging weer liggen. Mijn moeder had geen tijd omdat ze het te druk had? Of heeft ze geen zin en durft ze dat niet te zeggen? Ik weet het niet, ik moet me niet te druk maken zei Matthy en ik mag nu weer gaan slapen. Ik wordt wel elk uur wakker gemaakt omdat ik een lichte hersenschudding heb. Maar de dokters weten dus waardoor ik ben flauwgevallen. Ik weet zelf ook waardoor het komt, ik heb ruim een dag niet gegeten, en ook nauwelijks gedronken. Matthy zal vast teleurgesteld zijn. Ik sloot mijn ogen weer en probeerde te gaan slapen.

~
volgende morgen

"Fay, wakker worden, je moet ontbijten" Hoorde ik Matthy zeggen. Doordat in vanacht elk uur werd wakker gemaakt, heb ik echt geen goede nachtrust gehad. Bij het woord ontbijten kreeg ik ook al gelijk een naar gevoel in mijn buik. Ik heb al anderhalve dag niet gegeten. Maar ik lig nu in het ziekenhuis, ik heb een slangetje in mijn neus, waardoor ik als ik het echt niet wil eten, het door dat slangetje binnen krijg. Zullen mijn ouders het weten? Over mijn mentale problemen? Hoe zal het met Lotte gaan? "Matt hoe gaat het met de meiden? Waar zijn ze? Weten ze dat dit gebeurd is?" Vroeg ik. "Rustig aan Fay! Het enige waar jij je zorgen om hoeft te maken is dat je goed uitruist. En ja, de meiden weten ervan, alleen ze mogen niet langs komen van de dokter, dat vind 'ie te druk." Ik zuchtte. Eerst wilt mijn moeder niet langskomen, en nu mogen mijn beste vriendinnen ook niet komen! Gelukkig heb ik Matthy, hij is er altijd voor me, en ik hoop dat dat zo blijft.

WOOHOO omg na 1 dag al een nieuw deel waajooww

Nou ik heb eig niks te zeggen verder :)
tot deel 43 :)

oja bedankt voor de 15k reads ik waardeer t heel erg <33

joejoee,
xx l0vi3sx