Μεσαιωνικό Παραμύθι

κεφάλαιο 3o

Η μαύρη σκιά της νύχτας είχε απλωθεί στο βασίλειο της Έσθελ και το βασιλικό ζεύγος αναπαύονταν στην κάμαρη τους. 

Ήταν σφιχτοαγκαλιασμένοι και βρίσκονταν κάτω από τα σκεπάσματα τους. 

"Σε αγαπώ Άρο" του είπε η Κλάρα κάποια στιγμή. 

"Και εγώ Κλάρα! Είμαι ο πιο τυχερός άνδρας του κόσμου που είσαι γυναίκα μου" 

"Και εγώ η πιο τυχερή γυναίκα! Είσαι άξιος άνθρωπος και εκπληκτικός βασιλιάς, αγάπη μου" 

"Εσύ με βοηθάς να εξελίσσομαι. Αν δεν σε είχα στο πλάι μου, δεν θα μπορούσα να κυβερνώ" είπε ο Άρο και την φίλησε. 

Το φιλί τους στην αρχή ήταν αργό, ώσπου άρχισε μετά να βαθαίνει. 

Όταν σταμάτησαν, χαμογέλασαν με λατρεία ο ένας προς τον άλλον. 

"Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να χαλάσει την ευτυχία μας" είπε η βασίλισσα και βολεύτηκε καλύτερα στην αγκαλιά του άνδρα της που τόσο αγαπούσε. 

Τότε ο Άρο έφερε στον νου του τις ανησυχίες του ιππότη Χάουαρντ και συνοφρυώθηκε. 

"Τι έπαθες αγάπη μου; Σε απασχολεί κάτι;" τον ρώτησε η Κλάρα με γνήσιο ενδιαφέρον. 

"Ο Χάουαρντ πιστεύει ότι κάτι κακό θα συμβεί. Έχει ένα άσχημο προαίσθημα και συνήθως τα προαισθήματα αυτού του ανθρώπου βγαίνουν σωστά" 

"Δεν χρειάζεται να μας πιάνει πανικός για κάτι που δεν έχει γίνει ακόμη. Όταν θα συμβεί θα το αντιμετωπίσουμε" 

Αλλά δεν ήξερε η καλοσυνάτη βασίλισσα ότι δεν θα προλάβαιναν ούτε να αντιδράσουν στο κακό που επρόκειτο να λάμβανε χώρα. 

Ο εχθρός που είχαν να αντιμετωπίσουν ήταν ύπουλος και σε αντίθεση με τους καλοκάγαθους βασιλείς μας, η καρδιά της γυναίκας που ήθελε το κακό τους, ήταν σκληρή σαν πέτρα!