Küçük Tilki/Jeongbin

1

Biz yine birseye basladik bismillah

Bir okul gününü daha geride bırakmıştım. Arkadaşlarımla eve doğru giderken Seungmin'in evine çoktan geldiğimizin farkında değildik.Seung eve gidince bende tek başıma eve doğru adımlamaya başlamıştım.O sırada bir ara sokaktan gelen silah sesi beni duraksatmıştı o tarafa döndügümde birinin kanlar içinde yere yığıldığını gördüm. Merak duygusu bende hep olan bir duyguydu beklemeye başladım ne kadar işe yararım bilmiyorum ama yinede geçip gidememiştim işte.

Sırtı bana dönük, siyah giyimli adam eliyle işaret yaptığında bana doğru gelen iri yarı takım elbiseli adamı görmüştüm.Kahretsin geçip gitmeliydim ama onları izlerken yakalandım.Tam oradan uzaklaşacaktımki adam kolumdan tutup beni yerdeki adamın yanına omzuma baskı uygulayarak diz çöktürmüştü.Az önce sırtı bana dönük olan adama baktığımda karşımda siyah saçlı yakışıklı ve maalesef ki sinirli mi yoksa ciddi mi anlayamadığım bir ifadeyle beni inceliyordu.

"insanları gizlice dinlemek çok yanlış bir davranıştır, küçük tilki"

Benden kısa olmasına rağmen yaklaşık 5-6 yaş büyük duran bu adamın dedikleri beni ürkütmeye yetmişti.Elini kaldırıp az önceki adama işaret ettiğinde konuşmuştu.

"sanırım seni yanlış davranışın için cezalandırmalıyım hm?"

O sakin sesiyle konuştukça korkum artıyordu ki işaret ettiği adam çoktan yanıma gelip beni çekiştirmeye başlamıştı. Ne kadar dirensemde bu iri adam çok güçlüydü onu engelliyemeyeceğimi anladığımda bu sefer bağırmaya başlamıştım.

"Bırak beni! Benden ne istiyorsunuz sizi tanımıyorum bile!"

sesim yüksek çıkmasına rağmen sokak ıssızdı, gelen geçen yoktu.Adam beni zorda olsa arabaya bindirdiğinde kurtulamayacağımı anlamış ve çırpınmayı bırakmıştım.Ne vardı sanki merakıma yenik düşmeseydim ne olurdu sanki ordan geçip gitseydim.Yol boyunca cevap alamayacağımı bildiğim halde sorduğum yersiz sorulara devam ederken sonunda karşılık alabilmiştim.

"O adamı neden öldürdün?"

"İhanet etmişti, ve bir cezası olmalıydı."

Arabada geçen dakikalar boyunca aldığım tek cevap bu olmuştu.Arabanın durmasıyla koruma inip kapıyı açtı.

"İn"

Sert çıkan sesle irkilip arabadan inmiştim etrafa baktığımda iki katlı büyük evin bahçesinde durduğumuzu görmüş fakat kaçamamıştım zaten yanimda koruma olduğunu düşündüğüm bu adam varken dediğimi yapmak çok güçtü.

-Changbin'den-

"Çocuğu yukarı götür"

"Emredersiniz efendim"

Koruma beni onaylayıp yanımdan ayrılınca kendimi koltuğa atıp Chan'ın konuşmasıyla ona döndüm.

"Bu çocuğu niye evine getirdin şimdi?"

"Bende bilmiyorum bir başkası olsaydı çekip giderdim ama bu çocukta farklı birseyler var, ne olduğunu tam olarak bilmiyorum ama sanırım ona çekiliyorum."

"Yaşının senden küçük olduğunun farkındasın değilmi?"

"Farkındayım ama elimde değil işte."

"Yani ondan hoşlandın mı?"

"Hoşlanmak?Tabikide hayır saçmalık."

Bakışlarından bana inanmadığını görebiliyordum ama ben doğruları söylüyordum.