Sarah, part two

Epiloog

Epiloog

Daan,

Wat ik hiermee wil bereiken, ik weet het evenmin dan dat jij dat weet. Misschien verstuur ik deze brief niet eens. De meerwaarde ervan is voor mij nog steeds onduidelijk. Maar ik moet het een en ander van mij afschrijven. Hier gaan we dan.

Mijn leven is altijd al een puinhoop geweest, Daan. Mijn ouders gaven weinig om mij, ik kon doen wat ik wilde. Vandaar dat jij mij ontmoet hebt op dat festival. De lust was meteen in jouw ogen te lezen, alleen ik was naïef. Ik zag het toen niet. Maar nu zie ik het zo helder voor mij. Zie ik de lust. Ik ril er nog steeds van. Ik heb je nooit gestopt toen jij mij aanraakte. Ik dacht dat het erbij hoorde. Maar hoe langer het duurde, hoe meer ik besefte dat het niet normaal was. Dat jij mij pijn deed. En dat hoorde niet in een ''relatie.'' Al hebben we die nooit gehad. Het was gewoon jij die mij op eiste. Die mij bezat als een huisdier. Ergens is het ook echt mijn schuld. Ik had je weg moeten sturen. Moeten dwingen niet met mij mee naar huis te lopen. Maar ik was vijftien. Wat kon ik beginnen? Vijftien was ik Daan. Vijftien, toen jij mij inpalmde en mee je duistere wereld in te trekken. Wat heeft je zover gedreven om dit te doen? Waarom wilde je mij? Een doodnormaal vijftienjarige meisje met blonde haren. Meer was ik niet. Maar in jouw ogen was ik het allemaal, niet?

Samuel begreep mij. Maar dankzij mij is hij doodgeschoten. Waarom schoot je hem dood? Was zijn been niet goed genoeg voor je? Je kan niet zomaar iedereen die je een beetje in de weg loopt, kapot schieten. Al zal je daar geen last meer van hebben, nu je achter de tralies zit. Ik mis hem Daan. En ik weet zeker dat jij dat ergens ook doet.

Je hebt Freek pijn gedaan. Je hebt op hem geschoten, zijn lippen verminkt. Waarom Daan? Ik geloof gewoon niet dat je echt zo bent. Ik hoop van harte dat je niet zo bent. Ik hoop ook echt dat de therapie in de gevangenis helpt. Ik gun je ergens zoveel beter dan dit allemaal.

Ja Daan,

Je leest het goed. Ik heb geen wraak gevoelens. Ik denk dat ik mijn wraak al heb, je zit levenslang. Zal nooit meer slachtoffers maken. Nooit meer een meisje verkrachten. Dat was wat ik wilde. Want voor mij is het al te laat Daan. Je hebt mij verpest.

En toch kán ik niet boos op je zijn.

Omdat ik geloof dat er ergens in jou iets goed zit. Waarom ik dat geloof? Oh man, dit is de eerste keer dat ik dit toe ga geven. Omdat de goede kant van jou, aantrekkelijk was. Ik ben verliefd op je geworden. Op al die kleine momenten waarin je een stukje liefde naar mij toonde. Ik denk dat jij verliefd op mij was. Maar je kan geen liefde uiten. In ieder geval niet op de juiste manier.

Jolene heb je vast ook pijn gedaan, niet? Zij is mijn beste vriendin nu. We gaan samen elke week zwemmen, al doet mij dat ontzettend veel pijn. Waarom? Omdat ik mij een stukje naakt geeft. En naakt zijn is eng, dat heb jij met mij gedaan. Maar Jolene zegt altijd dat ze de mannen van mij af zal slaan als ze aan mij zitten. Niet dat ze dat zullen doen hoor. Ik ben geen single.

Dan komen we meteen bij de volgende alinea aan. Mijn leven nu. Hoe ik mijn staande houd in de storm van emoties die elke dag door mijn lijf heen razen. Hoe ik elke nacht nog wakker schrik en denk dat jij naast mij ligt, om vervolgens opgelucht mijn adem uit te blazen als ik zie dat het een ander is. Ik ben nog altijd samen met Freek. Ik heb therapie, net zoals jou. EMDR, traumaverwerking dus. Ze roepen specifiek beelden bij je op, net zolang totdat je er een soort van aan gewend raakt. Al weet ik dat ik er nooit aan zal wennen.

Ik zelf heb een diploma gehaald, nadat ik stabiel genoeg was. Ik heb psychologie gestudeerd, ik begrijp je denk ik een beetje beter. Maar het werk als psycholoog was niets voor mij. Ik heb gewerkt met een jongen die een meisje aan heeft gerand. Ik heb hem bijna geslagen. Momenteel ben ik werkloos, ik weet nog niet wat ik ga doen. Ik help Freek een beetje mee. Zo grappig hoe iemand filosofie studeert, en vervolgens een totaal andere richting op gaat. Hij werkt als vertegenwoordiger voor een groot bedrijf. Ik ben ongelooflijk trots op hem. Helaas is hij wel vaak weg, maar als ik het niet trek logeer ik bij Jolene. Laatst zijn we trouwens nog samen op vakantie gegaan, naar Australië. De reis van mijn leven. Misschien zijn we van plan om daar naar toe te emigreren. Weg van hier. Weg van het land dat mij zoveel pijn heeft gebracht.

Tussen mijn ouders en mij gaat het nog steeds goed. Ze zijn meer betrokken, geven nu ook echt om mij. Jammer genoeg was jij daarvoor nodig. Kinderen heb ik ook niet, en die komen er ook niet. Jij was de eerste en de laatste waarmee ik intiem ben geweest. Gedwongen intiem dan. Maar ik verdraag het niet. We hebben het geprobeerd, maar het gaat telkens mis. Misschien dat we ooit een kind adopteren. Misschien.

Ik weet nog steeds niet wat ik met dit alles wil bereiken. Waarom ik dit schrijf. Waarom het vol staat met tegenstrijdigheden. Ik denk dat ik het meer voor mijzelf schreef. Om alles duidelijk te krijgen. Want mij hoofd is een chaos. Mijn lichaam is een bende. En mijn hart verscheurt. Maar dat is oké nu. Ik kan ermee leren leven. Ik mag leven.

Sarah.