TÖREM

20.Bölüm

"Beni hiç sevmedin değil mi?"

"Hayır,sevdim sevmez olur muyum?"

"Ama istemedin beni"

Önümde duruyordu,büyük bir taşın üstüne oturmuş ve büyümüştü.

"Sen benim kızımın senden vazgeçemem,evet belki haberim olmadan oldun ama seni bırakamam"

"Senin suçun yok anne,hepsi o kadının suçu"

"Kadın mı,kim?"

"Şimdi gitmem lazım anne,Ama sana söz veriyorum geri geleceğim"

"Dur nereye gidiyorsun"

5 yaşlarındaki uzun bukleli saçları vardı,taşın üstünden indi ve buğday tarlasına doğru yürümeye başladı.

"Sana bereket gelecek anne,ait olduğum yerde olacağım merak etme"

"Kim sana zarar verdi,söyle!"

"Zamanı geldiğinde öğreneceksin"

"Dur gitme lütfen"

"Burçak...'

"Sevgilim iyi misin?"
"Burçak mi?"
Gözlerimi hissettiğim el ile açtım.

"Burçak!"

"Sevgilim ne oluyor"

Sıkıca Maran a sarıldım.
Ve ağlamaya başladım.

"Sevgilim niye ağlıyorsun?"

"Kızımızzı gördüm Maran,bana suçlu bir kadın dedi sen değilsin dedi"

"Zaten sen değilsin sevgilim,bu senin suçun değil"

"Ve burçak dedi"

"Burçak mi?"

"Galiba adı burçak"

"Sevgilim,Haydi uyu sen bende kahvaltı hazırlayayım."

"Hayır bende geleceğim"

"Emin misin?'

"Eminim"

Maranın yardımı ile üstümü giymiş ve aşağı inmistik.Herkes masadaki yerini bulmuştu.
Şilan benim düşük yapmam nedeni ile gelmişti ve şimdi yine gitmesi gerekti.
Masaya geçmiştik,Zeynel yemek yemeye devam ediyordu.

"Nasil hissediyorsun kendini kızım"

"Nasil olalım dede,Zerda da bende bir canımızı kaybettik."

"Eminim öyledir"

Çatalı batırdigi zeytini ağzına götürürken bana bakıyordu.

Daha fazla dayanamıyordumm.
Maranin dedesi ayağa kalktı ve gitti.
Maran ise ben ile kalacaktı bugün.

"Bende çok özlüyorum bebegimizi ama kendini bu kadar dağıtma canım lütfen"

"Baba olmayı çabuk kabullendin bakıyorum da Maran"

"Benim kanımdan,nasıl kabullenmiyeyim babanne"

"Eminim öyledir"

Sinirlerim iyice tepeme çıktı.