{¡EFSA¡}

{¡THİRTY-TWO¡}

- 32 ci bölüm -

"Amerika yolculuğu.."

▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎

-Yazarın anlatımı'ndan...

Olanlar belliydi.

Peki ya olucaklar ?

Olucakların bir öngörücüsü varmıydı ? Varsa, gördükleri iyi şeylermiydi ?

İşte.. bunlar ve benzerleri günlerdir bir çok kişinin beynini kurcalıyor.

Hasret, özlem.. her geçen gün artan mesafe konuk oluyordu bu duygulara.

Ayrılmışlardı..

Daha kavuşamadan bir çok kimse ayrılmıştı.

Polat kız kardeşine kendisini affettiremeden kaybetmişti onu.

Alp ile Kavis zor geçen günler de yüzlerine az-maz gördükleri kız kardeşini, ikizini beklemek mecburiyetinde kalmışlardı.

Çağrı,Dicle ve diğerleri.. kimileri Kavin'i arkadaşı,kimileri ise kardeşi olarak görüyordu.

Uygar..

Her ikisi bir birlerine karşı bir çekim hissediyordu.

Aralarında bir etkileşme,elektiriklenme vardı. Hem de bir birlerini gördükleri ilk günden..

Uygar ilk kez o gün görmüştü gelecek yazgısı olan kişiyi..

Bir müddet öldürmek istediği kişi olduğunu bilmiyordu tabi.

Defalarca kez rüyalarında gördüğü kızın sesini nihayet duyabilmişti.

Teşekkür etmişti.. Uygara teşekkür etmişti.

O an Uygar için zaman bir anlığına durmuştu.

Yabancı olduğu ses, ona o kadar yakın geliyordu ki..

Sanki hep beraberlermiş gibiydi.

Kavin..

Ne bile bilirdi ki, kalbinin hakimiyetini onu öldürmek isteyen adama vericekti ?

Kader de tam olarak buydu..

Hiç beklenmedik anda, beklenmedik planlarla..

Uygar ile Kavin düzelticek olursak, Milat ile Efsa..

Öyle bir şeydi ki bu aşk.
İnsana yapamayacağı,yaptıramacağı şey yoktu..

Kimilerinin 'kölelik' olarak adlandırdığı bu hiss iki zihni,kalbi,bedeni kontrolsüzce idare ediyor..

Garip olan ise bu kölelik olmuyor,olsa dahi bir biri için ritmi değişen kalplere pek işlemiyor.

Ne olmuştu ?