Rush For Love♡♡

Rozdział 3

Po koncercie wracałam z chlopakami autokarem, usiadłam z billem. Gadaliśmy sobie, braliśmy w gry, smialiśmy się, popatrzyłam na Toma, miał wściekły wyraz twarzy i ręką opierał się o okno.

-Tom czy coś sie stało?-podeszłam do niego

-nie, usiądź musimy porozmawiać- powiedział poważnym głosem

Podeszłam do niego, miejsca były tak jak by zasuwane, jak w samolotach takie przegródki.
Zamknelam nas razem było to trochę dziwne ale spoko.

-więc o czym chcesz rozmawiać??- zapytałam spokojnie.

- czy łączy Cię coś z billem?! Jesteście razem?! Spaliście ze sobą?!-zadawał pytania A ja tylko słuchałam ze zdumieniem co wymyśli kolejnego.

- nic mnie z nim nie łączy. A Ty co zazdrosny czy jak? O co ci chodzi?!- poirytowana podniosłam głos.   

Nagle znikąd tom przyciągnął mnie do siebie, posadził na kolanach, przodem do niego i złapał za szyję z tyłu.  ( kurwa siedziałam na nim )

- co Ty robisz Tom?! - kiedy chciałam zejść moje wargi niespodziewanie znowu musneły się o usta chłopaka...

Zeszłam z niego  i usiadłam obok, nic do niego nie mówiłam, oparłam się o jego ramię i zasnełam.  

Zaraz po tym obudziłam się w łóżku w hotelu, zobaczyłaś że nie ma obok Ciebie Toma.

-dzień dobry księżniczko- powiedział tom na co ja tylko się uśmiechnęłam

-jak ja się tu znalazłam?

-przeniosłem Cię do łóżka

Było mi z tym źle, co jeżeli byłam dla niego za ciężka, jeżeli było coś nie tak? Zaczęłam panikowac i się denerwować, zapomniałam że Tom nadal był w  pokoju.
Po chwili się uspokoiłam
Poszłam się ubrać z dres, żeby pójść na śniadanie.

-ślicznie wyglądasz młoda- (MŁODA?) puścił mi oczko, A ja się zarumieniłam, widział to ale nic z tym nie zrobił.

Zeszłam z tomem do kuchni, wszyscy się na nas patrzyli, nie chciałam nic jeść przez sprawę z noszeniem, jeżeli będę jeszcze grubsza? Widziałam że tom coś podejrzewa, byłam strasznie głodna, ale nie powiem im tego, poczekam do obiadu. Zaburczało mi w brzuchu chłopacy się na mnie popatrzyli.

- Nie jesz nic?- zapytał George

- nie chce nic jeść, poczekam do obiadu, jakoś nie mam apetytu- odpowiedziałam

Chłopacy wiedzieli że kłamie, nie chciałam żeby się na mnie tak patrzyli więc wzięłam jedną kanapkę i ją zjadłam, niestety nadal byłam głodna...

*W pokoju

- to przezemnie nic nie jadłaś? To ja  coś zrobiłem? Co się stało do cholery?!- Tom aż podniósł głos.

Po moim policzku, spłynęła tylko jedna malutka łza, nie mogłam dłużej go słuchać, wybiegłam z pokoju, a za sobą słyszałam krzyki i pytania gdzie biegnę.

-Martyna!! EJ Gdzie biegniesz?!

Biegłam już jakiś czas  i wpadłam na kogoś, podniosłam wzrok wyżej (tylko ja kurwa mam takie szczęście)

-Hej, przepraszam za wczoraj- powiedział trochę opryskliwie chlopak

- Powiedzialam ci że nie chce mieć z Tobą kontaktu I żebyś mnie zostawił w spokoju, czego Ty nie rozumiesz?!

Chłopak odszedł, i już nic nie powiedział, dosłownie modliłam się żeby to był ostatni raz kiedy go widzę...
Tak naprawdę, to była przykrywka. (Ja jeszcze nie wiedziałam że on mnie śledził)...