《ပွင့်ဖူးသဇင် ပင်ထိပ်တင် ပန်းတော်ဝင်မို့ ထူးလှတယ် 》

အပိုင်း(၄၂)ငါးပူတင်းလေးဖြစ်သွားသော ဂေါ်ဖီထုပ်ကလေး

   တစ်ပတ်တာလုံး နေ့ညမပြတ် စာသင်ချိန်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေတတ်သော်လည်း သောကြာနေ့ညနေပိုင်းတွင် အတန်းချိန်မရှိဘဲ အားလပ်နေတတ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် ကျောင်းသားများက မိမိနှစ်သက်ရာ အားကစားများကို ပြုလုပ်၍သော်လည်းကောင်း သို့မဟုတ် အင်တာနက်ဂိမ်းဆိုင်များသို့ သွား၍ သော်လည်းကောင်း အချိန်ဖြုန်းကာ အနားယူလေ့ရှိသည်။

  "ဟေ့ကောင် ဥဒေါင်းညို ကျောင်းက ပြန်လာပြီး အဝတ်လဲနေတုန်းထင်တယ် မြန်မြန်လုပ်ကြ "
မြတ်သျှင်မောင်က အခန်းတံခါးဝမှ ချောင်းကြည့်စနည်းနာပြီးနောက် ခပ်မြန်မြန်အပြေးပြန်လာကာ ပြောလေသည်။

ထိုအခါတွင် မင်းခန့်နှင့် ရန်ပိုင်က အမြန်ပင် ထီးယူကာ မြတ်သျှင်မောင်နှင့်အတူ ညကျောင်းနောက်ပေါက်ကနေ သုံးယောက်သား ဖနောင့်နှင့်တင်ပါး တစ်သားတည်းကျအောင် ပြေးကြလေသည်။ သုံးယောက်သား လမ်းမပေါ်သို့ ရောက်သောအခါတွင် အသက်ဝဝရှူရင်း ရယ်မောလိုက်ကြသည်။

ဟောဟဲ ဟောဟဲ။

" အဲကောင်ကလည်း ငကြောင်ပဲ "
မင်းခန့်က ဥဒေါင်းညိုကို ရည်ရွယ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

" ဒီကောင်လည်း အတူတူပါပဲကွာ " ရန်ပိုင်က မြတ်သျှင်မောင်ကို ရည်ရွယ်ကာ ထပ်ပြောသောအခါတွင် မြတ်သျှင်မောင်က သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးကို နောက်ကနေ ကန်ပစ်လိုက်သည်။

ထိုသို့ အလာပဿလာပစကားများကို ပြောဆိုနေရင်း သူတို့ သုံးယောက်က ‌အစီအစဉ်ချထားသည့်အတိုင်း သူတို့၏ အဖိုးတန်လှသော သောကြာနေ့ညနေတွင် စားသောက်ရန် လျာထားသည့် ဆိုင်သို့ ရောက်လာကြလေသည်။

ထိုင်းအစားအစာများကို ပေါပေါသီသီရသော ရပ်ကွက်အတွင်းက အင်တာနက်တွင် နာမည်ကြီးနေသော ဆိုင်တစ်ခုကို ရွေးကာ သူတို့က ထိုင်းအရသာ ပင်လယ်စာဟင်းအမယ်များကို မှာလေသည်။

"မောင်လေးတို့ အစပ်ကို ဘယ်လောက်ထည့်ချင်သလဲ ? အစ်မတို့ခပ်စပ်စပ်လေး လုပ်ပေးရမလား ? မောင်လေးတို့ကို ကြည့်ရတာ အစပ်ကြိုက်မယ့်ပုံလေးတွေ ရတယ်နော် ၊ ပြီးဝောာ့ ပင်လယ်စာအမယ်တွေက ခပ်စပ်စပ်လေး စားမှသာ အရသာကောင်းတာ မောင်လေးတို့ရဲ့ "