Teacher Styles // Harry Styles

15. zaterdag

P.O.V. Harry Styles

Dit gevoel was een hel. Ik had nooit met Louis moeten afspreken. Mijn baas weet het nu en zal me maandag ontslagen, Anna en Luke hebben ons gezien dus Anna zal ook wel met Louis praten. Ik word uit mijn gedachten gehaald doordat heel mijn kamer oplicht van mijn gsm die een bericht krijgt.

Van Louis:

Kun jij ook niet slapen...? x

Mijn ogen worden groot, hij kan ook niet slapen, net zoals ik. Zou hij dezelfde reden hebben?

Aan Louis:

Nee, waarom jij niet?

Ik twijfel even over het kusje maar doe het toch niet. Ik wil niet dat hij verkeerde signalen krijgt.

Van Louis:

Ik blijf maar denken x"

Antwoord hij. Dat is ook vaag.

Aan Louis:

Aan wat?

Van Louis:

Nee aan wie..., aan jou...

De puntjes vertellen hem dat hij niet 100% zeker is van zijn antwoord. Louis denkt aan mij. Louis denkt aan mij. Waarom zou Louis in godsnaam aan mij denken midden in de nacht.

Aan Louis:

Ik ook aan jou

Meteen heb ik al spijt dat ik hem dat gestuurd heb. Ik krijg ook geen enkele reactie terug. Ik zucht, ik heb het verpest. Plots hoor ik zacht geklop op mijn deur en verschijnt mijn moeder haar hoofd door de deur opening "mag ik even binnen?" ik knik en schuif wat op zodat mijn moeder naast me kan komen zitten.

Ze sluit de deur en komt dan net zoals ik onder mijn lakens zitten met haar rug tegen de bed leuning. "Wat scheelt er schat" zegt ze en ik haat het als ze meteen doorheeft als er iets is en er over begint. "Niets" zucht ik. "Harrold, die tijd zijn we toch gepasseerd hé lieve schat" ik glimlach even. Vroeger ging ik ook altijd mokkend of zeurend op de grond of in mijn kamer zitten en als mijn moeder dan binnenkwam en vroeg wat er was, loste ik ook niets.

Ik zucht "het is gewoon iemand" "heb je een vriend?" vraagt mijn moeder. Ik schud mijn hoofd "vind je die jongen leuk?" ik hou mijn schouders op "ik weet het niet" en ik weet het ook echt niet. Louis en ik hadden een prachtig jaar achter de rug in Londen. Maar ik werd telkens ontslagen vanaf het moment dat ze ook maar doorhadden dat ik voor de mannen was.

"Het kan ook niet mam, op school zijn ze er al achter gekomen en maandag moet ik bij de directeur komen om dat ongelukje met die microfoon uit te gaan leggen" "Harry, alles kan ja? En als ze je niet accepteren zoals je bent daar op je werk zoeken ze maar zo een een andere top leerkracht" "zo'n mensen vinden ze snel hoor mam, maar of ik zo snel een andere school zou kunnen vinden? Dat betwijfel ik, en ik heb ook geld nodig"

"Schatje, zo iemand als jou zoeken ze overal" "mam ik ben niets voor niets naar Australië verhuisd hé. In Londen had ik gewoon geen kansen meer, iedereen wist er dat is gay was" "jij moet je zo niks aantrekken wat anderen vinden!" zegt ze luid maar toch zacht genoeg zodat de rest niet wakker word.

"dat is makkelijker gezegd dan gedaan" "weet gewoon dat wat jij ook zegt of doet wij allemaal achter je staan oké?" ik knik "dankje mam" "is graag gedaan schat" we geven elkaar een knuffel en ze staat terug op. "Ik ga nog even proberen te slapen, doe jij dat ook maar" ik knik "je bent de beste mam!" zeg ik nog en mijn moeder glimlacht en verlaat mijn kamer weer.

Waarom ben in deze dagen toch zo bot geweest tegen mijn moeder, ze is nu eens voor twee weken bij mij en ik ben er alleen nog maar kwaad op geweest. Ik moet dit zien op te lossen, niet alleen met mijn moeder maat ook op mijn werk en met Louis. Ik wacht gewoon maandag af en zie wat meneer Cowell te zeggen heeft en tot die tijd laat ik Louis even voor wat het is dan zijn die twee problemen voorlopig al opgelost. En wat mijn moeder en Steve betreft? Daar weet ik al wel iets op. Ik draai me om en kijk op mijn gsm die aangeeft dat het ondertussen al weer half 6 is.

Ik sta op en kleed me stil aan. Ik ga naar de woonkamer en pak mijn geld en sleutels. Ik schrijf even een briefje dat ik naar de bakker ben, ook al verwacht ik niet dat er iemand al voor 6 uur wakker zal zijn, en verlaat het appartement. Ik stap in de auto en rijd door naar de bakker in de stad,

"Goedemorgen" "hey" antwoord ik gewoon. "Wat mag het zijn" "koffiekoeken, brood, pistolets, croissants alles wat je hebt" "ai, jij hebt iets goed te maken zie ik" ik glimlach zwakjes en wacht op mijn bestelling. "Alsjeblieft" zegt de vrouw achter de kassa en ik betaal het bedrag dat op het schermpje komt te staan en rijd terug naar huis, hopend dat ik dit alles goed kan maken...