Teacher Styles // Harry Styles

17. maandag

P.O.V. Harry Styles

Lood. Zo voelen mijn benen aan, als lood. Ik stap mijn auto uit en wandel de school binnen. Een aantal leerlingen kijken mij aan en een paar wijzen naar mij. Die weten het dus ook al. Ik wandel, de blikken negerend, door naar de leraarskamer en zeg gedag tegen Liam, Zayn en Taylor. "Is Horan er niet bij?" vraagt Liam. "Nee die is ziek, die word vandaag in de watten gelegd door mijn moeder"

"jha, die moeder van jou..." begint Zayn. "Wat is er met mijn moeder?" "dat is er me eentje hoor" ik zie dat Taylor Liam schopt onder tafel na de aanvulling op Zayn. "Ze bedoelen dat ze het ook weten van dat accidentje met je ma" zegt Taylor lief. "Ow..." kan ik alleen maar zeggen. Zij weten het dus ook al. Fijn nu kan ik zeker een andere job zoeken. "Hey, je moet er niets mee inzitten Harry" zegt Taylor lief "nee inderdaad, je bent als een ander Styles" "ja je bent nog altijd dezelfde collega en vriend voor ons" zegt Zayn "zolang je maar van me afblijft" grapt Liam "Liam!" sist Taylor "nee het is oké, dankje, dit betekent veel voor me, maar ik moet het nu nog gaan uitleggen bij Cowell" zucht ik. "Komt goed, echt!" lacht Taylor vriendelijk.

Ik pak mijn spullen en loop door naar het kantoor van Directeur Cowell. Als ik aanklop mag ik al meteen binnen en neem plaats op een van de stoelen. "Meneer Styles..." begint hij. "We hebben het hier al eens kort over gehad hé?" vraagt hij en ik knik "ja, inderdaad" "je weet dat wij dit absoluut niet kunnen tolereren dat je zo'n gesprekken openbaar voert op een concert van uw leerlingen" weer knik ik "ik weet het meneer, het was een ongeluk en zal nooit meer gebeuren" "nee inderdaad voorlopig zal dit niet meer gebeuren, u bent geschorst voor twee maanden en mag na die twee maanden terug komen op proef, zien wij dat er zich weer problemen voordoen zijn wij genoodzaakt u uw ontslag te geven"

Ik weet mijn mond nog net niet open te laten vallen. "Maar meneer, ik moet toch ook mijn huishouden kunnen blijven betalen?" "u krijgt u loon van deze maand al en de twee maanden die nu komen zal u hier wel mee rondkomen als u zuinig bent" ik knik weer, ja ik moet hier meer aan doen. Ik moet hier vechten voor mijn baan, mijn loon en in eerste instantie voor mezelf maar ik doe het niet. En waarom niet? Om de simpele reden dat ik mijn job nog heb en daar ben ik al blij mee. "U maakt vandaag af en neemt alles wat u nodig hebt vanavond mee" weer knik ik en stap het kantoor uit.

Het is duidelijk, Louis moet ik negeren. Als we alles weer oppikken zoals in Londen draait het helemaal verkeerd uit en kan ik fluiten naar mijn job, of eender welke job. Net als ik het kantoor uitloop gaat de bel. Ik loop naar de klas waar ik moet zijn en voel de lood in mijn benen nog zwaarder worden. Anna... Ik heb Anna in de klas. Ik kijk op mijn lessenrooster of dit wel kan en ja ja het is juist, ik moet aan Anna les geven... Louis negeren word dus nog moeilijker dan ik al dacht.

"Oké mensen" ik kuch de brok even uit mijn keel en ga verder "eerst en vooral wil ik jullie allemaal feliciteren met de top prestatie die jullie vrijdag geleverd hebben en wil ik zeggen dat ik trots op jullie ben" "wij ook op u meneer" zegt iemand achteraan in de klas. Ik kijk het meisje met een frons aan. "Ja dat u zo maar uit de kast komt voor zo veel mensen" oh nee... Ik kan echt door de grond zakken en wel hier en nu. Verschrikkelijk. Ik glimlach gewoon en verander meteen van onderwerp "oké, ik zou jullie de uitleg geven over het project voor eind dit jaar, jullie eindconcert maar aangezien ik er vanaf morgen twee maand niet ben, ga ik dit overlaten aan mijn collega die jullie wel les zal geven"

Meteen komen er weer reacties en vragen waarom ik er twee maand niet zal zijn maar ik los niets. Ik zeg dat het om persoonlijke redenen is en op een enkele na stopt iedereen met vragen. "Oké wie wil zijn ervaring over vrijdag eens delen met ons..."