-Stepbrother-

Chapter [4]

Тэхён хаалга тогших дуугаар сэрлээ. Яагаад ч юм өнгөрсөн шөнө сайн унтаж чадаагүй тэрээр дуртай дургүй босох бөгөөд хатсан хоолойгоо чийглэхээр аягатай усаа шүүрч аван, хэд балгаад "Одоо гарлаа" хэмээн эвгүй хоолойгоор хэлэв.

Өглөөний бэлтгэлээ хангасан тэрээр угаалгын өрөөнөөс гаран доош буувал маш хачирхалтай дүр зураг үзэгдэнэ.

Түүнийг ээжтэйгээ ирснээс хойш ганц ч удаа тэдэнтэй хооллож байгаагүй Жонгүг гэгч ширээнд сууж байх нь тэр. Гайхахын хэрээр өчигдөр оройн явдал нь бодогдож, сандарсан Тэхён суух эсэхтээ эргэлзэн зогсож байтал Ким эзэгтэй хүүгээ аяархан татан "Аливээ хонгор минь ширээндээ суу. Жонгүг биднийг ойлгож хүлээн зөвшөөрсөн" гэх аж.

Харин Тэхён огт ойлгосонгүй. Яг яагаад хүлээн зөвшөөрөх болсон гэж?

Ээждээ сэжиг авхуулахыг хүсээгүй тэрээр худлаа инээмсэглэн, Жонгүгийн эсрэг талд сууна. Маш эвгүй байдалд орсон тэрээр түүн рүү харахгүйг хичээж, нүд нь ийш тийш бүлтэлзэх аж.

Тун удалгүй эцэг эх хоёр нь ширээнд суун, түүний хойд ах болох Инчол тавагтай өглөөний цайгаа барьсаар хүрч ирэв.

Инчолыг хажууд нь ирэх үед Жонгүг босон "Ийшээ суу ахаа, би нөгөө талд сууя, нар тусаад байна" гэсээр Тэхёны хажууд суув. Түүний нүүр лүү тусчихаар нар байхгүй байгаа нь Тэхёныг гайхшруулсан ч одоогийн хамгийн том асуудал бол Жонгүгын гар түүний гуяыг атгаж байгаа нь юм.

Яагаад энд суусныг одоо л ойлгох тэрээр сандарч гарыг нь холдуулах гэсэн ч хүч нь хүрсэнгүй. Тэхёны нүүр улайж маш ичмээр, мөн уур хүрмээр нөхцөлд байгаа нь түүнийг бачимдуулах авч хэн нэгэнд баригдахгүй байх хүсэл нь бүр ч ундарч байв. Өөрийнхөө нөхцөлд хэтэрхий анхаарснаас болж тэдний юу ярьж байгааг ч ойлгоогүй Тэхён өглөөний цайгаа хахах шахан идчихээд босон "Би өнөөдөр эрт явах хэрэгтэй, уучлаарай" хэмээх үед босох үед нь гайхсан Ким эзэгтэй дулаахан инээмсэглээд "Тийм үү? тэгвэл явдаа хонгор минь" гэх аж.

Гэтэл маш хуурамч инээмсэглэл нүүрэндээ тохсон Жонгүг түүн рүү хараад "Тэгвэл би чамайг хүргээд өгье. Тэгээд цаашаа ажил руугаа явчихна" гэх нь тэр. Бас юу сэдээд байгааг нь ойлгоогүй тэрээр мөн адил хуурамч мишээгээд "зүгээр дээ, би танд төвөг удмааргүй байна" гэвэл түүний хойд аав "Гэр бүлд ийм харилцаа байх нь энгийн шүү дээ. Татгалзах хэрэггүй дээ хүү минь" гэсээр инээмсэглэв.

Яах ч аргагүй болсон Тэхён толгойгоо дохин "тэгвэл би үүргэвчээ аваад ирье" хэмээн сул дуугаар хэлэн өрөөндөө орж ирнэ.

___

Ээжийнхээ хацар дээр үнссэн аз жаргалтай хүү Жонгүгийн машинд орж ирээд л шууд дуугаа хураав.

Юу хэлж, хийхээ мэдэхгүй байх тэрээр дэмий цонх ширтэх бөгөөд Жонгүг өөртэй нь юу ч битгий яриасай хэмээн залбирах авч. Харамсалтай нь бурхан түүнийг сонссонгүй. Тэхёны ил гарсан гуяыг өөрийнхөө мэт л базлан илэх Жонгүг төв царай гаргасаар машинаа жолоодно. Ийм бусармаг зүйлийг юу ч болоогүй юм шиг үйлдэж байгаа түүнийг харсан Тэхёны уур үнэхээр хүрэх бөгөөд гарыг нь арай гэж хоёр гараараа салган холдуулав.

Энэ нь Жонгүгт огтхон ч таалагдсангүй. Хамгийн ойр байрлах зогсоолд машинаа байрлуулах үед Тэхён бага зэрэг айн "Чи юу хийгээд байгаа юм бэ? манай сургууль энд б..." өгүүлбэрээ дуусгаж амжаагүй байтал Жонгүг түүнийг алгадаж орхив. Цочролд орсон өсвөр насны хүү нүднийх нь аяганд дүүрч, урсчихна шүү гэж сүрдүүлэх нулимсаа тогтоож ядан сууна. Түүний төрсөн ээж ч түүнд ийнхүү гар хүрч байгаагүй тул Тэхён үнэхээр айсан байв.

Өнгөрсөн шөнө бодож олсон Жонгүгт хэлэх үгсээ ч санахгүй байх тэрээр хөшөө шиг л хөшиж орхино.

Харин нөгөө талд Жонгүг айсан Тэхёныг харж таашаал авах шиг жуумалзан "Миний хүссэнийг хий, тэгэх юм бол ээжид чинь бас чамд сайхан хандах болно. Ээжийнхээ аз жаргалыг бодож л байгаа бол өнөөдрийнх шиг эсэргүүцлийг битгий гарга" хэмээн огт хөдлөхгүй байх Тэхёны хүзүүнд зөөлөн үнсэлт үлдээж, хөлийг нь салган, гуяных нь дотор талыг илэх аж.

__________