-Stepbrother-

Chapter [5]

Хүслээ хангаж дууссан Жонгүг эргэн жолоогоо атгах бол нус нулимстайгаа хутгалдсан Тэхён суудал дээрээ хувцсаа засна.

Замын турш хэн нь ч үг дуугарсангүй. Сургуулийнх нь урд ирсэн Жонгүг машинаа зогсоогоод хойд дүүгийнхээ зүг ширтэн, халтардсан нүүрийг нь нойтон салфетикаар арчиж өгөөд "Энийг чинь би зөвшөөрч байна гэж ойлголоо. Их зүйл бодох хэрэггүй өөрийнхөөрөө л сайн хичээ" хэмээсээр урагш харна.

Хэлэх гэж байсан үгээ цааш залгисан Тэхён үг дуугүй машинаас гарах аж. Тэрээр Жонгүг рүү эргэж харахгүй сургуулийн хашаагаар орно. Түүнийг оров уу үгүй юу найзууд нь тосох бөгөөд мөрөөр нь тэвэрсэн Кан ёжтой инээсээр "Чи найз залуутай болчихоо юу?" гэвэл Тэхён гайхан түүний зүг хараад "үгүй ээ, чи юу яриад байгаа юм" гэсээр мэдэн будилах бол өөр нэг нь инээд алдсаар "Аливээ битгий худлаа хэл, дөнгөж сая чи түүнийхээ машинд энэ хөөрхөн царайгаа арчуулж байсан шүү дээ" хэмээн хацрыг нь зөөлөн илэх аж.

Түүний үйлдэлд бүгд инээх бөгөөд эвгүй байдалд орсон Тэхён худлаа инээсээр "Хачин юм ярихаа больж үз. Тэр бол миний та нарт яриад байсан хойд ах" хэмээвэл бүгд гайхаж орхив.

"Тэгэхээр тэр чиний хойд аавын гэрт байдаг нөгөө амьд сүнс байх нь ээ? гэхдээ яагаад чамайг хүргэж өгөх болов?" хэмээн Жимин асуух үед түүний царай хэсэг хугацаанд барайж төд удалгүй инээмсэглэн "Тэр ээж бид хоёрыг ойлгосон гэсэн, тэгээд бидэнтэй дотно болох гэж хичээж байгаа" гэх аж.

Түүний хариуд Жимин сэжиглэнгүй харсаар Тэхён руу ойртон "Яагаад уйлчихсан юм?" хэмээн асууна. Гэнэт ийнхүү асуухад нь огт таамаглаагүй тэрээр цочирдож, өөр зүг рүү ширтсээр "Гэрээс гарахдаа гараа бэртээчихсэн юм. Тэгээд л тэр" хэмээн тойруулан хэллээ. Хэнд ч худал сонсогдох түүний хариуг Жимин төд удалгүй тоохоо больж, мөрөөр нь тэврэн "За аливээ орцгооё, хоцрох нь байна" гэсээр дагуулан явав.

___

Хэтэрхий удаан суучихсандаа ч тэр үү өөрийнх нь зөөлөн сандал тухгүй санагдахын зэрэгцээ Жонгүг зангиагаа суллан, өмнө нь овоолоостой байх өмнөх саруудын тайлангаа тийм гэхийн аргагүй хүйтнээр ширтэх аж. Түүний ажлын ачаалал сүүлийн саруудад эрс нэмэгдсэн бөгөөд өөрийнх нь хийх ёсгүй ажлыг хүртэл дааж авах ёстой болсон байв.

Тэрээр хойш суудлаа налаад, халаасаа ухан тамхи гаргаж ирээд, зүүн талдаа байрлах шүүгээнээсээ асаагуур гаргаж ирэн, тамхиа асаана. Уушгиа дүүртэл сорсны эцэст утааг нь буцаж гарган нүдээ анилаа. Тодрох оч, гэрэл үгүй хав харанхуй түүнийг бүчин авч аймшигтай гэхэд ч багадмаар тайвшрах бөгөөд төд удалгүй биеийг нь ороох танил мэдрэмж түүнийг бачимдуулж орхив.

Хаанаас ч юм саяхан таних болсон хойд дүүгийнх царай харагдах бөгөөд бурхны мэт л урлачихсан сайхан нүдэнд нь нулимс хурж, гялтганан түүний эрхтэнд хахаж ядах нь тодхон үзэгдэв. Тэрээр бодит мэт л төсөөлөлдөө автаж гараа явуулсаар өөрийн эрхтнийг шувтарч эхэлнэ. Ингэхдээ тэрээр ганц болсон явдлыг биш цаашдаа болох явдлыг хүртэл төсөөлж байсан юм. Хөлийнх н  булчин чангарч амьсгаадах нь түргэсээд ирсэн тэрээр оргилдоо хүрэх тэр мөчид хаалга тогших чимээ дуулдана.

Сайхан мөчийг нь тасалдуулсанд тэрээр уурлахын сацуу юу хийж байгаагаа ухаарч, сандран биеэ засаад, "Орж болно" хэмээн хаалганы цаана байгаа хүнд хандаж хэлэв. Түүнийг харвал өөрийнх нь нарийн бичиг эмэгтэй байх бөгөөд бөгтийсөөр "Захиралаа ерөнхийлөгч таныг тайлангуудаа цэгцэлж дууссан бол аваад ир гэж байна" хэмээнэ. Үүнийг л сонсох гэж жаргалаасаа буцсан хэрэг үү хэмээн өөрийгөө хараах Жонгүг санаа алдан толгой дохиод "Хараахан болоогүй байна гэж хэл, чи ч гэсэн миний дуусгаагүйг мэдэж байгаа. Дараагийн удаад ийм ойлгомжтой хариултад өөрөө хариулчихаж бай" гэсээр зандрангүй хэлэх аж.

__________
Хаая