Üvey Babam - GAY

31

Medya- Angel Baby

Şarkı Ege'den Hakan'a ve bu kitabın şarkısı olsun. Birinci bölümede koydum.
(Sözler onlara ait ölürüm🥺)

Elimde kalan tek yere baktım dolu gözlerimle. Hakan ile beni olduğumuz gibi kabul eden tek yer bu sahil kenarı idi.

İçimden dolup taşan pişmanlık duygusu ile yine aynı yere gelmiştim. Başka bir yere gidemezdim ki. Zaten gidecek bir yerim de yoktu. Babam vardı bir tek ama onu da görürsem daha çok ağlayacak ve üzülecektim.

Dönüp dolaşıp kendimi aynı noktada buluyordum. Birşeyleri yapıyor ve sonra pişman oluyordum.

Yapmamalıydım. O odada her ne yaşanmış olursa olsun tanımadığımız birinin yanında Şermin'e öyle davranmamalıydım. Bu çok fazla ve çok başka bir seviyeydi.

Ama yemin ederim bu kadar ileri gideceğimi bilmiyordum. Selim'e bile zarar verecektim neredeyse. Ben böyle bir şeyi isteyerek yapamazdım. Sanki aklım uçmuş gibiydi o an.

Ama tek suç benim değildi ki. O kadın da ileri gitmiş babamı kullanmıştı. Hem o öyle yapmasa böyle bir şey yaşanmayacaktı.

"Ege?"

Düşünceli bir şekilde denizi izlerken duyduğum tiz ses ile arkamı döndüm. Onun burada ne işi vardı?

"Aleyna?"

İsmini hatırlamam ile kocaman gülümseyen kız yanıma oturdu. Harika! Sanırım artık burasıda bana iyi gelmeyecekti.

"Beni hatırlıyorsun."

"Maalesef evet." diye mırıldandım ağzımın içinde. Şuan Hakan'la bile olamayacak durumdayken Aleyna bonustu gerçekten.

"Kırılıyorum ama Ege."

"Tamam bir şey demiyorum."

Yine gülümseyen kız yüzümü süzdü biraz. Artık ne haldeysem suratı düştü.

"Sen iyi misin?"

Bende bilmiyordum ki.

"Eğer okulda olanları soracaksan inan hiç havamda değilim."

Bizim okul biraz işsizdi. Tek bildiklerinin dedikodu olduğu gibi. Yani bu olay çoktan şuanda okulda deli gibi konuşuluyordu.

"Ben bugün okula gitmedim. Ayrıca gitsem burada niye gezeyim."

Aslında kız haklıydı ama arkamdan falan gelmiş olabilirdi. Bunlardan herşeyi beklerdim.

"Yani hiç bir şey bilmiyorsun."

Hızlıca başını salladı Aleyna. El mecbur ona inanacaktım.

"Bugün kendimi iyi hissetmediğim için okula gitmedim. Evimde yakın olunca yürüyüş yapayım dedim. Sonrada seni gördüm işte."

Ona neden geldiğini sormamıştım. Umrumda da değildi şahsen ama sanki dinlemiş gibi başımı salladım. Yetmemiş olacak ki tekrar açtı ağzını.

"Peki sen neden okulda değilsin?"

"Bende kendimi iyi hissetmiyorum." Tabiki de ona gerçeği söylemeyecektim. Zaten o da diretmeyip sadece başını sallamıştı.

İkimizden de ses çıkmayınca Aleyna ayağa kalktı.

"Belki sıkılmam diye geldim ama sen daha da bunalttın beni. Hoşçakal."

Ona cevap vermezken arkasını döndü. Gidecekken kendimden beklenmeyecek bir şey yapıp arkasından seslendim.

"Gitme."