FULVENTE SERIES 01: ALBURNOUS TEARS

CHAPTER 15

The surroundings suddenly became silent as if an angel had passed by, but no one spoke. if my suspicions are correct, I don't know if I can stand up to everything I said about liking Nastin----Yes, I had a crush on him.

Who wouldn't like someone like him? He can give everything, even his happiness he can sacrifice.

He also has a principle that no one can break and that's what I liked about him. Not because he is handsome, rich, smart or whatever else he has. I liked him because he had principles.

The silence was broken when Matthew spoke. "Nastin is old, he knows right and wrong."

His friends nodded as if they agreed with what Matthew said.

Hindi nagtagal nagpaalam na ang kanyang mga kaibigan dahil may kanya kanya itong mga gagawin. Naiwan kami ni Nastin. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko.

Kaya tumahimik nalang ako. Niligpit na muna nya ang pinag inuman ng mga kaibigan nya bago hinugasan at pagkatapos nya sa ginagawa nya.

Pumunta sya sa tabi ko. Tumingin sya sa'kin na parang naninimbang. May kung ano sya na gustong sabihin. Ngunit hindi nya masabi-sabi.

Bumubukas at sumasara lang ang kanyang bibig. Akmang magsasalita na sana sya nang biglang nag ring ang kanyang cellphone. Nakita ko pa ang caller at 'mommy' ang nakalagay don.

Nag excuse sya sa'kin kaya tumango naman ako. Makalipas ang ilang minuto bumalik sya. Nakangiti ulit.

Ngumuso sya sa'kin. "Misis, aalis muna ako kailangan ako ni kuya para sa planta."

"Sige, mag iingat ka." I said calmly.

"Pero promise pag balik ko, yaan mo babawi ako ah..." Nakanguso sya na parang bata. "Yung bilin ko sayo Jerielle ang pagsisigarilyo, aba'y tigilan mo na 'yan ah?"

Ayan nanaman sya pinagbabawalan nanaman ako. Wala na akong magawa kundi ang sumang ayon sa sabi nya. Hindi nanaman kasi matatapos ang usapan na'to.

Kukulitin nanaman nya ako ng kukulitin. Nag paalam na sya na aalis na pero bago sya umalis hinalikan nya muna ako sa noo at nag sabing mag iingat daw ako at 'ngayon palang na mimiss na kita'

Yan ang sabi nya sa'kin at ang pag halik naman nya sa noo ko parang normal nalang na ginagawa nya yun medyo nasasanay na rin ako.

"Natapos mo ba yung pinapagawa ni prof?" Tanong ni Roan habang kumakain ng mani na binigay kanina ni Jiro sa kanya.

Binalingan ko sya ng tingin."Tinatapos ko na ngayon, nahihirapan ako sa iba eh..."

"Naks, pa-humble. Ikaw pa?! Eh mas may utak kapa sa'kin! Sabunutan ko 'yang buhok mo sa ibaba eh."

"Eh, kung ikaw kaya dyan sabutan ko?"

"Ang taray naman ng ateng na'yan."

Alas-dose na ng gabi kailangan ko na matulog dahil maaga pa kami bukas papasok sa university. Humikab-hikab ako bago ko iligpit ang mga ginamit ko natapos na rin ako sa ginagawa ko.

Dumiretso ako sa higaan at pabagsak na humiga naramdaman ko nalang na bumibigat na ang talukap ko namalayan ko nalang na tuluyan na akong kinain ng dilim.

NAGMAMADALI, akong bumaba sa hagdan tapos na akong maligo. Nakita ko na Roan si nagmamadali na rin.

Ngumuso sya sa'kin na parang sinasabi na mag-agahan daw muna ako. Dinampot ko nalang ang baso nya na may lamang kape bago ko ininom 'yon.

Hinihingal na humawak sa tuhod si Roan ako naman kampante lang kahit pagod.

"Akala ko late na tayo." Habol na hinga na sabi nya.