Chapter 03

714 30 8
                                    

//three//

The wind was quite cold. All I could see was darkness. There was some noise around me, although it was faint. Where am I?

“Rai,” someone called my name. “Miracle!”

“Aww!”

Napahawak ako sa ulo ko nang may tumama rito. My eyes gradually opened. Everything seems to be swirling around me. The noise I was hearing became increasingly louder. What’s going on?

“Huy! Milagro!”

I was confused. Is this all a dream? In front of me is a blackboard. The sun is shining brightly. There are students all over the place.

“Ano ba ang nakain mo?”

I looked to my side when someone grabbed my shoulder. My eyes widened when I saw Liza in front of me. I stood up and moved away from her swiftly. I lowered my gaze to her toes. It was standing on the ground—Standing on the ground?

“L-Liza?” I murmured as I looked around. We are in a familiar classroom.

“Hindi ka ba nakasagot ng maayos, kaya ka tulala?” natatawang biro niya. Hindi ako umimik. Naguguluhan pa rin ako sa mga nasasaksihan ko.

Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko. “Tara na. Hinihintay tayo nina Rhian sa canteen.”

Hindi ko nagawang mag-protesta. Hinayaan ko siyang hilain ako palabas ng silid-aralan.

What exactly is going on? The last thing I remember is I was on the rooftop with Shanarra and Rhian. Shanarra accidentally pushed me off the rooftop. At that point, I knew I was dead. No one will survive if they fall from the fifth storey of the building.

Nang makarating kami sa canteen ay kumaway sa direksyon namin sina Shanarra. Nasa dulo sila ng canteen. They looked young, wearing their junior high uniform.

“Why naman ang tagal niyo?” reklamo ni Danica.

“Si Rai kasi, ang tagal natulala kanina,” pagdadahilan ni Liza.

“Mahirap ba ang exam?” tanong naman ni Rhian. “Parang ang dali lang naman. Basic grammar lang, aptitude, and equation. Well, maliban na lang sa science. I’m sure perfect naman ni Shan ang test.”

Hindi naman mapigilan ni Shanarra ang tuwa. Karaniwan ay tinatawag siyang Shan bilang palayaw.

“Ano ka ba? Mahirap kaya. Baka may dalawa o tatlo akong mali.”

Gusto kong iikot ang mata ko sa sinabi. Ang humble niya, grabe.

Nawala ang ngiti niya nang mapatingin sa akin. “Rai, ano ba ang inuupo-upo mo diyan? Bumili ka na ng snacks natin!”

Kinuha niya ang wallet niya at naglabas ng pera. “Just like usual. Keep the change na.”

Napatingin ako sa perang nilapag niya sa harap ko. It was a 500 bill. I didn’t know I’d be their slave even in the afterlife.

“Samahan ko na siya.” Kinuha ni Liza ang P500 ni Shan. Hinila niya ako at dinala sa bilihan.

“Anong nangyayari sa iyo? Kanina ka pa nawawala sa sarili?” tanong ni Liza habang bumibili ng kung ano-ano.

Miracle In Section 7Where stories live. Discover now