*Hanbin*
"Babam da mı gelemeyecek?"
"..."
"Tamam anladım sorun yok zaten doğum günü öyle özel bir gün değil. Neyse sonra konuşuruz." Annemin cevap vermesini beklemeden telefonu kapatmıştım, beklesem sanki beni sevindirecek bir şey diyecekmiş gibi...
Çocukluğumdan beri böyleydi bu zaten. Annem ve babam çok meşgul oldukları için bana gerçek anlamda hiç zaman ayırmamışlardı, sanırım birlikte kutladığımız ilk ve son doğum günüm 7. yaş günümdü.
Alışkın olduğumu, sorun olmadığını her gün kendime defalarca söyleyip hatırlatmaya çalışsam da içimdeki boşluk hissini dolduramadığımın farkındaydım.
Bu yüzden diğer insanların beni sevmesi hoşuma gidiyordu sanırım, daha az yalnız hissediyordum.
Haoyla yakınlaşınca anlamıştım neden sürekli onunla uğraştığımı.
Çünkü beni yalnız hissettiriyordu.
Onun gözünde hiç kimseydim, umursanmaya değmeyecek biriydim belki de.
Yujin'in dediklerinden sonra daha fazla denemem gerektiğini anlamıştım.
Bunu değiştirmek için ona yakınlaşmıştım, başta sadece önemsediği birine nasıl davrandığını görmek istemiştim. Şimdi ise yanında daha fazla yalnız hissetmemek, kendim olabilmek içindi.
****
Gayet uzun bir bölüm oldu!!!!
ESTÁS LEYENDO
player || haobin
Novela Juvenil"O kadar rahatsızsan sen vermeye ne dersin?" "Neyi?" "İlgiyi diyorum... sen versen olmaz mı?" Haobin evreni.
