I'm Jay, HUH?! | Sope

˗ˏˋ11'ˎ˗

Yeni albümümüz üzerinde çalışan üyelerimin yanına doğru adımlamıştım. Kendime ait olan her şeyi bitirmiştim, şimdi onların adımlarını izleyip yardımcı olmak için yanlarına gidiyordum. Gözlerimi onların üstünde dolaştırırken Hoseok'un olmadığını fark etmiş ve merakla sormuştum.

"Çocuklar Hoseok nerede?" Bunu söylerken Taehyung'un yanına oturmuştum.

"Odasından bir türlü çıkmıyor," demişti Jimin. "Onu çağırmaya gittiğimde beni bildiğin kovdu. Sesi oldukça boğuktu... ağlamış gibiydi."

"Jimin'den bunu öğrenince ne olduğunu öğrenmek için yanına gittim. Fakat beni de odaya kabul etmedi. Bir şey olmadığını ve yalnız kalmak istediğini söylüyor." diyerek Jimin'in sözünü devam ettirmişti Namjoon. Dedikleri endişelenmeme neden olurken hızla ayağa kalkmıştım.

"Onun yanına gideceğim, beni kabul edecektir. Sizi sonra bilgilendiririm."

Üyelerim beni onaylarken hızla üst kata çıkmak için merdivenlere yönelmiştim. Resmen koşuyordum. Hoseok'un odasının kapısına ulaştığımda derin bir nefes almış ve kapıyı tıklamaya başlamıştım. Hiçbir ses gelmeyince daha şiddetli vurmaya başlamıştım. Ama bu da bir işe yaramamıştı. Bunun üzerine duraksamadan hızla kapıyı açmıştım.

Açmam ile birlikte yatakta ağır hareketlerle kıvranan Hoseok'un görüş alanıma girmesi bir olmuştu. Şok olmuş bir şekilde ağzımı kapatırken koşarak yanına ulaşmıştım.

"Hoseok! Hoseok iyi misin aşkım?"

Gözleri açık olmasına rağmen kayıp duruyor ve vücudu titriyordu. Hızla elimi alnına koyunca ateşi olduğunu hissetmiştim. Fakat ateşi olmasına rağmen örtüyle her yerini örtmüştü.

"Neden?"

Hoseok'un sayıklamasını duyduğumda bir yandan üstündeki tüm örtüyü kaldırmış ve bir yandan ona bakmıştım. "Ne dedin anlamadım?"

"Neden bunu bize yaptın?" Sözleri ardından gözlerinden yaşlar süzülmüştü. Gözlerine baktığımda altının fena halde morardığını görmüştüm. Ağlamaktan beter olmuş haldeydi. Ama neden?

"Ne yaptım?" demiştim. O sırada üstünü çıkarıp ateşini bir nebze de olsa düşürmeye çalışıyordum.