That guy in jail

XVII.

Typographical and grammatical error are inevitable.

SECIL

Minsan talaga hindi natin namamalayan ang paglipas ng oras, araw, bwan at maging mga taon. Na mapapaisip ka nalang, paano natin nalampasan ang lahat ng mga hamong dumating sa mga panahong lumipas? Paanong nandito na tayo, eh parang kailan lang noong naro'n pa tayo. Hindi mo mapigilang mag-isip, magtaka at mamangha. Dahil sa paglipas ng taon mas lalo kang naging matatag at patuloy na minamahal. Na sa ang akala mong noo'y hindi mo na kaya naging kaya ko pala. Na ang mga paghihirap noo'y nagbunga na.

"KAILANMAN AY HINDI NIYA TAYO IIWAN. MANANATILI SIYA SA ATING TABI!"

Mula sa pinakamadulong upuan, sa altar ay tanaw ko ang isang mabuting Pastor na matyagang nagtuturo ng salita ng Dyos sa harapan ng maraming tao. Nakangiti ito, ang ngiti na kinahumalingan ko na rin. Boung puso itong nagbabahagi ng kaniyang mga nalalaman.

Nagpapasamalat ako sa lalakeng 'to dahil sa kaniya, narito ako ngayon hindi bilang dating ako kun'di ang bagong ako na kaniyang hinubog at binago.

Dahil kay Alwin nagbago ang lahat.

"Ma, ano pong pinagdadasal niyo?"

Napalingon ako kay Jea, siya ang kasama ko ngayon sa pagsimba dahil si Lea, isinama naman nina mommy at nanay. Malapit na kasi ang 6th birthday ng kambal at mukhang sila na naman ang magpla plano ng lahat.

"I was thanking Him," saad ko at saglit na dinakuan ng tingin si Alwin, "for giving us that man who's teaching the word of God in front."

"Ang swerte natin, ma." Nagkangitian kami at masayang tumingin muling sa harapan.

"Yes, we are."

Ito na marahil ang pinakamatandang tanawin para sa'kin, ang makita siyang patuloy na naglilingkod sa Kaniya. Ang pag-asa ng aming Pamilya.

***

MANALO, SELENE LRECIL L
BS PSYCHOLOGY
VALEDICTORIAN

Ang pangarap ko noon na makapagtapos ay sa wakas natupad na. At dahil d'on, napagtanto ko na, p'wede pala talagang mangyare sa reyalidad ang mga inaasam natin sa alapaap. Walang imposible at lagi iyong sinasabi sa'kin ni Alwin. Dahil sa kaniya ang lahat. Dahil sa kanila. Dahil may pananamalataya kami sa Kaniya.

Nagkaroon na ako ng permanenteng trabaho sa isang Mental Institution, bilang Psychology, ang pangarap ko noon. Nagkaroon ng mga iba't ibang opportunities around the country maging sa ibang bansa. At hindi ko iyong nagawa kung wala ang tulong ng asawa ko. Kasabay nito ay ang pagtanggap din niya sa responsibilidad sa kanilang mga negosyo, ang responsibilidad na kaniyang tinatakasan noon. At bilang asawa niya, naroon din ako, laging nakasuporta sa lahat ng ginagawa niya.

Asawa ko. Ang sarap parin talaga sa pakiramdam tuwing iniisip ko na sa wakas nakasout na sa'kin ang singsing na simbolo ng habang-buhay na pagkakatali namin sa isa't isa.

Naganap ang kasal namin nitong nakaraang taon. Halos sunod-sunod nga ang mga pangyayari. Nagsabay ang kaniyang married proposal sa graduation namin. Ang pagtanggap ng trabaho. Ang pagpasok na sa paaralan ng kambal. Ang kasal. Ngayo'y plano na namin ang manirahan sa ibang bansa para ro'n mag-ipon at mag-aral ang mga bata.

Things flowed smoothly and that was so enough for me. Won't feel emptiness again. In his embrace, between his hugged and kisses. There's no need to be alone, we're together.

From that guy in jail to this guy with me. Life is perfectly made once you found the right love through your darkest place.

This is Selene Lrecil Manalo-Tamarac. My ongoing paper had finally published.

***

ALWIN

What's life without Him?

Para sa'kin, hindi mahalaga kung makapagtapos man ako ng pag-aaral o hindi. Siguro nga'y nagkaroon ako ng interes sa bagay na 'yon pero hindi rin nanatili at agad din iyong nawala, lalong lalo na no'ng magsimula akong magsilbi sa loob ng Kaniyang tahanan. Ang minsang librong pang-akademya na ninais kong matutonan ay napalitan nalang ng libro na banal. Mas ginusto kong mag-aral ng doktrina at maging Pastor. Nangyare ang pangarap ko kasabay n'on ay ang pag-iwan sa plinanong kinabukasan ng aking magulang para sa'kin.

Hindi ko naranasang mag-aral sa normal na paraan kaya hindi ko lubos maintindihan kung bakit gustong gusto ng karamihan na makapagtapos at makakuha ng diplomata. Hanggang sa marinig ko mismo kay Secil na sana nakapagtapos man lang siya.

'Yon nga ang ginawa ko. Tinulungan ko siyang ipagpatuloy ang pangarap niya noon. Na kahit natatakot ako sa p'wedeng mangyare kapag binalikan niya ang mga bagay na 'yon ay pinilit ko siya. Nakakatakot dahil hindi ako parte ng nakaraan niya, sa pangarap niya noon . . . Naging parte man ako, sa masamang paraan niya ako makikita. Ang kasalanan na hanggang ngayon lubos ko paring pinagsisisihan.

Despite all the negative thoughts, I supported her. I'm so proud that she did it.

Manalo, Selene Lrecil L. - BS PSYCHOLOGY
VALEDICTORIAN

Hawak ang isang kamay ni Jea habang buhat si Lea, magkasama kaming tatlo na sumama kay Secil paakyat sa stage upang tanggapin ang kaniyang diploma. The fleshed of her hardwork.

"So proud of you, girl . . ." pakanta kong bulong sa kaniya habang kinukunan kami ng litrato sa harapan ng madla. Mahina lang niya akong hinampas sa braso habang natatawa. Mabuti nalang at pinayagan na kami ang magsasabit ng mga medalya niya.

Isa iyon sa mga oras na nakita ko ang mga pinakamasayang ngiti ni Secil. At ipinangako ko sa sarili na gagawin ko ang lahat para lang mapanatili ang ngiting iyon.

Kung gaano man siya kasaya sa pagtanggap ng kaniyang diploma, nadoble pa iyon ng isout ko naman sa kaniya ang isang singsing, sumisimbolo ng aking kagustuhan na makasama siya habang-panahon.

Si Secil lang ang babaeng ginusto, gusto at gugustuhin kong makasama. Her and always be her.

Siya ang kasama ko sa lahat ng bagay, masaya man o malungkot. Laging siya.

One million thank you won't never be enough to thanked Him for bringing her with me. With our twins.

Napangiti ako ng makita si Secil na tinuturuan ang dalawang bata. I was so inlove with this view, this is the best view for me.

***

It was my birthday. August 22. One of the most happiest day of my life.

May handaan na naganap pero hindi ko alam na may pahabol pa si Secil nang nasa k'warto na kami.

She sang my favorites and at the end of it she greeted me, "Happy birthday, babe."

Hinding hindi na yata mauubos ang kilig sa katawan ko pagdating sa babaeng 'to. I wrapped my hands around her and sincerely thanked her and Him.

God thank you for giving me this lady. I love her so much.

"Guess what, may surprise pa ako para sa'yo."

Napakunot-noo ako. "You have two surprise for me?"

Napatango ito, nakangiti ng matamis. "Talagang dalawa."

Iniabot niya sa'kin ang isang brown envelope. What's this?

"Check it, babe." Naramdaman kong parang kinakabahan siya. I can't help but to felt the same too.

Otomatikong nagtubig ang dalawang mata ko ng makita ang mga larawang nakalakip sa sobre. Masaya akong tumingin sa kaniya at dahil sa sayang nangibabaw sa'kin ay napaluhod ako sa harapan niya. Humaplos sa kaniyang tiyan habang patuloy ang paghagos ng mainit na likido sa'king pisngi. Maging siya'y naiiyak na rin. Dahil sa tuwa.

Napakasaya ko. At si Secil lang ang may kakayahang iparamdam sa'kin ang pakiramdam na 'to.

Magkakaroon na naman kami ng dalawang anak.

I once wonder . . . How's life without her?

---------

Will be ended here! I will just post some special chaps kapag lumaki na sina Jea at Lea, hahaha LOL! Loveyouss!

END