TUT§Ak

~|BAŞARISIZ KAÇIŞ|~

Sevgi hanım kapıya yönelirken onu durdurdum.

Sevgi anne ben bakarım.

Peki kızım :)

Kapıyı açtığımda baranın endişeli olduğunu gördüm.Ada iyi misin?Burası kimin evi?

Baran soru sorma sadece beni burdan götürmeni istiyorum.

Tamam montunu alda çıkalım.

Tam montu alırken arkamda duyduğum ses ile irkildim.Kalp atışlarım hızlanmıştı.

ADA!!

Yavaş bir şekilde boraya döndüm.

Yavaş ve kendinden emin adımlarla merdivenlerden iniyodu.Yanıma gelerek kulağıma eğildi ve fısıltılı bir şekilde.Eğer bu kapıdan çıkarsan olucaklardan ben sorumlu değilim anneni görmek istiyosan tabi diyerek sırıttı.

Duyduğum şey karşısında şoka girmiştim.

Bora büyük elleriyle beni belimden tutarak barana döndürdü.

Ada gelmiycek sen git.

Ada benimle gelicek kızın haline bak perişan halde.

Üzgünüm ama karım gelmiyo.

Karım mı? Baran şok içinde bana baktı.Ne karımı lan sen ne diyosun!!?

Duydun işte karım bizde 4 gün sonra evleniyoruz.Karnındada benim çocuğumu taşıyo.

Ada ne diyo bu herif?

Sen kimsin de bana bu herif diyosun lan!!

DURUN YETER!!

Yutkunarak.Doğru söylüyo sen git istersen baran dedim.

Baran çenesini sıkmış elinizde yumruk yapmıştı.Sanki her an birbirlerine saldıracak gibiydiler.

Baran hadi dememle hızla merdivenlerden inip gitmişti.Bizde içeriye doğru ilerledik.Boranın konuşmasıyla ona doğru döndüm.Ada bı daha sakın böyle bişey yapayım deme.Sana iyi niyetle yaklaşıyorum ama sen yaptığına bak yakında karım olucaksın buna kendini hazırlasan iyi olur.

Kapının önünde dediğin neydi?Annem hayattamı? Sen nerden biliyosun?

Ewt hayatta.Ona kavuşmak istiyosan lütfen rahat dur ve dediklerimi yap ada seni kırmak istemiyorum bebeğimiz sen ve ben huzurlu bir şekilde yaşamak istiyorum...

Bora lütfen anneme bişey yapma yalvarırım...

Yapmıycam merak etme.Güvende.Ben odamda olucam sende dinlen biraz.

Bişey demedim. Gitmesini izledim.

Odama doğru ilerledim.Üzerime pijamalarımı giyip yatağıma yattım ama içine girmedim.Bugün çok bişey yememiştim Bu olanlardan sonrada yemek yiyecek ne halim nede iştahım vardı.Düşüncelere daldım.

Annem hayattaydı...peki ya nerdeydi?ne neden beni bulmuyodu küçüklüğümden beri annemi görmemiştim nede sevgisini elimi karnıma götürerek fısıltıyla,Benim tek dayanağım seni her ne olursa olsun koruycam canım senin mutlu olman için elimden geleni yapıcam ben anne sevgisi göremedim ama sen sana asla öyle bişey yaşatmıycam bu dünya o kadar kötüki ama ben her ne olursa olsun yanında olucam...

Göz yaşlarıma engel olamıyodum.

Gözlerimi açtığımda ne zmn uyuduğumu fark etmemiştim.Üzerimdeki yorgana baktım bora örtmüş olmalıydı.Yataktan kalkarak mutfağa ilerledim.Karnım acıkmıştı bişeyler atıştırsam iyi olucaktı.

Merdivenlerden sessizce ilerlerken mutfağın ışığının açık olduğunu fark ettim.Hızsız mıydı yok canım dışarda bir sürü koruma vardı belkide sevgi annedir diyerek ilerledim kalp atışlarım yerinden çıkıcak gibiydi.

Mutfakta gördüğüm kişiyle rahatlamıştım bu boraydı.

Ada..?Bişey mi oldu deyip yanıma geldi kollarımdan tutarak endişeyle yüzüme baktı.

Hayır bişey yok diyerek kolumdaki ellerinden kurtuldum.

Karnım acıktı bişeyler atıştırıcaktım.

Ben sana hazırlıyayım hemen.

Gerek yok!

Ada.

Bora! Hiçbirşey yokmuş gibi davranma sen babamı öldürdün ya babamı bide üstüne üstlük annemi benden saklıyosun!senden tiksiniyorum Bora Karahan!!bana yaklaşma bana dokunma bile anladınmı senin ne sesini duymak istiyorum nede bana dokunmanı bana yapıcağın en büyük iyilik benden uzak durman!

Söylerimle yüzü düştü ve bişey söylemeden yanımdan geçip gitti.

Bir süre öyle durduktan sonra dolabı açtım içerisinden hazır sandiviç aldım ve yemeğe başladım.Bittikten sonra ışığı kapatarak odaya geçtim bora odada değildi takmayarak yatağa yatıp gözlerimi kapadım bu gününde bir an önce bitmesini ve burdan kurtulmak istiyodum gözlerimi kapatarak derin bir uykuya daldım.

Boradan;

Odanın kapısını açarak içeriye girdim saat gece yarısıydı.Adanın uyuduğunu düşünerek sessizce içeriye girdim.Yavaş adımlarla yanına ilerledim tam tahmin ettiğim yorganı üstüme çekmemişti üstünü yavaşča örttüm ve annına bir öpücük bıraktım kokusu... Bana huzur veren tek şey onun kokusuydu.

*Fısıltıyla*

İyi geceler ay ışığım.

Son sözlerimi söyleyip kapıdan çıktım.Çalışma odama geçtim koltuğuma oturarak manzraya döndüm gecenin karanlığı sözleri kafamın içinde dolanıp duruyodu.

Bora! Hiçbirşey yokmuş gibi davranma sen babamı öldürdün ya babamı bide üstüne üstlük annemi benden saklıyosun!

...

senden tiksiniyorum Bora Karahan!!bana yaklaşma bana dokunma bile anladınmı senin ne sesini duymak istiyorum neden bana dokunmanı bana yapıcağın en büyük iyilik benden uzak durman!

Yüzüme sert ifade alıp elimi cam masaya vurdum sinirim bir türlü geçmiyodu.Masanın üstünde ne varsa yere fırlattım ayağa kalkıp cam masaya yumruğumu geçtirdim yerlere kan damlıyodu.Yere oturup gözümdeki yaşları saldım.

Kapının açılma sesinin duydum ama oraya doğru bakmadım.

Bora!Bu haline noldu burda! Hızla yanıma gelip elimi tuttu elin kanıyo!!

Bakışlarımı ona çevirdim ama bişey söylemedim.

Sağlık çantasını alıp geliyorum bekle beni!Hızla kapıdan çıkıp lavaboda gittim sağlık çantasını alıp tekrar boranın yanına geldim ve yanına oturdum asla bir tepki vermiyodu.

Getir elini.

Sargı bezini ve gazlı bez çıkarttım.Eline pansuman yaparken boranın bakışlarını üstümde hissediyodum.

Ada dedi ilk defa konuşarak.

Ona baktım.

Ada lütfen beni bir kere sev ada seni deliler gibi seviyorum.

Bora-

Ada bana iyi gelen tek şey sensin senin kokunla huzur buluyorum ben bana iyi gelen tek şey senin yeni bir hayat kuralım lütfen dedi ağlamaklı çıkan sesiyle.

Bora!ben seni sevemem.

*Eli adanın koluna gider ne sıkar*Neden ada lütfen bana bı şans ver.

Bora canım acıyo bırak.

*Elini çeker ve tepkisiz adaya bakar*

Seni her ne olursa olsun sevicem ve sende beni seviceksin biliyorum.

Pansumanı yaptıktan sonra bişey demeden odadan çıkar.

Geri odasına gider ve yatağa yatıp ağlamaya başlar.

Keşke keşke daha güzel bi şekilde tanışsaydıkta mutlu bı hayatımız olsaydı bora bu son sözlerini olur ve ağlayarak uykuya dalar.

Borada yerde oturmuş ağlayarak uykuya dalar.