TUT§Ak

~|DEVA|~+18

Bilincim yavaş yavaş kendine geliyodu.Saat kaçtı akşam mı olmuştu kaç saattir böyleydim.İki koşinin konuşmasını duyuyodum seslerden biri boranın sesiydi diğeri bir kadın sesiydi.Burası neresiydi ben nerdeydim.

Hareket edeceğim sırada karnımdan inanılmaz derecede acı hissettim.
Ağzımdan ufak bir inleme ses çıktı.

Ah...

Ada!Dur güzelim hareket etme.

Zar zor çıkan sesimle bora diyebildim.

Efendim güzelim.

Ben... Ben nerdeydim.

Hastanedeyiz vuruldu.Bunları sonra konuşalım olur mu şimdi biraz dinlenmek gerek.

Bebeğim bebeğim nasıl!Ona bişey oldumu!

"Elini karnına koyar ve gözleri dolmaya başlar"

Ada...

Bebeğime birşey olmadı değil mi can parçamı benden almadınız değil mi...

*Sessizlik*

Biri bişey desin!!!

Ada güzelim sakin ol

Ada hanım sakin olun lütfen daha yeni uyandınız tekrar kanamanız olabilir dedi hemşirede.

Sakin felan olamam ona bişey olmadı değil mi lütfen... lütfen bişey deyin buna dayanamam...

Gözlerimdeki yaşları artık durduramıyordum.

Biri bişey desin lütfen... Lütfen yalvarırım...

Sakinleştiriciyi getirin!!Acil!!

Borada perişan bir haldeydi içinde fırtınalar kopuyodu ama elinden hiçbir şey gelmiyordu.İlk kez baba olma sevincini yaşamanın mutluluğunu yaşıyordu oysaki.Sevdiği kadını ve çocuğunu koruyamadığı için günlerdir kendini suçluyodu ve belkide hep suçlu hissedicekti...

Ada özür dilerim sizi koruyamadım...

Bora...Kelimeler boğazıma dizilmişti konuşamıyordum.O ölmüştü bebeğimiz ölmüştü...

Duyduğumda deliler gibi mutlu olduğum bebeğim ölmüştü...

Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu.Sakinleştiricinin etkisiyle kendimi uykunun kollarına bıraktım.Uyuyarak düzelirmiydi herşey rüya olabilir miydi.

Boradan;

Çocuğumuzu kaybettik.İlk kez bu kadar acı çekiyo olabilirdim.Baba olmak dünyadaki en güzel şey olabilir ama ben evladımı kaybetmiştik can parçamı kaybetmiştim...
Peki ya ada...Sevdiğim kadının gözümün önünde paramparça olması işte buna katlanamazdım...

Yalvarışları...

Ben yok oldum,onun sayesinde tekrar hayata döndüm.Mutlu bir aile olabilirdik belkide.Anne olmayı en çok o hakediyodu...

Onun için elimden ne geliyorsa yapardım yapıcaktımda can parçamı her ne olursa olsun ayakta tutucaktım.

Adadan;

Evdeki 6. Günümdü ama ben ne doğru dürüst yemek yiyebiliyodum nede uyuyabiliyodum.Her uyuduğumda rüyalarımda kabulsar görüyo terliyerek uyanıyodum yemeklerinde zorla bora yedirmeye çalışıyodu.Yüreğim o kadar çok acıyodu ki tarif edilemezdi.

Ayağa kalktım ve yavaş adımlarla kapıyı açtım.Bora aşağıda olmalıydı.Geniş uzun koridordan ilerlerken sağdaki odana girdim.Gözümden bir damla yaş düştü.

Burası çocuğumuzun odasıydı.Ben beşiği izlerken arkamdan bir sen duyuldu yakınlaştıkça burnuma o güzel kokusu doldu bedenim sanki uyuştu.Arkamda durduğunda kollarını bedenime sardı ve burnunu saçlarımda gezdirdi.Kokuyu ciğerlerine çekti öptü o kadar naifti ki...