Ufak tefek karışıklar "Ahenk"

5. Bölüm

İyi okumalarr ✨

Hâlâ Sema hanım ile beraber oturuyorduk. Beni erkenden çağırmıştı. Galiba bilerek:(

Arda ise odadan çıkmamıştı. Bok suratlı!
Benimle konuşmamış yüzyüze gelmemek için ise odada oturuyordu. Sanki ben burda olmaktan mutluydum ya!

Kapı açıldı. Sema hanım ayağa kalktı. Sinan bey ve abimlerim gelmişti.

Adar'a bakınca bana umursamazca bakıyordu. Allah'ım sen beni sağ salim eve gönder! Aminnn

"Ahenk Kızım hoş geldin."

Sinan Bey'in dediği şey gözlerimi ayırdım bana Kızım demişti değil mi?

"H-hoş buldum."

Allah kahretsin kekelemiştim uf rezil oldum ya!

Sinan bey tam ağzını açıp konuşacakken kapı tekrar açıldı. Bu sefer ise Mehmet ,Songül ve benimle karışan kız gelmişti.

Bunun 17 yaşında olduğuna emin miyiz? Bayağı kadınsı duruyor?

Alya'yı süzmüştüm. Üzerinde sadece sütyen, altında ise eğilse iç çamaşırını  görebileceğimiz etek vardı. Tabii ki de ben de kısa şort giyerim ama bununki bayağı kısaydı.

Düğüne gidiyorum makyajı ve dudağındaki kıpkırmızı ruj ile gerçekten iğrenç gözüküyordu.

"Bu muymuş benimle karışan kız o sen daha 10 yaşında mısın tatlım."

Göz devirip kendisine bakmayı sürdürdüm. 10 yaşındasın dedi değil mi? Hafif gülümseyerek ağzımı açtım.

"Beni bıraksana. Üzerine sütyen altınla iğrenç bir etek düğüne gidiyorum makyajı falan. Kendini moda ikonu mu sanıyorsun bebeğim? Aklıma benim 3-4 yaşlarında yaptığım makyaj geldi. Söyle bakayım asıl sen kaç?"

Tam konuşacakken Songül konuştu."Boşver canım bunun için kendini yormana gerek yok."

Alya övüldüğü için sırıtırken,benimde dudaklarımda acı bir gülümseme belirdi. Bana bir kere bile güzel söz söylememişti..

Sinan Bey gözü bana değince utanarak başımı yere eğdim." Lütfen salona geçin konuşalım."

Herkes birbir salona gidiyordu. Koltuklar dolunca salona göz gezdirdim. Tek boş ver Adar ve Araf'ın yanıydı.

Sıçtık!

Mecbur bir şekilde oraya yöneldim. Adar ve Araf'a  göz devirerek oturdum. Sinan Bey boğazını temizledi.

Doktorun söylediklerinin hepsini tekrarladı. Songül ile Mehmet'in gözlerinin içi gülüyordu. Doğduğum beri bana sıcak yaklaşmayan kişiler Alya'ya davranıyorlardı.

İşte ben de anne babası sevmeyen çocuklardandım.

"Biz kızımızı istiyoruz." Mehmet son sözlerini söyleyerek Alya'nın elini tuttu ve kaltılar.

"Biz zaten kızımız size vermeyecektik. Şimdi çıkın gidin lütfen evimden!" Sinan bey beni kendine çekmiş kolunun altına almıştı.

Olduğum yerde kasılmış hareket dahi edemiyordum.

Mehmetgil evden çıkınca Sema hanım ağzını açtı.

"Ahenkçiğim lütfen bize bir şans ver! Biliyorum hemen olacak birşey değil. Zamanla biz sana sen bize alışırsın.  Hepimizin için zor olacak ama ben Eminim geçecek hepsi." Sema hanımın duygusal konuşması ile hep beraber sessizdik.

Ellerim Sema hanım tarafından tutuldu. "Bak bizde güzel şeyler yaşamadık sende. Belki birbirimize gülerek hatırlayacağımız anılarımız olacak."

Ardından tekrar sessizlik herkes ağzımdan çıkan kelimeyi bekliyordu. Ben ise lal olmuştum.

Düşündüm...

Ya tek başıma zorluklarla mücadele edecektim.

Yada gerçek ailemle mutlu olmayı deneyecektim.

Benim için zor seçeneklerdi.

"Peki."

Ben demiştim demi?

Benim ağzımdan çıkmıştı bunlar?

Bana sarılan kollar ile gözlerimi ayırdım..Sema hanım bana sarılmıştı..

"Teşekkür ederim, teşekkür ederim," bir sürü teşekkür sunmuştu.

Ellerim titreye titreye bende sarıldım..

***
Zorla da olsa beni yemeğe oturmaya ikna etmişlerdi. Şuan benim ikimizi bekliyorduk. Birazcık heyecan vardı.

Kapı çalınca ellerimi şortumu sildim. Acaba benziyor muyduk?

"Selam Özdemir ailesi."

Başımı yerden kaldırdım. Gözlerim bana oyun mu oynuyordu?

Elimi yüzümü yaklaştıracakken rimelim olduğu geldi.

Makyaj önemli!

İkizim olan kişi

Uraz'ın arkadaşı Acar!

Benden özür dileyen çocuk!

Şansa bak amk!

Bölüm sonu...

Buraya bu bölümde hissettiğinizde duyguların emojisini koyar mısınız?👉

Bölüm nasıldı?

Alya?

Songül?

Mehmet?

Acar'ın girişi?

Ve diğerleri?

Seviliyorsunuz ❣️