Keeping My Secretary Child (On-Going)

Chapter 23

Vixiel Xiene Cabrelle

Nasa kalagitnaan ako ng meeting ng biglang tumunog ang aking cellphone, agad ko naman ito kinuha at isang mensahe yon mula sa kapatid kong di ko pa nakikita since pinalayas sya but I'm glad I got her number to Laura.

Nang buksan ko iyon biglang binalot ng kaba ang puso ko ng makita ko ang message nya kaya naman agad ako napatayo agad.

"We're gonna cancel this meeting" agad kong sabi at saka itinakbo ko ang parking lot mula sa conference room.

Tinawagan ko naman si Threv na agad sumagot.

"Please prepare my private plane will you? ASAP" Sabi ko sakanya na medyo kinakabahan pa.

"You sound nervous kuya what's wrong?" He asked curiously making me bit my lower lip.

"Si Vio.." nasabi ko na lang at mukhang batid kong nataranta din ang isa dahil narinig kong pinapahanda nya na agad ang eroplano ko.

"What's wrong? Did something happen?" He asked and he sound nervous

"I don't know but her message it sounds like something, I'm on my way by the way" I told him and start to drive my car to his airport.

Hindi ko alam pero malakas pintig ng puso ko sa kaba ng makita ko mensahe nya. Nang makarating ako sa airport ay agad naman akong sumakay sa eroplano ko at nakita ko doon si Threv at Farheil na nakaupo.

Umupo na din naman ako at inantay na lang na makalapag kami sa pilipinas. Nang makarating agad kami rito ay agad akong nagtungo kung nasaan ang apartment nya habang tinatawagan sya ni Threv.

"Shit, she's not answering" kinakabahang sabi ni Threv.

Nakarating naman agad kami sa apartment nya at malakas kong sinipa ang pinto nito dahil hindi ito mabuksan at ang nadatnan namin ay ang walang malay na katawan ng kapatid ko ang nakahiga sa sahig habang pansin ko ang basa ng kanyang pilikmata at ng pisngi.

Agad naman namin syang dinala sa hospital dahil sa pamumutla nito.

"She's fine just let her take some rest, can you tell me how did she end up in this kind of state?" The doctor asked us na ikinabuntong hininga ko.

"Well I don't really know Doc but when she was 5 and there's the time that she cried and cried in a row my mom would gave her an inhaler because of lacking some oxygen, and when the inhaler don't work after nyang umiyak bigla bigla syang magpapassed out na lang at ilang oras pa ay mamumutla na sya" pag paliwanag ko sa doktor na tumango tango lang.

"Well if that's the case I assume she have an asthma but I can't really tell because you told me she's just lacking of air when she cried and would passed out after crying" sagot ng doctor na ikinatango ko.

Kinakabahan ako sa pwedeng mangyari lalo na ngayon at naka confine si Mommy at mabuti ng nakakulang ang hayop naming tatay ngayon.

"I'll be back later to check her condition further, please excuse us" the doctor spoke once again.

Nang makaalis naman ang doctor ay pumasok na kami sa private room na inuukupa ni vio, napa-upo naman ako sa katabi nito at hinawakan ang malalambot nyang kamay.

"I'm sorry for arriving late little sis" bulong ko dito at hinaplos ang buhok nya.

Napatingin naman ako sa dalawa ng seryoso ang mukha ko pero napansin kong si threv na lang ang naroon.

"Nasaan si Farheil?" Takamg tanong ko at napansin ko naman nagulat itong isa.

"Ah may tinawagan lang kuya" nabatid ko ang kaba sa boses nya na ikinakunot ng noo ko.

"May kailangan ba akong malaman Threv?" Tanong ko dito ng seryoso ang aking boses na ikinalunok nya.

"Threv let me ask you a question" nakangiti ngunit may bahid na inis kong saad dito na ikinaputla nito.

"Ano yun kuya?" Nakangusong sabi nya.

"May kinalaman ba ang tinawagan ni Farheil kung bakit nagkaganito yung kapatid ko?" Sabi ko ng seryosong nakatingin dito.

"A-ah kuya h-hindi pa naman p-po kami sigurado kung may kinalaman nga yon, sa ngayon hintayin na lang natin magising si Vio and take care of her yes?" Kabadong sabi nito at nag-iwas ng tingin.

"Uh-huh?" Taas-kilay kong ani na nakapagpatayo sa kanya.

"Sige kuya labas muna ako bibili lang ako ng makakain natin ha? Bye~!" Nagmamadali nitong sabi at saka kulang na lang takbuhin niya ang pinto ng silid para makalabas lang.

Tinitigan ko lang naman ang pintuang nilabasan nya at napabuntong hininga.Kung may kinalaman nga ang taong yon, pag nagkita kami hinding hindi ko sya bubuhayin.

A/N: Sorry kung pinutol ko yung sa pov ni zero, tinamad na kasi ako dugtungan eh pero siguro kapag natapos na tong story saka ko dudugtong yung pov ni zero na nakasummarize tsaka pasensya na kung matagal akong hindi nakapag update. Nakalimutan ko kasi flow ng story na to eh sorryyy babies but babawi na talaga ako mwah. Thank you for still reading my story♥️♥️♥️