Çimlerin kralı, Fenerbahçe'nin göz bebeği Kuzey Karahanlı. Hayatını kariyerine adamış, tek amacı daha da başarılı olmak olan bir adam.
Buz patenine tutkulu, babasının biriciği Beren Tüzün. Rusya'da geçirdiği uzun zamandan sonra Türkiye'ye döndüğünd...
Hikayeme oy vererek destek olmayı unutmayın 🖤 Keyifli okumalar 🤍
Bol bol yorum yapmayı da unutmayınız <3
Lig ile ilgili detayları lütfen gerçekle kıyaslamayın. Birebir aynı şekilde kurguya yansıtmadım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
~ 16 ~
"Baba?"
Şaşkın bir şekilde döküldü kelime dudağımdan. Ne yapacağımı bilemez bir şekilde kaldım olduğum yerde. Ne bir adım ileri, ne bir adım geri gidebildim.
Ama babam yaptı, bir adım attı.
"Biraz konuşalım mı kızım?" Diye sordu.
İçimde kırılan tüm umutlarım sanki birer kelebeğe dönüştü o an. Basit bir soruydu ama benim için önemliydi. Ne kadar kırılırsam kırılayım babamdı karşımdaki kişi. Buraya gelip konuşmak istemesi bile yeterliydi benim için. İçimdeki küçük Beren ona çoktan evet diyerek kollarına atlamıştı bile ama ben yapamadım. Evimden ağlayarak çıktığım anılar gözümde canlandı.
Sessiz kaldım ve başımı salladım ona. Veranda da duran banka oturduğunda bende gidip yanına oturdum. Gecenin karanlığında ikimizde oturmuş boş bahçeye bakıyorduk.
"Ağabeyin bizimle konuştu." Dedi babam sessizliği bozarak. O an anımsadım ağabeyimin bu akşam onlara anlatacağını. Kuzey'leyken dünyadan soyutlandığım için aklımdan çıkmıştı bile.
"Söylemişti konuşacağını, biliyorum." Yanıtladım onu fazla uzatmadan. Babam bana döndü aniden. "Sen ne söyleyeceğini biliyor muydun?" Diye sordu.
Kafamı salladım "Öğrendiği gün anlatmıştı bana." Burukça güldüm o günü hatırladığımda. Kuzey ile ilk buluşmamızdan dönmüştüm. Babamın yanında bile hala onu düşünüyor oluşuma güldüm.
Babam anladığını belli edercesine kafasını sallarken tekrar döndü önüne. Bu sefer ben konuştum onu beklemeden. "Dede oluyorsun, mutlu musun?"
Sorumla güldüğünde ben de güldüm. "Büyüyorsunuz, kabullenmek istemesemde artık inkar edemem. Ağabeyin baba oluyor, evlenip yuvasını kuracak. Sen de kendi hayatını kuruyorsun." Babam kendi kendine yine güldü. "Anneni görmen lazım, torunu olacak diye nasıl sevdindi."
Annemin sevineceğini tahmin ediyordum. Çok istiyordu ağabeyim bir yuva kursun. Ama ağabeyim anneme inat işlerine o kadar yoğunlaşmıştı ki annem de sonunda pes etmişti. "Tahmin etmiştim sevineceğini." Dedim ona cevaben ve devam ettim. "Sen peki, sen sevindin mi?"
"Ağabeyin için sevindim. O umursamasa da artık yaşı geçiyordu ve yalnız bir hayatı olsun istemem. Şimdi kendi ailesi olacak. Ayrıca dede olma fikrini de sevdim." Onu onaylarcasına salladım başımı. "Tabii aniden karşımıza geçip baba oluyorum demesini de beklemiyordum, en azından evlenmeye karar verdiğini söyler diye düşünüyordum." Diye devam etti.
