Derin denizlerin en derinlerinde ışıklı bir yol gördü genç kadın. Zihninin kendisine oyun oynadığının farkındaydı ama tek istediği su yüzünde ciğerlerini tekrar oksijenle doldurmaktı. Süzülürcesine ilerlediği mavi sularda yolunu kaybetmişti, belki d...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
5
"Yine mi?!"
Toplantı odasının kapısında duran Timur'un arkasında öylece beklerken neler olduğunu hala anlayabilmiş değildi. Asuman merakla birkaç adım daha attı ve adama yaklaştığı her saniye biraz daha endişelendi.
"Âlâ, bunu bir daha yapmayacağın konusunda anlaşmıştık seninle kızım."
En nihayetinde genç adamın yanına kadar ilerlediğinde Asuman büyük holün ortasındaki yuvarlak cam masanın paramparça etrafa dağıldığını fark etti. Yerde altın işlemeli bir kaplan figürü yuvarlanmış duvarın dibinde dururken kadının bakışları yükseldi ve merdivenlerin orta noktasındaki küçük kızla birleşti. İşin garip tarafı küçük kız babası ona kızıyor olmasına rağmen gayet mutlu görünüyordu.
"Babacım sana daha önce de söyledim. Kaplan Viko özgür kalmak istiyor."
"Kaplan Viko her seferinde bana bir masaya patlıyor hanımefendi, bu nasıl özgürlük?"
"Viko bu sefer uçabileceğini söyledi."
"Kızım, kaplanlar uçar mı?"
"Denemeden bilemeyiz."
Asuman gülmemek için kendini zor tutuyordu. Küçük kızın asi tavrı ve Timur'un korumaya çalıştığı sabrını izlemek öyle keyifliydi ki... Ortamın gerginliğinden anladığı kadarıyla bu ilk defa yaşanmamıştı. Âlâ evde bulduğu hayvan figürlerini merdivenin tepesinden her özgür bırakmaya karar verdiğinde bir cam masa feda oluyordu belli ki...
"Ya Allah aşkına. Mustafa! Şu masayı cam almayın artık. Bu kaçıncı." Mustafa keskin bir baş onayıyla oradan ayrılırken hizmetliler dikkatlice cam parçaları toplamaya başladı. "Müge! Sen de Âlâ'yı odasına götür uyku zamanı."
"Benim uykum yok!" Ayaklarını yere vura vura konuşurken o kadar tatlıydı ki.
"O zaman hanımefendi, hayvanları öğrendiğimiz kitabı bir kere daha okuyorsunuz. Yanına geldiğimde neler öğrendiğini soracağım sana. Uçan hayvanlara çalış bakalım."
"Baba!"
"Hadi... Asuman ablanla toplantımıza devam etmemiz gerekiyor. İşim bitince yanına geliyorum. Konu kapandı."
Asuman dudaklarındaki gülümsemeyi gizlemeye çalışmadı bile. Timur'un bir sürü farklı yüzü içerisinde en sevdiği baba olduğu versiyonuydu. Burası kapalı alanlar ardında gizli bir malikane olabilirdi ama Timur ve Âlâ bir araya geldiğinde sıradan bir evde yaşanabilecek baba kız atışmaları burada da vardı. Bunu görmek ve yakından izlemek Asuman'a umut verdi.
İnsanlar burada bir noktada hapis gibiydi. Herkesin ruhu grileşmiş gibi tekdüze, monoton bir yaşantı içerisinde savrulup gidiyorlardı. Fakat bu izlediği an hiç de öyle bir an değildi. Gülmemek için kendini tutan hizmetliler, patronlarının kızgınlığının sevimli kızına işlememesindeki tatlılık, herkesin içinde tekrar gülmeye hazır olan yeri okşuyor gibiydi.
