KARANLIĞIN AY IŞIĞI (TAMAMLANDI)

7.Bölüm

"En zor savaş kafandaki bildiklerinle,
kalbinde hissettiklerim arasındadır."

Kerem kahvesini alıp odasına girecekken
"Hocam biraz konuşabilir miyiz?"

"Tamam geç içeri"deyip kız içeri girince kapıyı kapattı.

Kamelyasını karşısında görünce şaşırsa da belli etmedi.

Kamelya boş olan koltuklardan birine oturdu.

Kerem sandalyesini onun oturduğu koltuğun yanına getirip, masasının üstünde fincanını indirdi.

Kamelya birden dev adamı takip edip konuşmak istediğini söylemişti.

Ama şimdi ne söyleyeceğini bilemiyordu.

Kıskançlıktan bugün ne yaptığını bilmiyordu,bütün suç dev adamındı.

Bu kadar yakışıklıyken bir de takım elbise giymişti.Başını eğip elleriyle oynamaya başladı.

Kerem ise bu hâline anlam verememişti.

Yanına gelmesi iyi olmuştu meleği başı eğik elleriyle oynuyordu.

Bu haliyle adama çok masum görünüyordu.

Arkasına yaslanıp kahvesinden bir yudum içip "Küçük hanım konuşmayacak mısın?"diye sordu.

Kamelya başını kaldırıp adamın gözlerine baktı gözlerine bakıp"Şey hocam ben şimdi size bir soru soracaktım ama unuttum. Ders zili de çaldı hocam iyi dersler."

Hızlıca konuşup kalkınca kızı kolundan tutup kendisine doğru çekti ,cebinden telefonunu çıkarıp

"Ekrem Kamelya bu son iki derse girmeyecek haberin olsun gerisini sen hallet .Kamelya 'nın çantasını odama getir."deyip telefonu kapattı.

Telefonu cebine koydu.

"Konuşmadan hiç bir yere gidemezsin .
Küçük hanım ben çıkışta konuşuruz diye bekliyordum ,gelmen iyi oldu."deyip kızın ipek gibi saçlarını yüzünden çekti .

"Saçların çok güzel ipek gibi küçük hanım."

Kamelya şaşkınlıktan ne yapacağını bilemiyordu.

Herkesin hayran olduğu adamın yanındaydı kolları arasında gözlerini adamın gözlerinden çekemiyordu.

Kamelya kendine gelmeye çalıştı.

Kerem kızın şaşkınlıklığını fırsat bilip Kamelyasını güzelliğine rahat rahat bakıyordu.

İlk defa bu kadar yanındaydı kadınını 2 yıl beklediğine değmişti.

"Lütfen beni bırakır mısınız?"Kerem kamelyayı hiç istemese de kollarını belinden çekti.

Kapı çalındı Kerem çantayı Ekrem'in elinden alıp "Kimse bu kata çıkmasın."

Ekrem "Tamam abi"deyip gitti.

Kerem kapıyı kapatıp çantayı Kamelya'nın yanına bıraktı.

Yerine oturup kahvesini hemen içti.

"Küçük hanım defteri çıkar soruları beraber çözelim "

"Ben daha sorulara bakıp çözmeye başlamadım ki .Hocam çözemediğim zaman getirsem olur mu?"

"Olmaz küçük hanım .Sana anlatmak için izin aldım  2derse girmezsin de o yüzden gitmeyi aklından çıkar."

"Ama hocam"

"İtiraz istemiyorum defteri çıkar."

Kamelya isteksizce çantasından defteri çıkarıp önündeki masaya koydu.

Kerem de sandalyesinde kalkıp Kamelya 'nın yanına oturdu.

Kamelya yanından gelen kahve ve sigara kokusuyla büyülendi.

Sigaradan nefret eden Kamelya ilk defa rahatsız olmamıştı.

Kerem bütün soruları anlatıp beraber çözdüler.

Kerem Kamelya yanında biraz daha fazla dursun diye tekrar anlattı, konuları sorulacak olan sorulardan örnekler yazdı.

"Teşekkür ederim hocam çok iyi anladım'

"Bundan sonra anlamadığın soruları bana getiriyorsun "deyip yerinden kalktı.

Masasının üstünde Kamelya'ya aldığı test kitabını alıp tekrar Kamelya 'nın yanına oturdu.

"Bu test kitabı senin Küçük hanım sakın almam falan deme ."sonra  aklına bir şey gelmiş gibi ekledi.

"İstemezsen Serap 'a veririm."

Kamelya ona dik dik baktı kitabı elinden alıp"Neden almayayım hocam teşekkür ederim zaten benim testim az kalmıştı."

Kamelya test kitabını alıp çantasına koydu.

Kerem bu kadar çabuk alacağına inamamıştı.

Meleği inatçıydı itiraz etmeden almıştı kitabı yoksa beni o kızdan mı kıskanıyor diye düşündü.

Bu düşünce yüzünde ufak bir tebessüm oluşturdu.

Kamelyası ona karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştı bile düşüncesi kalp atışlarını hızlandırdı.

"Hocam sizinle kursta karşılaşacağımı hiç sanmıyordum.
Demek siz burada öğretmensiniz diye buradaki kütüphaneden kitap alıyorsunuz."

"Evet küçük hanım en yakın kütüphane olduğunu için karşılaştık .Tekrar karşılaşacağımızı biliyordum."

"Yani hocam siz beni önceden tanıyor muydunuz?Doğru ya ben bugün sınıfa girdiğimde şaşırmadınız."

"Arkadaşların bahsetmişti ismini de söyleyince buraya yakın kütüphane de seninle tanıştığımızı düşünürsek şaşırmadım."

Kamelya "Anladım ."deyip sustu.

"Küçük hanım yalnızken bana siz değil sen diyeceksin biz zaten önceden tanışıyoruz."

"Olmaz siz benim hocamsınız diyemem."

Bu adam kalbine indirecekti kızın bu halleri ona çok ilgi çekici geliyor,bir yandan da her şey çok hızlı mı ilerliyor diye düşünüyordu.

"Küçük hanım kurs saati bitti neredeyse siz demeni istemiyorum."

Kamelya adamın sözlerini düşünürken, bugün sınıfta kızların neredeyse yiyecek gibi baktıkları ve kadın öğretmenlerin sözlerini hatırlayınca kabul etmeye karar verdi.

Onlar adamın yanında olmak için her şeyi yaparlardı, ama şimdi onlar yoktu yalnızca Kamelya vardı adamın yanında .

Kitaplarda bu olaylar yaşanırdı Kamelya hiç kendisinin başrolde hissetmemişti.

Kendisi hiç bir yere ait değildi ,arkadaşları dışında kimse onu sevmiyordu,tabi bir de gece vardı ama onu arkadaşı olarak görüyordu.

Eğer dev adama aşık olursa geceye uygun bir şekilde anlatacaktı.

Dev adamı kütüphaneden sonra bir daha hiç göreceğini zannetmiyordu.

Tesadüfen yine karşılaşmışlardı, hem de öğretmeni olarak bu olay Kamelya'yı çok şasırtsa da görünce memnun olmuştu.

Liseden eğer hocası olsaydı asla kabul etmezdi öyle ilişkileri sevmiyordu hem kursta bir kaç ay sürüyordu .

"Peki dev adam."deyince Kerem gülümsedi.

"Tamam küçük hanım"ikisi de birbirlerine gülümsediler.

O sırada Kerem'in telefonu çaldı telefonu cebinden çıkarıp arayan kişiyi dinledi ve konuşmadan telefonu kapattı.

Gülümseyen yüzü solmuştu arayan kişi ne demişti????