8.Bölüm

219 92 31
                                    

Kerem telefondan sonra solan yüzünü düzeltti.

Ne olursa olsun meleğine hiç bir şey belli etmemeliydi,kıza bu kadar yaklaşmışken kızın kendisinden uzaklaşmasına dayanamazdı.

"Benim işim çıktı çıkmam gerekiyor.Seni de evine bırakayım."

"Hayır ben giderim teşekkür ederim."

Kerem ellerini cebine koyup kızın üzerine eğilip yüzünü meleğini yüzüne yaklaştırdı.

"Bırakmak istiyorum ,kabul etmezsen kucağımı alır arabaya bindiririm."

Kamelya bu kadar yakınındayken ne yapacağını bilmiyordu.

"Olmaz"deyip iyice kendini kanepenin arkasına yaslandı bu adam kalbe zarardı.

Kerem kızın hâlâ kalkmadığını kanepeye iyice yaslandığını görünce"Günah benden gitti."

Kamelya'yı kolundan çekip ayağı kaldırıp çantayı kızı eline verdi.

Kamelya şaşkınlıkla ona bakarken Kerem birden onu kucağına aldı .

Kamelya hemen kendine gelip kucağından inmeye çalıştı.

Kerem ise onu daha sıkıca tuttu."Küçük hanım ben sana söylemiştim ,yapacağımı beni dinlemedin şimdi uslu dur."

"İnmek istiyorum ya bıraksana beni Mağara Adamı !"

Kamelya elleri ile adamın omzuna vuruyordu.

Kerem ise bu durumdan son derecede memnundu ,kızın hırçın tavırlarını sevmeye başlamıştı.

Yüzünü kıza doğru eğip onun güzel gözlerine bakıp "Böyle yapmaya devam edersen seni kucağımdan yere atarım, o zaman mağara adamı olup olmadığımı anlarsın."

'Gerçekten yapar mıydı?'diye düşündü.

Adam az önce söylediğini yapmış , kucağına almıştı.

Kolları ile vurmayı bırakıp adama baktı.

"Yapamazsın."

"Uslu durmamaya devam et.Yapıyor muyum ?Yapmıyor muyum ?Görürsün."

Kerem kapıya doğru yürüyüp sanki kız kucağında değilmiş gibi rahatça kapıyı açtı.

Kapıdan çıktıktan sonra anahtarı kapının yanına yeni gelen korumaya verdi.

"Kapıyı kilitle sonra anahtarı bana getirirsin."

Kamelya ise korumayı görünce utanıp kafasını Kerem'in boynuna koydu.

Derin bir nefes aldı kahve kokusu geliyordu hâlâ dev adamdan .

Kerem ise kucağında yüzünü boynuna saklayan kıza baktı, saçları yüzünden yüzü artık görünmüyordu.

Kerem daha çok kollarında tutmak istese de kızı zamanı değildi ,işi çıkmıştı yine bu duruma sinirlenip kaşlarını çattı.

Ne zaman kızla yalnız konuşmaya kalksa hep bir sorun çıkıp kızın yanından ayrılmak zorunda kalıyordu.

Kucağındaki kızla merdivenlerden aşağı indi.

Koridorda kimse yoktu hemen aşağıya inip arabasının olduğu yere doğru yürüdü .

Anahtarı cebinden çıkarıp arabanın kilidini açtı ve kızı ön koltuğunun kapısını açıp kızı bindirip kapısını kapattı.

Kerem sürücü koltuğuna oturdu Kamelya'ya bakınca emniyet kemerini takmış , kollarını önünde bağlamıştı.

KARANLIĞIN AY IŞIĞI (TAMAMLANDI)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang