မနက်မိုးလင်းေတာ့ပြတင်းေပါက်ကဝင်လာတဲ့အလင်းေရာင်ကြောင့်ဟာအိုအရင်နိုးလာသည်။ဟာအို့ဘေးကဟန်ဘင်းမှာတော့အခုထိအိပ်မောကျနေဆဲ။ညကငိုထားလို့ဖောင်းနေတဲ့မျက်လုံးမို့မို့လေးတွေရယ် မျက်တောင်အရှည်
ေကာ့ကော့ေလးေတွရယ်နှုတ်ခမ်းပါး
ချွန်ချွန်လေးတွေနဲ့ဟန်ဘင်းကတကယ့်ကို
ဟမ်းစတားပေါက်စလေးနဲ့တူသည်။
ဟာအိုတွေးနေတုန်းနိုးလာတဲ့ဟန်ဘင်းကြောင့်
"ဟန်ဘင်း နိုးပြီလား"
"ဟုတ် ကောကော"
အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ဗလုံးဗေထွးပြန်ဖြေတဲ့အသံကချစ်စဖွယ်အတိ။
"ကော ပိုပိုပေး"
"ဟင်"
"ဘာလဲ ကောကမပေးချင်ဘူးလား"
လို့ပြောပြီးမဲ့ကျသွားတဲ့မျက်နှာလေးကြောင့်
ဟာအို့မှာစိတ်မကောင်းဖြစ်ရပြန်သည်။
"ဟန်ဘင်းလိုချင်ရင် ကောကေပးမှာေပါ့"
လို့ပြောပြီးဟန်ဘင်းရဲ့ပါးဖောင်းေဖာင်းလေးအားနမ်းလိုက်သည်။
ထိုအခါမှကျေနပ်သွားဟန်ရှိတဲ့မင်းသားကသူ့ကိုထူပါဆိုပြီးလက်ကိုကမ်းလာတာကြောင့်ထူပေးလိုက်ရသည်။
"ကော ကကျောင်းသွားဖို့ပြင်ရမှာမို့ဟန်ဘင်းနိုးအောင်စောင့်ေနတာ"
"ဟင် ကောကေကျာင်းသွားရမှာလား ဒီနေ့ကျွန်ေတာ်နဲ့မေဆာ့ဘူးလား"
"ဒီနေ့ကျောင်းဖွင့်တယ်လေဟန်ဘင်းရဲ့ ပိတ်ရက်ကျမှကောဟန်ဘင်းနဲ့အတူတူဆော့ေပးမယ်နော် ဒါမှမဟုတ်ညေန ကောပြန်ရာက်ရင်လည်းေဆာ့လို့ရတာဘဲကို"
ဟာအိုပြန်ဖြေတော့ထပ်ပြီးမဲ့ကျသွားပြန်တဲ့
ဟန်ဘင်း
"ကျွန်ေတာ် ကောနဲ့အတူတူကျာင်းကိုလိုက်ခဲ့မယ်ေလ မေမေတို့ကိုသွားေပြာလိုက်မယ်အခု"
"ဟင် ဟန်ဘင်းက ကောတို့ကျောင်းမှာတက်မို့လား။ေနာက်ရက်ကျမှအန်တီတို့နဲ့ကျောင်းလာအပ်လေဟန်ဘင်းရဲ့"
"နောက်ရက်ကျမှဆိုရင်ဒီေန့တစ်ေနကုန် ကောနဲ့မေတွ့ရဘဲေနမှာေပါ့"
