ဒီနေ့ဆိုရင်ဂျီအွန်းဟျောင်းသူ့ကိုဖွင့်ပြောထားတာတစ်လတောင်ရှိနေပြီ။
ဟျောင်းကလည်း "စောင့်နေေပးမယ်" ဆိုတဲ့စကားနဲ့အညီသူ့ဆီကအဖြေကိုတောင်းဆိုမလာသေးဘူး။
ဟာအိုလည်းတစ်လလုံးကိုယ့်ကိုကိုယ်သေချာပြန်ဆန်းစစ်ထားတယ်။
အင်း အခုဆိုရင်ဟာအို့ဆီမှာအဖြေတစ်ခုရှိနေပြီလေ။
သေချာမသိသေးတဲ့အချိန်တုန်းကသာ စိတ်ရှုပ်ရတာ သိသွားေတာ့ဟာအို့စိတ်လေးကြည်လင်ေနပြီးငှက်မွေးေလးလိုပေါ့ပါးနေသည်။
ဒီနေ့ညနေေတွ့ရေအာင်လို့ေဟျာင်းကိုဖုန်းဆက်ချိန်းရဦးမယ်။
အတွေးထက်အလုပ်ကပိုမြန်လို့ ဖုန်းတစ်ခါထဲဆက်လိုက်သည်။
ဟာအိုဖုန်းခေါ်လိုက်တော့တစ်ဖက်ကချက်ချင်းပြန်ဖြေလာသည်။
"ဟယ်လို ဟာအို ဘာလိုလို့လဲ။ကိုယ်ဘာကူညီပေးရမလဲ။"
"ဘာမှမလိုပါဘူးေဟျာင်းရဲ့။
ညနေကျရင်တွေ့ကြရအောင်လို့လှမ်းပြောတာ။ကျွန်ေတာ်အေဖြတစ်ခုရပြီထင်တယ်။
အဲ့တာဟျောင်း အားတယ်မလား။"
"အားတာေပါ့ဟာအို့ရဲ့။
ဟာအို့အတွက်ဘဲကိုမအားလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ။"
"အဲ့ဆိုညနေကျေတွ့မယ်ေနာ် ဟျောင်း။"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ"
ဟာအိုလည်းဖုန်းချပြီးေကျာင်းသွားဖို့ပြင်နေလိုက်သည်။
ဟာအိုမသိလိုက်တာက အခန်းတံခါးဝကေနလှည့်ပြန်သွားတဲ့တစ်ယောက်သောသူရှိနေတယ်ဆိုတာပင်။
ဒီနေ့ ဟန်ဘင်းကောကိုေကျာင်းသွားရအောင်လာခေါ်ေတာ့ ကောကအခန်းထဲမှာဖုန်းေပြာေနသည်။
ဟန်ဘင်းဝင်သွားမလို့လုပ်တော့ကြားလိုက်ရတဲ့စကားတစ်ခွန်းကြောင့်တံခါးပေါ်ကဟန်ဘင်းလက်မှာအလိုလိုရပ်တန့်သွားရသည်။
"ကျွန်ေတာ်အဖြေတစ်ခုရပြီထင်တယ်" အဲ့စကားကဟန်ဘင်းကိုယ်ထဲကသွေးကြောတွေကိုေတာင်ပြောင်းပြန်စီးဆင်းသွားစေနိုင်လောက်တဲ့အထိ အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိသည်။
အခုဖုန်းပြောနေတာလည်း ဟျောင်းလို့ခေါ်ပုံ
ေထာက်ရင်ဂျီအွန်းဟျောင်းဆိုသူပင်ဖြစ်လိမ့်မည်။
အခုရက်ပိုင်းအဲ့ဟျောင်းကိုကောရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာအမြဲလိုလိုတွေ့နေရသည်။
ဂျီအွန်းဟျောင်းကကောကိုဖွင့်ပြောထားတာလား? ကောကသူ့ကိုဘာလို့မေပြာပြရတာလဲ။
