"ကော ကျောင်းလိုက်ခဲ့မယ်ေနာ်လို့"
"နောက်ေန့မှလိုက်ပါဆို ပြောစကားနားမထောင်ဘူးဟန်ဘင်းက"
"ကျွန်ေတာ်ဘာမှမဖြစ်ေတာ့ဘူးလေ အဖျားလည်းပျောက်ေနပြီကို အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲမေနချင်လို့ပါ ကောရဲ့"
"မိုးကအုံ့ေနတာဟန်ဘင်းရဲ့ လေပြင်းတွေကလည်းတိုက်နေလို့ပြောနေရတာ။
လေစိမ်းမိပြီးပြန်ဖျားသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။မရဘူး ဒီနေ့တစ်ရက်ေတာ့အိမ်မှာဘဲနေခဲ့။
တစ်ယောက်ထဲမနေချင်ရင် မားနဲ့လာေနေပါ့။"
ဟန်ဘင်းတစ်ေယာက်မနက်ကတည်းကကျောင်းလိုက်မယ်ဆိုပြီးတဂျီဂျီလုပ်ေနတာ။
အဖျားကမနေ့ကမှကျတာကို။
ဒီနေ့တစ်ရက်အိမ်မှာဘဲနေခဲ့လို့ပြောတော့နှုတ်ခမ်းကဆူပြီ။
သူ့ကိုစိတ်ပူလို့ပြောနေတာကိုမဟုတ်ရဘူး။
"အဲ့နှုတ်ခမ်းကဘာဖြစ်တာတုန်း။ပြန်ဖျားမလားလို့ပြောနေတာကို မနက်ဖြန်ကျတော့လိုက်ခဲ့။ဒီနေ့တော့အိမ်မှာဘဲနေ။ခေါင်းမမာနဲ့နော် ကောမဆူချင်ဘူး။"
"......."
ကလေးတွေတစ်ခါဖျားရင်အဆိုးတစ်ခုတတ်တယ်ဆိုတာတကယ်မှန်တယ်။
အခုဘဲကြည့် ပြောနေတာကိုပြန်မဖြေဘဲ
ေကာက်ေနပြီ။တကယ်ကလေးဆိုး။
"ကောကဟန်ဘင်းကိုစိတ်ပူလို့ေပြာေနတာေလ။ဟန်ဘင်းကအဲ့လိုစကားပြန်မပြောတော့ကောလည်းဘယ်စိတ်ကောင်းမလဲ"
ဟာအိုလည်းစိတ်မေကာင်းတဲ့လေသံနဲ့ပြောလိုက်တော့ဆောင်းဟန်ဘင်းတို့နေနိုင်ရိုးလား။
ဒီကလေးကသူ့လက်ထဲမှာကြီးလာတာပါဒီကလေးအကြောင်းသူအသိဆုံး။
"ကျွန်ေတာ်က တစ်ယောက်ထဲမနေချင်လို့ပါ။အဲ့ဆိုကောအခန်းထဲလာနေမယ်လေ ရလား။"
"ရတာေပါ့။"
"ကောလည်းအတန်းပြီးရင်မြန်မြန်လာရမယ်"
"ဟန်ဘင်းမပြောလည်းကောကမြန်မြန်ပြန်လာမှာ။ကောညီလေးကိုတစ်ယောက်ထဲအကြာကြီးစောင့်ခိုင်းလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ"
ကောဆီက "ညီလေး"ဆိုတဲ့စကားကိုကြားတော့
ဟန်ဘင်းရင်ထဲတင်းကြပ်လာတယ်။
ဟုတ်ပါရဲ့ ကောကသူ့အေပါ်ညီေလးတစ်ေယာက်လိုဂရုစိုက်ေပးတာကိုသူ့ဘက်ကမေ့နေမိတာ။
ကောအပေါ်ထားတဲ့သူ့ရဲ့မရိုးသားတဲ့စိတ်တွေကိုသာကောသိသွားရင်သူ့ကိုမုန်းသွားမလားမသိ။
