İmtihan gxg

4. Bölüm

"Getirdim anahtarı babacığım." Dedi karşımda ki huri. Evet huri diyorum böyle bir güzelliğin insan olma şansı yok çünkü. Ben güzelliği kendi kafamın içinde överken o gözünü bana çevirmiş gözlerimin içine bakıyordu; kalbim duracak gibi hissediyorum.
"Kızım bu Ece hocam Allah izin verirse bizim yeni kiracımız olacak." dedi Kadir bey. Direk elimi huri hanıma doğru uzattım o da hemen elimi sıktı. "Ela bende hocam memnun oldum." keşke hocam yerine hayatım,aşkım filan desen be kadın... bir dakika bunu düşünen ben olamazdım değil mi? cinsellik tamamda aşk meşk benlik değil hemde hiç değil. Ece kendine gel bir an önce kızım.
"Bende memnun oldum Ela hanım." dedim gülümseyerek; eve bakmayı isteyecektim ki Elifsiz bakmanın pek uygun olmayacağına karar verdim sonuçta birlikte yaşayacaktık onun da fikrine ihtiyacım vardı.
"Efendim çok özür dilerim kızınızı da buraya kadar yordum lütfen kusura bakmayın ama ben daha sonra bakmaya gelsem eve olur mu?"
"Estağfurullah ne kusuru öğretmen hanım, tabi istediğiniz vakit gelin sorun olmaz da hayırdır bu acele bir şey mi oldu?" dedi Kadir bey sakin bir o kadar soğuk bir ses tonuyla.
"Yok efendim saolun sonra açıklarım." dedim ve son bir kez Ela'ya baktım ardından arabama binip otele gittim.
Odama girdiğim zaman gördüğüm manzara karşısında şok oldum. Elif kulağında kulaklık yatağın üzerinde zıplıyordu. Kapıyı yavaşça kapatarak onu izlemeye başladım. Nerede o bunalım da ki kız? şuan küçük bir kız çocuğu  yatağımı darmadağın ediyor, Kızmalımıydım? hayır bu bana yakışmazdı. Ben bunları düşünürken Elif nihayet beni fark etmiş aval aval bana bakıyordu, açıkçası çok tatlı görünüyordu. Kulaklığını çıkartıp yataktan indi hemen. "Bir açıklama bekliyorum küçük hanım." dedim kollarımı göğsümün önüne bağlayarak. Elif utançtan kafasını yere dikmiş ne yüzüme baka biliyor ne de konuşa biliyordu. "Yüzüme bak, gözlerimin içine bak Elif." sert bir ses tonuyla söylemiştim dediklerimin tekrarlatılmasından hoşlanmıyorum ve Elif'in bunu bir hafta da anladığını düşünüyorum. Gözlerime baktı utanarak yavru köpeklere benziyordu aynı. "Kaç yaşındasın Elif sen?" sert tavrımı hala bırakmamıştım. "On yediyim hocam..." sesi buruk çıkmıştı. Yapma be kuzum biraz sert sesle konuştum diye ağlayamazsın. Rol yapıyordum zaten bu kadar etkileneceğini düşünmemiştim.
Gözlerinin içine baktım ve kahkaha attım. Elifse bana tuhaf tuhaf bakmaya başlamıştı, hemen kendime çeki düzen verdim. "Özür dilerim küçüğüm, seni üzmek istememiştim; şaka yapıyordum sadece." dedim,gülümseyerek. "Ne özürü hocam, asıl ben özür dilerim hadsizce davrandım." sesi hala buruktu; ben bu kızı anlayamıyorum ya, bir depresyonda bir küçük çocuk modunda, acaba sorun bende mi?
"Bak küçüğüm..." biraz sustum kelimelerimi özenle seçmeliydim.
"Elif eğer iyi hissedeceksin istediğin yerde zıplayabilirsin bitanem bunda hiç bi sorun yok, ama burada zıplayamayazsın." bana anlamamış gözlerle bakmaya başladı. "Ödevini yaptın mı minik hanım?" diye sordum, o da bana "evet" anlamında başını salladı. "Harika hazırlan o zaman gidiyoruz."  "Nereye hocam?" dedi heyecanla. "Ev bakmaya küçüğüm."
                          ***
Kadir beyin binasının önüne geldiğimizde arabayı durdurdum. cebimden telefonu çıkarıp Kadir beyi aradım. Bir iki kez çaldıktan sonra açtı.
"Alo Kadir bey müsaitmisiniz?"
"Tabii ki öğretmen hanım, buyrun."
"Ben geldim de eve bakmak istiyorum."
"Tamam öğretmen hanım hemen geliyorum." dedi ve kapattı. Elif'e döndüm. "Hadi inelim." dedim, o da kafasını salladı ve arabadan indi, hemen ardından ben indim.
Beş dakika sonra Kadir bey dışarı geldi, gözleri Elif'in üzereyindeydi. "Minik hanım kardeşiniz sanırım." dedi meraklı bir şekilde. Hafif gülümsedim. "Hayır kızım." Elif'in şaşkın bakışlarını üzerimde hissediyordum.

UZUN ZAMAN SONRA YAZDIM YENİ BÖLÜMÜ SEBEBİ ŞUDUR: BU ARALAR ÇOK MÜSAIT DEĞİLİM BUGÜN FIRSAT BULDUM YAZDIM HEMEN. KÖTÜ OLDUYSA KUSURA BAKMAYIN LÜTFEN. BU BÖLÜMDE BİRAZ KISA OLDU YAPACAK BİR ŞEY YOK.