Mr Perfect (boyxboy)

3°; Το θέατρο του παραλόγου

Jean's POV

«Και αυτό είναι το κουδούνι...έλα, στη θέση μας τώρα» είπα στον Alex και πήγαμε να καθίσουμε στο θρανίο μας

Ο Ralph ηταν με τα μάτια καρφωμένα στο κινητό, φαίνεται άκουσε το κουδούνι αλλά το αγνόησε

«20» ψέλλισε ο Alex κοιτώντας αόριστα

«Τι ;» έσκυψα να τον κοιτάξω

«15» έσυρε το βλέμμα του προς την πόρτα, κοίταξα και γω βέβαια για να δω τι εννοούσε

«Τι λες-» με σταμάτησε

«10» και γέλασε με την αφέλεια μου

«Προς τι η αντίστροφη μέτρηση ;» ρώτησα

«5» είπε πιο έντονα αυτή τη φορά και πράγματι από την πορτα ακούγονταν αχνές φωνές

Σαν κάποιος να τρέχει από τους διαδρόμους...

Σαν τo κοπάδι από τα βόδια που ποδοπάτησε τον Μουφάσα ακούγονταν, ολο και πιο έντονα

Η σκέψη αυτή με τρόμαξε αλλά κατάλαβα πολύ καλά γιατί προσπαθούσε να με προετοιμάσει ο Alex

«3...2...1»

Και όντως ! Σαν σίφουνες, μπουκαραν όλοι μες στην τάξη και τα κορίτσια πλησίασαν προς το θρανίο μας

Χαμογελούσαν ολες τους ντροπαλά και χαχανίζαν πάνω μου σαν να ντρέπονταν να με πλησιάσουν

Είχα μια περίεργη έκφραση αλλά χαμογέλασα και εγώ αχνα και αμήχανα

Μαζευόταν και άλλος κόσμος και άλλα κορίτσια μαζεύονταν πάνω μου

Ο Alex δίπλα μου κόντευε να σκάσει από τα γέλια αλλά πραγματικά ήξερε πώς να το κρύβει και να δείχνει σοβαρός

«ΕΛΑ ! Για ηρεμήστε όλες! Πηγαίνετε στις θέσεις, λυσσάρες !» ακούστηκε μια φωνή

Από μηχανής θεός, και μάλιστα από τη φωνή κατάλαβα και ποιος είναι

«Α ρε Matt...» ξεφύσηξα

«Ως πότε θα συνεχιστεί ακόμα αυτό το αστείο ;» με κοίταξε με το πιο ωραίο βλέμμα που θα είχε άνθρωπος

«Κοιτα, δεν μπορώ να στο απάντησω αυτό ακριβώς αλλά με κρατάει ξύπνιο όλη αυτή η κατάσταση, διαφορετικά θα είχα ξεραθεί κάτω και θα κοιμόμουνα ! Κάθε πρωί από το κρεβάτι, ολα τα ουρλιαχτά τους με ταράζουν και ξυπνάω σαν ζωντανός-νεκρός και το γεγονός ότι είναι αλήθεια, το κάνει ακόμα χειρότερο»

Επικράτησε ησυχία για λίγα δευτερόλεπτα όμως ο Matt και ο Alex κοιτάχτηκαν και ξέσπασαν σε γέλια